Skywriting

Κατήφεια, ρε πούστη...

Θέλοντας και μη, η πολιτική έχει αρχίσει να εισβάλλει στην όλο τέχνη ζωή μου, με αποτέλεσμα να έχω πέσει γάμα τα. Δεν έχω όρεξη ν' ακούσω καινούρια μουσική. Καμία. Έχω χαζογράψει κάνα δυο reviews, κείμενα τα οποία επεξεργάζομαι ξανά και ξανά, αλλάζω φράσεις, για να λέω ότι ασχολούμαι. Έχω ξανακολλήσει με το tumblr μου βέβαια, τα comics πάντα ήταν ή διέξοδος...

Απ' την άλλη δεν έχει βγει και κάτι τόσο συγκλονιστικό, μη λέμε και μαλακίες. Τους κεραυνούς που έπεφταν ο ένας πίσω από τον άλλο το 2010, δεν παίζει να τους ξαναδούμε.

Ξαναέκανα και account στο Soulseek, όπου με μεγάλη χαρά ανακάλυψα τύπο ο οποίος έχει το σύνολο της δισκογραφίας της Sarah, της Creation και άλλων, με αποτέλεσμα να έχω απορροφηθεί εκεί. Κακά τα ψέμματα, τι να τους κάνεις τους The Fray όταν από πίσω παίζουν οι Jesus and Mary Chain...

Δεν ξέρω. Ελπίζω το live των The Men το οποίο δεν παίζει να χάσω να με ανεβάσει λίγο. Το χρειάζομαι. Να 'χω μια μπάντα (τι μπάντα, μπαντάρα) του τώρα, να ξεσκίζεται πάνω στη σκηνή. Θα συνοδεύομαι κι από τους δύο μπόντυγκαρτζ που ανέφερα κάποτε εδώ, γι' αυτό μη σας μπουν τίποτα ιδέες.
Μαλάκα, είχα άλλο όνομα τότε. Και άλλη όρεξη. Καλύτερα τώρα. Η μιζέρια είναι μια αρετή που πρέπει να εξωτερικεύεται με κάθε ευκαιρία, γιατί αν μείνει μέσα σου θα σε πνίξει.
Μ' αρέσει αυτό το section του μπλογκ. Ημερολογιακή φάση. Ημερολογιακή βόμβα. Είχα καιρό να γράψω κάτι και να το δημοσιεύσω αυθόρμητα. Χωρίς να το σκεφτώ. Με τα ορθογραφικά και τα εκφραστικά του λάθη. Όσο περιμένω, τουλάχιστον, να ξανάρθουν οι  κεραυνοί... 

Υ.Γ.: Να σημειωθεί ότι ο τρισμέγιστος καλλιτέχνης για τον οποίο έγραφα στις αρχές επέστρεψε. Δεν τον άκουγα για αρκετό καιρό, κάπου θα τον είχανε κλειζμένο, τώρα ξαναπήρε φόρα και δεν αφήνει τίποτα. Ειδήσεις δε νομίζω να βλέπει, καθώς το ρεπερτόριο παραμένει "επιτυχίες που ξέρουμε και αγαπήσαμε". Δεν κάνουν δουλειά τα ηλεκτροσόκ τελικά...