Shoppers/Panzram - Split 7"

Οι Shoppers ήταν η μπάντα για την οποία δεν κατάφερα να γράψω λέξη πέρυσι, παρόλα αυτά με εντυπωσίασε όσο λίγες. Queer Punk φάση και καλά, έτσι τους σπρώχνουν, δε με χαλάει, πολλές από τις αγαπημένες μου μπάντες έχουν χωθεί κάτω απ' αυτή την ταμπέλα η οποία δε λέει απολύτως τίποτα. Στην πραγματικότητα παίζουν το ευρηματικότερο Post Punk (με ολίγη από Post Hardcore) που άκουσα όλο το '11. Και το "Silver Year" παίζει να είναι ίσως ο πιο "δύσκολος" από τους δίσκους που κυκλοφόρησαν πέρυσι. Απίστευτο grower βέβαια.
Πάντα θεωρούσα ότι το "ροκ" γενικά, μπορεί να έχει εξέλιξη αν αφεθεί η σύνθεση σε χέρια που πραγματικά θέλουν να κάνουν κάτι μ' αυτή. Χωρίς, βέβαια, να καταλήξει σε prog rock Μπούρδες... Καλά, δεν πάει πουθενά αυτό, άστο.
Λοιπόν, οι Shoppers με κολλάνε γιατί μου θυμίζουν Spitboy τρελά. Ή μάλλον και γι' αυτό. Spitboy και Ut. Με κάτι από Shoppers. Ρε έχουν πολύ ξεχωριστό ήχο, δεν καταλαβαίνεις... Σε φάση δεν μπορώ να καταλάβω πως το κάνουν. Πως πάνε το κομμάτι από το ένα σημείο στο άλλο. Χωρίς να τους θυμίζουν στο ελάχιστο, το ίδιο έκαναν κάποτε και οι Fugazi. Με μπέρδευαν. Ξεκινούσαν κάτι και δεν ήξερες ποτέ που θα το πάνε...
Δε σ' έχω πείσει ακόμα; Καλύτερα. Είναι δικιά μου φάση αυτές (και ο τύπος). Δεν είναι για 'σένα.
Έχω το κλασσικό πρόβλημα με τις πανκ μπάντες... Συνήθως όταν σκάει κάτι ξεχωριστό, κάτι ουσιαστικό στο εν λόγω scene, χάνω τα λόγια μου. Δε βρίσκω να γράψω τίποτα, σοβαρά. Στην indie φάση χέστηκα, θα πετάξω πέντε επιρροές, άντε και κάνα κειμενάκι έτσι περίεργο, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε. Όταν όμως το "προϊόν" είναι απόλυτα "αυθεντικό", βγαίνει απ' την καρδιά και όχι από την κονσόλα, όλα ανατρέπονται. Γάμησέ τα... Τέλος πάντων.
Α ναι, είναι και οι Panzram... Νταξει, αξιόλογο down-tuned post hardcore που άκουγα πολύ πριν δέκα χρόνια και τώρα μισοτσεκάρω με συμπάθεια. Καλοί είναι. Οργισμένοι κι έτσι. Μια χαρά.