...κι εκεί που αράζεις κι έχεις βαρεθεί τη ζωή σου, σου σκάει αυτό. Shoegaze φάση λέει. Ούτε καν. Θα ξερνούσα αν έπαιζε κάτι τέτοιο. Εντάξει, πέρα από τις υπερβολές που με κάνουν ελκυστικότερο, οι Belong τους έχουν μελετήσει πολύ τους Slowdive, αλλά και τους This Mortal Coil. Εν ολίγοις γαμάνε.
Προσπαθώ εδώ και καιρό να γράψω ένα άρθρο για την προσφορά της 4AD στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μου, αλλά εκεί που ξεκινάω, κάτι με σταματάει. Ο συγκεκριμένος δίσκος μου θύμισε το γιατί. Αυτοί οι ήχοι, ακόμα και σήμερα, παραμένουν συγκλονιστικοί και ξεχωριστοί όσο τότε, αυτό είναι όλο. Σου σκάνε φάσεις από το πουθενά, όταν ανακάλυπτες (εγώ βασικά, εσύ δεν ξέρω τι έκανες) αυτό τον κόσμο. Τον περίεργο, τρομακτικό, αλλά τόσο όμορφο παράλληλα.
Έχει αυτές τις κιθάρες που δεν ακούγονται σαν κιθάρες, τις θαμμένες στο feedback φωνές, έχει όλα τα σωστά, βασικά. Έχει όλα τα στοιχεία που ενισχύουν τις ελπίδες μου στον "ήχο του σήμερα"... Κι ας πατάνε απροκάλυπτα σε ένα παρελθόν που πολλάκις έχω κι εγώ, μεταξύ όλων, εκθειάσει. Δεν έχει ειπωθεί το "αρκετά" ακόμα, φαντάζομαι. Κι έτσι συνεχίζουμε.
Είναι που αυτό δεν τελειώνει. Είναι πάντα εκεί, κινείται ανάμεσα στις σκιές και τις ανάσες και επαναφέρει την ουσία στο τίποτα. Αυτό...