Kreidler - Tank

Τη θυμάμαι αυτή τη μπάντα... Θυμάμαι βασικά την επανάσταση που συνέβη με την Kitty Yo στα '90s και μόνο το Fractal είχε πάρει χαμπάρι από τους εδώ. Ή μήπως ήταν το Thing; Μαλακία ρε, δε θυμάμαι και βαριέμαι να σκαλίζω τώρα, αν μπορεί να βοηθήσει κάποιος θα το εκτιμούσα. 

Tarwater, Surrogat, To Rococo Rot, Couch... Μπαντάρες, βασικά. Έχω κάμποσους δίσκους απ' τα τότε. Δε με απογοήτευσε κανένας. Η Γερμανία έβγαζε τη μοναδική, για μένα, "αντίδραση" στο post rock που έπαιζαν όλοι, παρουσιάζοντας κάτι ακόμα πιο post... Δεν ξέρω, βασικά, μάλλον πέρασε και δεν άγγιξε αυτή η φάση, ήταν και οι περίοδος που αναρωτιόταν όλοι αν η ηλεκτρονική μουσική έχει συναίσθημα και άλλες μαλακίες που ανέλυσα εδώ, δε βρίσκω το λόγο, λοιπόν, να ξαναγράψω τα ίδια.
Τα πράγματα άρχισαν να ξεκαθαρίζουν όταν επισκέφθηκα το Βερολίνο και συγκεκριμένα αυτό το μουσείο του Bauhaus... Έχω ένα κόλλημα με τα μουσεία, σ' αυτό έπρεπε να πάω. Και ήρθα αντιμέτωπος με μία τέχνη τόσο συγκεκριμένη που ήταν ο ορισμός της ελευθερίας. Μάλλον δεν πολυβγάζει νόημα αυτό. Νταξ, δείτε το σαν ποίηση φάση. Έγραψα ποίηση. Σιγά το δύσκολο.   

Το τελευταίο έργο των Kreidler θυμίζει αρκετά εκείνη την εποχή... Όχι του ταξιδιού μου, πιο πριν, αυτή που περιέγραψα με λεπτομέρεια ιστορικού με δίπλωμα ξεκινώντας το άρθρο. Δεν είναι ότι δεν έχουν εξελιχθεί, κάθε άλλο. Γαμάνε ρε. Post-Kraut-Rock, ξέρω 'γω, συγκροτημένο, μετρημένο, δεν υπάρχει λάθος, δεν υπάρχει χάος. Απλά ρε...
Μια καλή ευκαιρία να καταλάβετε τι έπαιξε σ' εκείνη τη σκηνή και να την επισκεφθείτε, έστω και μετά από τόσα χρόνια. Για κάποιο λόγο αυτά ακούγονται φρέσκα και σήμερα. Ίσως γιατί παραήταν μπροστά...      

Υ. Γ.: Το βράδυ έχουμε Swans... Θα σκάσω με μπλουζάκι "The Artist Formerly Known as Indiefuck", το νου σας...

Υ. Γ. 2: Η Elafini τους πήρε και συνέντευξη... Κόντεψα να φάω το παντελόνι μου από τη ζήλεια...