Psychic Reality - Vibrant New Age

- Μου θύμισε τη Μόμο βασικά, έχει ένα κομμάτι μ' αυτό τον τίτλο...

- Ποια είναι η Μόμο;

- Ένα βιβλίο του Μίχαελ Έντε. Είναι από τ' αγαπημένα μου.

- Δεν το 'χω διαβάσει.

- Κακώς.

- Τι παίζει;

- Βαριέμαι να σου κάνω περίληψη. Τσέκαρέ το. Με το χρόνο που χάνεται έχει σχέση...

- Έχεις να μου προτείνεις και κάνα άλλο;

- Τι να σου πω ρε συ. Δεν είμαι και ο πιο καλός πελάτης των βιβλιοπωλείων. Μπαίνω μέσα, τσεκάρω εξώφυλλα, διαβάζω κι από πίσω τι παίζει, μαζεύω ό,τι μου τραβήξει την προσοχή και, πριν πάω στο ταμείο, τα αφήνω όπως τα πήρα και αγοράζω τελικά του Burroughs και του Bukowski, από τα λίγα που δεν έχω διαβάσει...

- Δεν είσαι και πολύ ριψοκίνδυνος με τις αγορές σου...

- Είμαι το ακριβώς αντίθετο... Είμαι της ασφάλειας γενικά...

- Κάτι έχω καταλάβει...

- Τι έχεις καταλάβει;

- Γάμα το...

- Όχι, δεν το γαμάω, πες μου.

- ... ότι, τέλος πάντων, θα προτιμήσεις τη ζωούλα από τη ζωάρα...

- Τι εννοείς;

- Καταλαβαίνεις πολύ καλά τι εννοώ...

- Ενώ εσύ, θα τα γαμούσες όλα για τη φάση, αυτό μου λες;

- Δε μιλάμε για 'μένα τώρα.

- Ποτέ δε μιλάμε για 'σένα.

- Υποθέτω ότι δεν είμαι τόσο ενδιαφέρον θέμα όσο εσύ...

- Άντε γαμήσου...

- Δε μου αρέσει να με βρίζεις.

- Το ξέρω. Με συγχωρείς.

- Πάντα αυτό κάνεις όμως...

- Ποιο;

- Πρώτα με προσβάλλεις και μετά ζητάς να σε συγχωρέσω...

- Τώρα γίνεσαι υπερβολική...

- Σαν εκείνη τη φορά που...

- Μην πας πάλι εκεί ρε συ. Θυμάσαι πως ήμουν τότε...

- Ναι ρε, όταν τα σκατώνεις πρέπει να ρίχνεις το φταίξιμο στο ποτό. Τέτοιος μαλάκας είσαι...

- Τώρα με βρίζεις εσύ...

- Άντε γαμήσου...