Cold Cave - Cherish The Light Years

Για κάποιο περίεργο λόγο επέτρεψα να ταυτιστεί το όνομα των Cold Cave μ' αυτό εδώ το μπλογκ... Είμαι κολλημένος βασικά, σιγά τον περίεργο λόγο.

Το "Love Comes Close" ήταν το soundtrack δύο ετών, ουσιαστικά. Σε όλες τις φάσεις ταίριαζε τέλεια. Ξενέρωνα, γούσταρα, ταξίδευα, πηδιόμουνα, έγραφα, κάπνιζα, ζωγράφιζα, έπινα, δεν έπινα, μέρες, νύχτες, ώρες, πάντα έπαιζε από πίσω. Επέβαλλε βίαια το γκρίζο σε μια επιβίωση όλο χρώματα.
Έσκασε τη χρονική περίοδο που βαριόμουν τα πάντα και μου τα έβαψε μαύρα αναγκάζοντάς τα να λάμψουν μέχρι που τυφλώθηκα...

.....................................................................................................
Δεν ξέρω που πάω μ' αυτό, δε φαίνεται να οδηγεί κάπου συγκεκριμένα, έχω αφεθεί στους ήχους, περιμένω αυτοί να με καθοδηγήσουν, να πω αυτά που θέλω να πω. Αλλά κολλάω εκεί, τους αφήνω να κάνουν τα δικά τους, η συγγραφή μπορεί να περιμένει. Μπορεί και να πάει να γαμηθεί, δε με πολυαπασχολεί. Όχι όσο παίζει αυτό από πίσω...
Δε θέλω να βγει κάτι γιατί πρέπει να γραφτούν κάποιες γραμμές. Για το προηγούμενο δεν έγραψα παρά ελάχιστα, παρόλα αυτά "μεγάλωσε" μέσα μου όσο κυλούσε ο χρόνος και σημάδευε με τον τρόπο του τις νύχτες μου.

Το "Laurels of Erotomania" σε φάση μου μίλαγε κάπως, είχα την αίσθηση ότι έλεγε κάτι για μένα ρε... "People pay attention to me, I don't know why"... Μόνο αυτό. Δεν ξέρω γιατί σκατά συνέβη. Δεν ξέρω αν το ήθελα καν. Αυτή την "προσοχή". Έχω κολλήσει τελικά μ' αυτή την κατάσταση, σα μια βασανισμένη φωνή μες στο κεφάλι μου "μου χρωστάς το κορμί σου, ρε πούστη, αυτό χρειάζομαι, είμαι μέσα στο κεφάλι σου, κόψε τ' αρχίδια σου να μπεις μέσα μου. Γιατί μου χρωστάς. Θυμάσαι;". Θυμάμαι...
Οι φαντασιώσεις μου, βασικά, όλες οι μαλακισμένες ιστοριούλες που κατά καιρούς εμφανίζω οφείλονται στην εξιδανικευμένη μορφή μιας γκόμενας, η οποία έχει εγκατασταθεί μόνιμα στη δεξιά πλευρά του εγκεφάλου μου, και μου υπαγορεύει τις πιο απαίσιες αλήθειες ενώ αλλάζει πόδι ακολουθώντας το ρυθμό του "Life Magazine"... Τώρα και του "Underworld USA"... It's a blasphemous world today... Ευτυχώς.
Είναι επικίνδυνο όλο αυτό ρε. Είναι ξεχωριστό. Είναι συμβατικό, είναι συγκεκριμένο, είναι σύγχρονο, είναι σήμερα, είναι υπέροχο. Είναι κάτι που σου συμβαίνει, αν του δώσεις το χρόνο που χρειάζεται θα σε συνεπάρει και τέλος.... Μέχρι να ξαναρχίσει...