Λοιπόν... Ό,τι και να γράψω μέχρι το τέλος της χρονιάς των Prurient είναι ο καλύτερος δίσκος που 'χει βγει. Για την ακρίβεια είναι ο δίσκος που με έπεισε να συνεχίσω αυτό το μαλακομπλόγκ. Μου τόνωσε την εμπιστοσύνη μου στην τέχνη. Τώρα, ας δούμε λίγο που σκατά βρισκόμαστε.
Εδώ και καιρό ετοιμάζω ένα τεράστιο κράξιμο στην εγχώρια σκηνή, παράλληλα βέβαια, σκοπεύω να καταδείξω αυτούς που χρίζουν παρακολούθησης. Δεν είναι και πολλοί.
Το θέμα ποιο είναι... Είμαι σε δίλημμα, βασικά.
Δεν έχω κανένα ηθικό κόλλημα να χέσω οποιαδήποτε σκατομπάντα από την κωλοτρυπίδα της αμερικανικής ηπείρου, όταν όμως φτάνω στο εδώ χάλι κωλύομαι. Γιατί, ούτως ή άλλως, οι εδώ τρόμπες δεν έχουν καμία προσδοκία να φιγουράρουν στην κορυφή του billboard ή να πηδήξουν την Πάρις Χίλτον, το κάνουν γιατί πρέπει, για τη φάση. Σαν εμένα. Μόνο που αυτοί είναι βλάκες, εγώ όχι. Πρέπει να το σεβαστώ αυτό; Όχι τη βλακεία τους, το αγαθό των προθέσεών τους... Εσάς ρωτάω.
Απ' την άλλη είναι κι αυτοί που το γύρισαν από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο. Κολλάνε εδώ μέσα; Θα είχε γέλιο να τους χέσω, την ανάγκη τους να γίνουν αφεντικά στο χωριό, αλλά υπάρχει λόγος; Δεν αρκεί μόνο ν' ακούσεις ένα κομμάτι για να πεισθείς για τη χαζομάρα του εγχειρήματος; Στο μεταξύ διάβασα ένα πομπωδέστατο κείμενο που αναλύει τη δουλειά ενός από δαύτους και, πραγματικά, είχα την αίσθηση ότι ο συντάκτης του όσο το έγραφε σκεφτόταν σε φάση: "Μαλάκα, θα του κάνω το δίσκο χρυσό και θα γελάω με τους άσχετους που πήγαν και τον αγόρασαν". Άντε πείτε...
Δε θα ήταν τρομακτικά αστείο να δείτε τις κλαμμένες φάτσες δεκάδων ίντυδων που 'χουν δώσει λεφτά των γονιών τους σε στούδια, σε κιθάρες, ενισχυτές, μικρόφωνα, ukulele κλπ. κλπ. κλπ.; Που δε φτάνουν όλα τ' άλλα, ήταν και συμμαθητές σας; Αυτοί που δέρνατε όταν βαριόσασταν; Ναι, και τα κορίτσια συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό. Γιατί; Γιατί ήταν εύκολο*.
Που θα με τοποθετούσε αυτό; Από το διασκεδαστικότερο μπλόγκερ σε ένα πραγματικά "κακό" τύπο; (Κακά τα ψέματα, δεν είμαι και ο ευγενικότερος άνθρωπος που ενδέχεται να γνωρίσετε ποτέ.) Μπορεί... Δε θέλω να δώσω εγώ την απάντηση, εσάς περιμένω. Εντάξει έχω ήδη χέσει το Vassilikos με τη γλάστρα του, και τους Cyanna (μαλάκα, είναι τρομερά αστείο, Cyanna, αχαχαχαχαχαχαχαχα) πρέπει να επεκταθώ; Θα γίνει ο κόσμος καλύτερος ακόμα κι αν πάω στην κόλαση;
Τώρα πέφτει το "γιατί". Γιατί... Γιατί, ρε ζώα, όταν δεν έχετε τίποτα να χάσετε, το μόνο που σας μένει να κάνετε είναι κάτι δικό σας. Το να αντιγράφετε τους Arcade Fire, όσο καλά και να το κάνετε, δεν πρόκειται να σας πάει πουθενά, εδώ θα μείνετε και θα κάνετε τσαμπέ λάιβ στην Τεχνόπολη, στα οποία θα είμαι εγώ χάλια από κάτω και θα γελάω...
Ωραίο σεντόνι... Μαλάκες, ξεκολλάτε, πρέπει να ξέρω...
* Στο συγκεκριμένο σημείο, κατόπιν δίκαιης παρατηρήσεως του εκλεκτού SilentCrossing θα ήθελα να σημειώσω ότι έχω φάει βρωμόξυλο άπειρες φορές από αρκετές κόρες του Σατανά (μερικές απ' αυτές γλυκύτατες, if I might add), τόσο μάλιστα που σήμερα, σε δεδομένες στιγμές και με την κατάλληλη προεργασία το γουστάρω κιόλας. Ευχαριστώ...
* Στο συγκεκριμένο σημείο, κατόπιν δίκαιης παρατηρήσεως του εκλεκτού SilentCrossing θα ήθελα να σημειώσω ότι έχω φάει βρωμόξυλο άπειρες φορές από αρκετές κόρες του Σατανά (μερικές απ' αυτές γλυκύτατες, if I might add), τόσο μάλιστα που σήμερα, σε δεδομένες στιγμές και με την κατάλληλη προεργασία το γουστάρω κιόλας. Ευχαριστώ...
Τίποτα να μη σεβαστείς, και να μη δείξεις και καθόλου έλεος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να μιμείται μια μπαντούλα των Σεπολίων τους Arcade Fire, είναι αμελητέο. Το να ακούς μουσική από μπαντάρες, να περιμένεις στίχο με αρχίδια (στο original), και να ακούς τελικά αρχίδια στίχο και μάλιστα στη γλώσσα του Χριστοδουλόπουλα, είναι να κάνεις το σουτιέν σου κρεμάλα.
Παίρνω το σεντόνι και φεύγω.
Η γλώσσα του Χριστοδουλόπουλα είναι και η γλώσσα αυτού του blog όπως και η γλώσσα όλων - αν δεν κάνω λάθος - των σχολιαστών του...εκτός αν γίνεται αυτόματη μετάφραση από τα Ιαπωνικά. Χαλαρώστε λίγο ρε παιδιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήTo ότι δε γουστάρω τη συγκεκριμένη γλώσσα στο συγκεκριμένο ήχο δεν έχει να κάνει με αυτό που προσπαθώ να πω στο άρθρο. Θα χαλαρώσω όταν βρεις κι εσύ και όλοι οι Ανώνυμοι ένα nickname-κάτι για να ξέρω περίπου σε ποιον απαντάω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚράξιμο δε θέλει μόνο ο τίμιος "καλλιτέχνης" που σηκώνει το χέρι και λέει.."παιδιά, μέχρι εδώ μπορώ"..αλλά και παράλληλα δε βγαίνει να το παίξει σταριλίκι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι οι άλλοι στον κουβά..έχεις μεγάλο?
Η παρέμβασή μου αφορούσε στο σχόλιο της/του ephee και όχι στο περιεχόμενο του post σου - με το οποίο σε γενικές γραμμές συμφωνώ. Ζητώ συγγνώμη για την κατάχρηση του χώρου των σχολίων και μάλιστα ως ανώνυμος. Πάρε κι ένα nickname - άμα αυτό με κάνει λιγότερο ανώνυμο: puff
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά, δεν δίνω καμία σημασία στη γλώσσα, στο στίχο κτλ. Μόνο τη μουσική ακούω, πια. Παλιότερα, εφηβος, είχα χοντρό κόλλημα και μάθαινα απέξω κατεβατά ολόκληρα των Στερεο Νόβα και των Τρυπών (sic) ή των Ντορζ και των Πινκ Φλόιντ (θέλω να δω πόσα εξανθήματα θα βγάλεις με την παράθεση όλων αυτών των ονομάτων - και θα έχει και συνέχεια) αλλά κάπου εκεί με το Σούπερσόνικ των Οασις κατάλαβα ότι δεν μπαναλέει ό,τι να 'ναι σε όποια γλώσσα να 'ναι; Μόνο λίγο οι Νάσιοναλ κοντέψαν να μου αλλάξουν αυτή τη στάση απέναντι στη γλώσσα, γιατί εχουν φοβερούς στίχους, αλλά και πάλι κατά βάση προτιμώ τη μουσική χωρίς γλώσσα, χωρίς στίχους. Αυτάάά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒρε μανία με τη γλώσσα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τους Νασιοναλ, τα ίδια στιχουργικά γούστα είχε και ο τρισμέγιστος πρόεδρος Ομπάμα και τους χρησιμοποίησε στην προεκλογική του εκστρατεία. Τα αποτελέσματα τα βλέπεις...
Αστα, με τον Ομπαμα έχω και τα ίδια λογοτεχνικα γούστα, μας αρέσει και των δύο ο Πελεκάνος (όχι ο Πέτρος της Μυκόνου, ο Τζορτζ) οπότε με βλέπω τουλάχιστον γραμματέα επαρχιακής κοινότητας, αν όχι πλανητάρχη.
ΑπάντησηΔιαγραφήFuck, και 'μένα μ' αρέσει ο Τζορτζ, αλλά έχω πιο πενιχρές βλέψεις. Θέλω απλά να γίνω βασιλιάς του Βερολίνου. Όχι της Γερμανίας, ΜΟΝΟ του Βερολίνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩχ, άνοιξες πάλι τους ασκούς του Αιόλου!Το φιλοσοφικό ερώτημα που θα έθετα είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήκατά πόσο η εγχώρια Αγγλόφωνη τουλάχιστο σκηνή, μπορεί να είναι αληθινή απέναντι στον εαυτό της και μετά βλέπουμε...
Καλές προθέσεις υπάρχουν αλλά όχι σαν σύνολο έργου- μεμονωμενα κυρίως κομμάτια...
Αλλά είπαμε να μην μένουμε μόνο στις καλές προθέσεις!
edlorado
Αφού το θέτεις το θέμα σε βάση δημοσκόπησης, εγώ αναρωτιέμαι τι μπορεί να είναι αυτό που σε κάνει να θες να κράξεις την εγχώρια σκηνή. Θέλω να πω, είναι πανεύκολο να "χέσεις οποιαδήποτε σκατομπάντα από την κωλοτρυπίδα", κι εδώ που τα λέμε έχουμε πολλές τέτοιες, εσένα όμως τι θα σου προσφέρει αυτό το πράγμα; Τέλος πάντων, επειδή τα λες και ωραία, θα είχε ενδιαφέρον η αποδόμηση της ελληνικής σκηνής από τα χέρια σου, όχι όμως στη βάση που το θέτεις. Γιατί αν το κίνητρο είναι το bullying (εφόσον το θέμα αναγάγεται στους παλιούς συμμαθητές και στο ξύλο που έτρωγαν), αυτό δεν έχει καθόλου πλάκα αδερφέ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιο bullying ρε; Στο συγκεκριμένο σημείο για 'μένα μιλούσα, εγώ τις έτρωγα! Δεν έγινε σαφές ε; Τέλος πάντων, στο κεφάλι μου ήταν... Δεν έκλαιγα, βέβαια, οι άντρες δεν κλαίνε. Κάτσε να το σημειώσω και στο ποστ, προς αποφυγή μελλοντικών παρεξηγήσεων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν. Η κεντρική ιδέα του άρθρου είναι η εξής: ΔΕ μου αρέσει η πλειονότητα των εγχώριων συγκροτημάτων, θεωρώ ότι είναι ρηχά και κόπιες. Παράλληλα όμως πηγαίναμε μαζί σχολείο, φροντιστήριο κλπ. Έχοντας (εσφαλμένα ίσως) μεγάλη εμπιστοσύνη στη γραφή μου και στο χιούμορ μου, λέω, ρε παιδί μου, ότι ένα κραξίδι θα είχε:
α) γέλιο για τους εκτός (μη μουσικούς)
β) κλάμα για τους εντός (μουσικούς)
γ) ενδιαφέρον για τους επί τα αυτά (κάποιους που θα ανακάλυπταν κάποιες μπάντες που έχω ανακαλύψει εγώ και ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ πολύ και την όποια ανάδειξή τους θα μπορούσε κάτι τέτοιο να προσφέρει.
Αλλά κολλάω με το (β). Αυτά.
Πιστεύεις ότι θα βγάλεις άκρη με τη "δημοσκόπηση"???
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε νομίζω, ποιό πολύ θα μπερδευτείς..
Γράψε αυτά που θέλεις να γράψεις, κι αν κάποιος παρεξηγηθεί, τότε ίσως να έχει εσφαλμένη άποψη για τον εαυτό του.
Στο κάτω κάτω, κι αυτοί που ίσως δηλώνουν όχι σε ένα τέτοιο κείμενο, κατά βάθος θέλουν να το διαβάσουν..
Οπότε..άιντε
γράψε μόνο για το γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξέρω ρε.Προσωπικά κράξεις δε κράξεις στ @@ μου.Θα γελάσω και ίσως διαφωνήσω κάπου ας πούμε αλλά αυτό.Εσύ σκέψου αν θες να το κάνεις.Έχε και στην άκρη του μυαλού σου ότι ενώ έχεις πολύ καλό "αυτί" άρα προτείνεις η κράζεις ωραίες μουσικές,αντικειμενικά κάποιες φορές εκτίθεσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε ξέρω αν θα το κανα κι αν έχει νόημα να το κάνω!Αν το αποφασίσεις όμως εδώ είμαστε να γελάσουμε και να κλάψουμε(ακούγομαι λες και μανατζάρω καμιά ελληνική κωλόμπαντα τώρα) χαχαχαχα
Άλλο προσπαθώ να βγάλω είναι η αλήθεια... Δεν είναι δημοσκόπηση, είναι mindgame φάση. Έχω γράψει κάτι, σε word γιατί με χακεύουν συχνά, έχω βάλει τα συν τα πλην, όλα... Αλλά δεν ξέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, τότε να μας δώσεις ονόματα και διευθύνσεις να πάμε να τους περιποιηθούμε εμείς! Κατά τα άλλα θα περιμένω με κομμένη την ανάσα ;)
ΑπάντησηΔιαγραφή@oksi
ΑπάντησηΔιαγραφήNow where would be the fucking FUN in that?
ακούγοντας όσα θα προτείνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήDoo eet ρε! Στο χω ξαναπεί, τα ποστ τύπου 'χρυσό φτυάρι' είναι τα καλύτερα σου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης όντως το Bermuda Drain είναι απίστευτα κολληματικό.. Πήρε κάποιες ακροάσεις για να γίνει το 'κλικ' και τελικά μόνο αυτό ακούω τις τελευταίες μέρες στο ρηπήτ. Δισκάρα indeed.
...αφού ρίξεις σκατό καλά θα ήταν να γράψεις και για την καλή πλευρά της εγχώριας σκηνής...αυτήν που ΔΕΝ κλαψομουνίζει διαρκώς και ΔΕΝ αντιγράφει οτιδήποτε είναι μόδα στο εξωτερικό...ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ αυτήν που δεν κάνει επιτυχία μέσα από διαφημίσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι για να μην ρωτήσει κανείς ποιες είναι αυτές οι μπάντες/καλλιτέχνες εναποθέτω κάποια ονόματα:
(η σειρά δεν παίζει κανένα ρόλο)
- The Boy
- Keep Shelly In Athens
- ION
- Sun Of Nothing
- 2L8
- Gravity Says I
- Electric Litany
- Fun With Nuns
- May Roosevelt
- Μικρός Νικόλας
και οι μακράν αγαπημένοι μου The You and What Army Faction που δεν νομίζω να τους γνωρίζεις καν..
ΥΓ: ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ με τις Τρύπες (ούε ο Αγγελάκας δεν αντέχει πια τα τραγούδια τους) και τους τρύπιους [βλέπε Cyanna, Matisse, GAD, Rosebleed και όλους αυτούς που κάνουν τους παρουσιαστές του Mad (πάλι αυτοί?) να κατουράνε στα βρακιά τους από την εθνική περηφάνεια]
Ρε να γράψεις... Και να βάλεις για φωτογραφία το εξώφυλλο του νέου άλμπουμ DrogAtek, μιλάμε για τέχνη αχχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μ Οι Keep Shelly δε καταλαβαίνω πως σ'αρέσουνε. Για τους The You and What Army Faction θα συμφωνήσω..
@Natasja-
ΑπάντησηΔιαγραφήαπλά μου αρέσουν δεν υπάρχει πως και γιατί...
Κράξε αγαπητέ, κράξεεεεεεεεεεεεεεεεε... Αφού θα το κάνεις ούτως ή άλλως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλους, και σε ένα παράλληλο κράξιμο, κράξε και τα φρη πρες που εκθειάζουν τσουτσέκια και ανύπαρκτους (le page, the boy, the girl, και ποιον ακόμα παπάρα ξέρω γω, που ενώ κάνουν live (sic!) η μαμά τους παίρνει στο κινητό να ξέρει τι ώρα θα τελειώσουν μην κρυώσει το φαγητό)...
Απ' την άλλη.... ξέρω γω;;;!!! Καλύτερα δεν είναι να αντιγράφουν arcade fire από Β. Παπακωσταντίνου (είμαι έτοιμος να υποστώ τις συνέπειες γι αυτήν την αναφορά εδώ μέσα...);;;
To rawk στην ελλάδα είναι μόνο ο Βασίλας. \m/
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλουμε ένα link για το πομπωδέστατο κείμενο παρακαλώ...όσο για τους The You and What Army Faction δεν έχω να πω και πολλά..δεν χρειάζονται και πολλά σχόλια όταν τους έχεις τοποθετήσει σε mixtape ανάμεσα σε tv ghost και snowman....ανατριχιαστικό ότι τους αναφέρατε πάντως...σωστό timing..
ΑπάντησηΔιαγραφήπι.ες μην ασχοληθείς με ελληνική σκηνή πλιζ....θα δώσεις την εντύπωση ότι όντως κάτι τέτοιο υπάρχει..
XAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXAXA!!!!! Κοίτα, στα '90s την παρακολουθούσα φανατικά, είχε πράματα να δώσει... Τώρα, χέστα καλύτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓάμησε το ποστ, btw...
όντως στα 90's υπήρχε κίνηση...αλλά και πάλι όχι κάτι συνταρακτικό
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Bokomolech ήταν και είναι τρελά ιδιαίτεροι χωρίς να προσπαθούν ιδιαίτερα και από High Energy Rock'n'Roll ήμασταν πολύ γαμώ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι Bokomolech μακράν από τις πιο ενδιαφέρουσες εγχώριες μπάντες...και οι Closer έκαναν κάπως καλή δουλειά, ωστόσο η καλύτερη ελληνική μπάντα κατ'εμέ (που μάλιστα εκφράστηκε στην ελληνική γλώσσα) ήταν οι Ονειροπαγίδα - με διαφορά από κάθε άλλη μπάντα. Περιμένω το κράξιμο τώρα...:P
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμ... Στα ελληνικά κατ' εμέ καλύτερα απ' όλους τα κατάφεραν οι Εν Πλω. Κανένας άλλος. Άιντε και οι Λοστ Μπόντις... Μέχρι εκεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαιρο ειχα να τα πω...
ΑπάντησηΔιαγραφήαν και ποτε δε γουσταρισα τη φαση, θεωρω οτι ο πρωτος δισκος των Honeydive (Frail)ηταν οτι καλυτερο για το ειδος (οποιος τους ειχε δει ζωντανα, μπορει να πει και περισσοτερα, το τριο γαμουσε!)...οσο για το 90, οσο νεροβραστο κι αν ακουγεται η ολη φαση με τα τυπου Sarah-Elephant συγκροτηματα (one night suzan, wasteland κλπ) ηταν κατι περαν του αξιολογου αν εξαιρεσουμε τις μετριες παραγωγες εστω και σε επιπεδα αυτης της ποπ...πολλοι προσπαθησαν το 90 για κατι διαφορετικο που λογω διφορων θεματων καταντησαν γραφικα (βλ. groove machine, αυτα παθαινεις οταν νομιζεις οτι εισαι εξωγαμο του Mark E. Smith)...και επειδη τα πραγματα ειναι απλα μερικες φορες, ενα εχω να πω...οσοι θυμουνατι τα πρωτα indie-free στο πεδιο του αρεως, αυτοι που γαμουσαν ηταν οι Tristessa.
ΥΓ1 χιλιες φορες Hi-5 παρα Matisse, μια ζωη Panx Romana παρα James (ελληνες δε γινανε αυτοι, σαν το μπαγεβιτς;)
ΥΓ2 που εισαι δικε μου;
Mr renos τα σέβη μου...το ΥΓ1 σου έγραψε! Σχετικά με τους Matisse, πρόκειται για μία από τις πιο γλοιώδεις περιπτώσεις εγχώριας μπάντας, σιχαμένοι όσο δεν πάει...
ΑπάντησηΔιαγραφήεπειδη κατι ξεχασα...υπαρχουν κατι μπαντες που χωρις να μπορεις να προσδιορισεις τι ηταν και γιατι...ηταν αλλιως ρε παιδακι μου και χωρις να ξεχασουν να κανουν μπανιο ή να ζητιανευουν για δοξα...που ειναι αληθεια οι ΕΡΕΒΟΣ?
ΑπάντησηΔιαγραφήχορευεις
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://theguydeborians.wordpress.com/2009/06/01/%CF%80%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%B7-0806-2000/
αυτα
beam me up jesus
Make believe ,Closer και ΕΝ ΠΛΩ.Και φυσικά για προ-90's φάση Last Drive και No Mans Land.Για Lost BOdies παραπάνω από τα μισά μέλη μου είναι ιδιαίτερα αντιπαθής.Για τους τωρινούς μιλάω.Είχα την ατυχία να φιλοξενήσω κατά κάποιο τρόπο κάποιους.Η συμπεριφορά μείωσε πολύ τη μαγκιά στη σκηνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήμην κράξεις. κατούρα και λίγο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο λέω μην την καλή έννοια. άλλωστε ξέρεις πως σε αγαπάω. δηλαδή όταν στην πέσουν και όταν σου χακέψουν το blog και το δεις με template χειρότερο από του avopolis δεν θα είμαι εγώ. γκε γκε?
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σου πω την αληθεια,δν μπηκα ποτε στον κοπο να τσεκαρω τα εγχωρια συγκροτηματα αλλα για καποιο λογο σε πιστευω.χαλια μαυρα ε?
ΑπάντησηΔιαγραφήαν εχεις δει απο κοντα μπαντες οπως οι Antitropau Council, οι Libido Blume, οι Mushrooms και κυριως οι Villa 21 κοιταζοντας ενα γρηγορο περασμα μερικα απο τα τωρινα συγκροτηματα, ειναι να κλαις απο τα γελια...περα απο την πλακα, τελικα η υπερβολικη και ευκολη πληροφορια οπως και ευκολη επαφη με την νεα τεχνολογια ειναι μια απο τις αιτιες που η προχειροτητα ειναι αγκαλια με το κουλοβαχατο στις νεες ελληνικες μπαντες...μην ξεχνατε και τους ΑΝΤΙ...καποιοι πλεον το βαφτισαν νεο-Rave
ΑπάντησηΔιαγραφή@Scary Rabbit
ΑπάντησηΔιαγραφήΝταξ, όλοι είχαμε την ατυχία να φιλοξενήσουμε, συναναστραφούμε, συνεργαστούμε με κάποιους απ' αυτούς και όλοι έχουμε τη λάσπη μας να ρίξουμε... Αλλά ξέρεις, δε μειώνεται η προσφορά του καθενός, όσο μαλάκας και να είναι στην κανονική του ζωή...
@fantasmenios
Λες να 'χω κακά ξεμπερδέματα ε; Ξέρω κι εγώ; Δεν είναι τόσο live and let live το μπλογκ ούτως ή άλλως. Πιο πολύ Kill and get killed, όσα πάνε κι όσα 'ρθούνε, λοιπόν...
@the man
Μαύρα κι άραχνα... Αλλά είναι κανα δυο-τρεις που λες "μαλάκα, αυτοί μάλιστα"...
@renos
Εγώ πάλι Yell-O-Yell θα ψόφαγα να δω... 80s ήταν άλλη φάση ρε. ΑΥΤΟΙ είχαν άγνοια κινδύνου πραγματικά και έκαναν ό,τι ήθελαν...
Μην ξεχνάμε και τους θεούς Ziggy Was.. Μεγάλη μπάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή