Last Nite: State of Shock

Έχω ξαναγράψει για τους The EX... Ένα μέτριο κείμενο ήταν, αν θυμάμαι καλά. Πήγα χτες, κάπως ολοκληρώθηκε η εικόνα.  Έσκασαν με minimal μπάντα, περίμενα μεγαλεία, brass sections, Αιθίοπες, ένα τσελίστα συγκεκριμένο... Εντάξει, δεν μπορούμε να τα έχουμε και όλα...

Κοίτα, γάμησαν... Μπορώ να το αφήσω και εδώ, δε χρειάζεται να προσθέσω τίποτα άλλο πραγματικά. Old Punks never die κι αφήστε τους άσχετους να λένε. Απλά τα πράγματα.

Ξεσκισμένες κιθάρες, ενέργεια, εκτόνωση, γάματα... Το περίμενα πως και πως το "State of Shock", δεν περίμενα ότι θα το καταφέρουν για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, κι όμως...

Μαλάκα, τι νόημα έχει; Να κάτσω να αναλύσω το πως μετέφεραν τα κομμάτια του περσινού τους αριστουργήματος, την πληθωρική σκηνική τους παρουσία, τις κιθάρες... Όχι εντάξει, καλό είναι να πούμε πέντε πράματα για τις κιθάρες...

Ρε συ, ήταν παντού. Είναι σαφές αυτό; Δεν ήταν η ένταση - ήταν πολύ καλός ο ήχος τους παρεμπιπτόντως, σχεδόν υποδειγματικός - ήταν το παίξιμο ξέρω 'γω, έτσι, καταπληκτικό ρε παιδί μου, τέχνη, τι να σου λέω τώρα. Ήταν παντού. Ένα ανελέητο σφυροκόπημα, από χορδές όμως... 

Ρε δεν το 'χω... Σοβαρά τώρα. Πειράζει; Δεν το ΄χω. Η αλήθεια είναι ότι από επαγγελματική διαστροφή, σε κάθε λάιβ που πάω, προσπαθώ να απομονώσω φάσεις και φράσεις μέσα στο κεφάλι μου, ώστε να κάτσω να συνθέσω κάτι μετά, γραπτώς κι έτσι. Καμιά φορά και για να γκρινιάξω μόνο. Ρε συ χτες, απλά παρατηρούσα τι συνέβαινε στις κιθάρες. Ούτε delay, ούτε reverb, ούτε fuzz, ούτε άλλα σκατά, μια γύμνια ατελείωτη, ένας κρουστός ήχος, βάναυσος, ναι ο γνωστός των The EX, αλλά αλλιώς... Ζωντανός. Ρε δεν περιγράφεται ρε... Δεν μπορούσα να το φανταστώ καν. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι χτυπάει τόσο μέσα. Λίγο πιο χαμηλά από το στομάχι. Δυνατά και ακατάπαυστα. 
Γιατί δεν ήσασταν εκεί; Τι σκατά κάνατε, πραγματικά... 
Γάμησέ τα, να γαμήσω και τον αυθορμητισμό, να τα γαμήσω όλα... Ίσως όταν σκάσουν οι φωτογραφίες, να αποσαφηνιστεί το παραπάνω αίσχος. Άντε στείλε... Θα τις βάλω πάνω απ' αυτούς τους στίχους: 

But hey, one day i'm gonna find this precious frog

Might be my princess, maybe her name is Fred

Those stupid clouds will fade to reveal my thanks

This state of shock is a merry-go-round

One might wander about in caverns of doubt

But why be afraid to find reasons to banquet

Sure, one can hide but there's a world outside 

Must be pretty safe under a fire-proof blanket