Crystal Antlers - Two-Way Mirror

Ο Raymond Pettibon είναι ίσως ο μοναδικός καλλιτέχνης που θα ήθελα να είμαι στη θέση του. Να κάνω ό,τι έχει κάνει, να το 'χα σκεφτεί εγώ. Με απλές γραμμές, ελεύθερες, και μία φράση συνήθως καταφέρνει να δημιουργήσει τις εφιαλτικότερες ιστορίες. Ασύγκριτος...

Έχει κάνει εξώφυλλα για δύο αγαπημένες μου μπάντες τους Black Flag και τους Sonic Youth, αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό. Βασικά, και μόνο το Goo να έκανε θα ήταν αρκετό. Αλλά όχι... Κατάφερε να ξεφύγει από την, ομολογουμένως μονοδιάστατη και βαρετή "ροκ" κοινότητα και να διεισδύσει στον κόσμο της τέχνης ξεσκίζοντας εκατοντάδες μυαλά στην πορεία, φτάνοντας να γίνει ένας από τους επιδραστικότερους εικαστικούς σήμερα. Πιστεύω ότι και το punk έβαλε το βρώμικο χεράκι του...

Αυτό που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους εικαστικούς είναι ότι, περισσότερο απ' όλους, είναι συγγραφέας. Αυτό μου κάνουν τα έργα του. Κάθε ένα είναι και μία εικόνα μιας πραγματικότητας βίαιης και οικείας. Αυτό που σκέφτεσαι στο πίσω μέρος του εγκεφάλου σου, αλλά το μπροστινό υπερισχύει και δεν το κάνεις, γλιτώνοντας έτσι κάμποσες ζωές και τη δικιά σου μαζί.

Είναι το ποτό που δε θες να πιεις, το τσιγάρο που δες να καπνίσεις, ο διπλανός σου που σου πιάνει την κουβέντα, αλλά δεν ακούς τι λέει, το μόνο που σκέφτεσαι είναι πως να φύγεις αθόρυβα κοιτάζοντας παράλληλα πίσω από τον ώμο σου σε περίπτωση που σε ακολουθεί...

Όλη η ανθρώπινη βρώμα, η ασχήμια, η κενότητα απεικονίζονται με συγκλονιστική ακρίβεια. Και η βία. Πάντα η βία.

Πάντα εκεί, κινητήριος δύναμη, ο οίστρος ο ίδιος, όπου και να γυρίσεις το κεφάλι σου ρε... Όπως όταν βλέπεις κάτι που σε γεμίζει αποστροφή, κάτι φρικτό, παρόλα αυτά δεν μπορείς να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω του.

Τελευταία φιλοτέχνησε, δεν έχω ιδέα γιατί, και το εξώφυλλο του δίσκου των Crystal Antlers, ο οποίος είναι άοσμος, άνοστος, ανέμπνευστος, απαράδεκτος. Ανάξιος λόγου πραγματικά. Αλλά, ρε πούστη, έχει πολύ γαμάτο εξώφυλλο...