Ξυπνάς ένα ψιλο-συννεφιασμένο πρωινό του Απριλίου... Υποτίθεται ότι η διάθεσή σου θα αντικατοπτριζόταν στον καιρό έξω, αλλά βάζεις αυτό το δίσκο και όλα αλλάζουν. Από το πρώτο κομμάτι... Πώς το κάνουν; Εύκολα...
Δεν ξέρω, από τότε που μπήκε για τα καλά η άνοιξη, παρά τα όποια σκαμπανεβάσματα του καιρού, δυσκολεύομαι να αφεθώ στα "δύσκολα", τα "σκοτεινά", θέλω κάτι ανάλαφρο. Κάτι σαν αυτό.
Έχω παρατηρήσει δε ότι το να βγει σήμερα καλή indiepop, πραγματικά ευρηματική όμως, όχι απλά χαριτωμένη, έχει γίνει απίστευτα δύσκολο. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Μάλλον, για κάποιο λόγο, ο κόσμος έχει βαρεθεί να είναι χαρούμενος. Ή δεν μπορεί πια. Ή είναι πολλοί οι λόγοι και σίγουρα βαριέμαι να τους απαριθμήσω.
Για το δίσκο τώρα... Απίστευτα συγκεκριμένη pop, χωρίς εκπλήξεις ευτυχώς, δε θέλω καινούριες μαλακίες σ' αυτά που γνωρίζω, δε θα 'θελα ν' αλλάζει τίποτα γενικά, αλλά αυτό δε γίνεται δυστυχώς. Θέλω να 'ναι όλα εύκολα, σα μια κούπα καφέ μια Κυριακή πρωί...
http://psychedelicsoundsformysoul.blogspot.com/2011/05/miles-kane-colour-of-trap.html
ΑπάντησηΔιαγραφή(raggedy man gia mia mera,ena tribute sta arthra sou)..
oso gia tous i am from barcelona wres wres anarwtiemai giati paizeis akoma me ta paidika sou paixnidia...me agapi psycho soul file mou..
Αφού είμαι twee as fuck, τι να κάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο γούσταρα πολύ το "tribute", btw, έφερες το χαμόγελο στο ξερακιανό πρόσωπό μου, μπαγάσικο...
Ποτέ δεν δυσκολεύομαι να αφεθώ στα "δύσκολα" στα "σκοτεινά" θέλοντας και μη. Είσαι ποστ-πανκ ας φακ μην το ξεχνάς!
ΑπάντησηΔιαγραφή