Suede - Suede (Remastered κι έτσι...)

Λοιπόν... Το άκουγα τις προάλλες. Είχα να το βάλω να παίξει από τότε που βγήκε. Το είχα σε βινύλιο, αλλά είχα την κακή συνήθεια να αγοράζω συνέχεια καινούρια πράματα, και τα φράγκα μου τέλειωναν απίστευτα γρήγορα. Έτσι δανειζόμουν από φίλους. Δάνεια που δεν έπαιζε να αποπληρώσω, έτσι οι φίλοι μου προχωρούσαν σε κατασχέσεις. Τα μουνιά. Η τέχνη αντιγράφει τη ζωή. Τέλος πάντων, κατάσχεση έφαγε κι αυτός. Μικρό το κακό. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα...

Η αλήθεια είναι ότι με το που ξανάρθα σε επαφή μαζί του, μου έσκασαν διάφορα. Όπως το ότι τον είχα αποστηθίσει τελείως. Το 'χα ξεχάσει. Ό,τι τα ριφφς του Butler ακούγονται "ιδανικά". Απόλυτα σωστά. Εντάξει, τη φωνή του Anderson δεν μπόρεσα να τη χωνέψω ποτέ, ούτε την αηδιαστική φάτσα του ντράμμερ και το κόλλημά του με τα ανήλικα αγόρια... Αλλά ξέρεις τώρα.

Από το ντεμπούτο κι έπειτα δε γούσταρα τίποτα πέρα από το "Stay Together" και το "Wild Ones", είχε χαθεί αυτή η πρώτη... χμμμ... Φρεσκάδα, να το πω; Ας το πω. Δε μου πήγαινε όλη αυτή η αυταρέσκεια, το ότι αντικατέστησε ένα χαρισματικό κιθαρίστα με ένα... εχμμμ... πληκτρά, το γάμησε ο Brett, κοινώς, ενώ υποτίθεται ότι ήθελε να γίνει πιο πειραματική η φάση, να ξεφύγει από τη Britpop. Χάλι...

Αλλά αυτός ο πρώτος δίσκος... Είναι υλικό που σακατεύει εφηβείες ρε. Που κάθεσαι, ακούς και ξανακούς, γιατί σ' αυτή την ηλικία δεν είσαι cool, σαν τους Suede, ούτε αυτοί ήταν. Απόβλητοι, ανδρόγυνοι, ευαίσθητοι, σε στιγμές σπαρακτικοί. Ταιριάζουν όταν σκοτώνεις κουνούπια σπάζοντας καυλόσπυρα.

Στο σήμερα τώρα... Δεν ακούγεται φρέσκος ο δίσκος, δεν μπορείς να τον προτείνεις σε κανένα, ούτε βίντεο μπορείς να σπρώξεις, απευθύνεται μόνο σ' αυτούς που "έμπλεξαν" μαζί του τότε. Οι indie τύποι σήμερα εκθειάζουν την πρωτοπορία (ας καγχάσω...) του chillwave (appropriate κουραδόχρωμα) και των υπόλοιπων ημι-ποπ αηδιών, αδυνατούν να καταλάβουν το πόσο ελκυστικό ήταν το αίσχος της Britpop καταστασάρας, αυτής της τερατώδους ομαδικής ψευδαίσθησης μεγαλείου όλων των μουσικών μιας χώρας. Και το τι δυνατότητες είχε και τι έδωσε τελικά... Και τι απέμεινε. Και αν έχει κάποια αξία η επίσκεψη σ' αυτές τις στιγμές μετά από τόσα χρόνια.