Robedoor VS Wooden Shjips

Όταν τα πρωτοτσέκαρα, τα είχα βάλει να παίξουν το ένα πίσω από το άλλο. Το "West" πρώτα και μετά το "Rock Bottom c36"... Αντίθετα από τον τίτλο του άρθρου.

Τελειώνει το πρώτο, ψιλο - νταξ φάση, ψυχεδέλεια, Silver Apples διασκευασμένοι από AOR μπάντα, κλασσικά πράματα, ωραία, λίγο βαρετά, με μπάφους ακούγονται καλύτερα κλπ. κλπ. "Θα πρέπει να το επισκεφθώ ξανά στο μέλλον"  σκέφτομαι, γιατί θέλω να καταλάβω τι είναι αυτό που τους κάνει τόσο ελκυστικούς στο ευρύ (καλά όχι και τόσο) κοινό.

Κι ενώ χάνομαι σε σκέψεις που μόνο ο σημαντικότερος μουσικοκριτικός της γενιάς του θα μπορούσε να έχει, από πίσω έχει αρχίσει να χώνεται ένα γαμάτο μπάσσο, σιγά σιγά μπαίνει μια ασύλληπτα εμπνευσμένη κιθάρα και το πράγμα προχωράει... Και πάει... Και ξεχνάω τους Wooden Shjips. Ήταν ψεύτικο όλο αυτό. Να γαμήσω και τις μουσάκλες και τις μαλακίες, τους μαλάκες τους γερο-χίππιδες, εδώ έχουμε κάτι πραγματικά καλό.

Νομίζω φαίνεται κι από τις φωτογραφίες που έχω επιλέξει... Από τη μία έχεις κάτι τύπους στα τέσσερα να κάνουν κάτι μέσα στη θολούρα, απ' την άλλη μια τυπική Rawk μπάντα που "ροκάρει". Δεν ξέρω, η πρώτη εικόνα μου φαίνεται πιο ενδιαφέρουσα. Πιο εύκολα θα έστηνα αυτί να καταλάβω τι παίζει, στους άλλους ξέρω εκ των προτέρων. Ροκιές, μαγκιές, κλανιές και αηδίες... Αυτά δεν τ' ακούνε σήμερα ούτε οι κλασσικοί παλιοροκάδες, ούτε ο Τζίμης ο Σελίδας και η γκόμενά του η Λίνα Σκίνα. Κι ας μην είναι έτσι ακριβώς. Βάλτους δίπλα δίπλα ρε, θα δεις ότι δεν έχω και τόσο άδικο. Εντάξει, είναι φάσεις που το εύκολο χάνει, τι να κάνουμε τώρα.