Αυτοπροσδιορίζομαι: P-U-N-K. Αυτό. Πολιτικά, καλλιτεχνικά, ουσιαστικά. Σίγουρα ένας τύπος με μοϊκάνα και καρφιά θα θεωρούσε προσβολή να έχει την ίδια "ταυτότητα" μ' εμένα, αλλά αυτό είμαι. Για μένα. Τέλος. Σ' αυτή τη σκατοχώρα άλλωστε, όλοι υποστηρίζουν ότι είσαι ό,τι δηλώσεις. Κοίτα, το ξέρω ότι παίζει και να φαίνεται γελοίο στα τριάντα και δύο μου να ντύνομαι μια ταμπέλα που έχει ταυτιστεί με τα δέκα και έξι, εντάξει; Όλοι έχουμε δικαίωμα στη γελοιότητα. Καλύτερα θα ήταν να πλακώνομαι στα σπα, τα γυμναστήρια, τις αποτριχώσεις και τις κρέμες νυχτός; Δε νομίζω...
Λόγω αυτής μου της θέσης στην ευρύτερη υποκουλτούρα του αίσχους, θα έπρεπε να μισώ τους Pink Floyd. Είναι η αγαπημένη μπάντα του πατέρα μου, εννοείται ότι τους σιχαίνομαι. Τους σιχαινόμουν, πιο σωστά. Όχι, και μόνο στη σκέψη τους ξερνάω. Το δίλημμα παίζει γιατί έχω ακούσει - και λατρέψει - υπερβολικά πολλές μπάντες της Delerium που τους έχουν θεούς. Όχι τους Porcupine Tree, άλλες. Θες name-dropping; Μμμμμ... Dead Flowers, Wobble Jaggle Jiggle, Steppes, Kava Kava, Treatment... Και μερικές ακόμα. Ιδίως οι συλλογές της γαμούσαν. Και το Freakbeat, το φανζίν που έβγαζαν αυτοί οι φρίκουλες, από αισθητικής απόψεως ήταν εφάμιλλο οργασμού. Ρε πολλά τα καλά, τι να σου λέω, είναι "έπρεπε να ήσουν εκεί" κατάσταση.
Τώρα, αυτοί οι Crippled Black Phoenix... Ας πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο έχω συνδεθεί συναισθηματικά μαζί τους λόγω στρατού. Ναι, πάλι. Άκουγα το ντεμπούτο τους στη σκοπιά. Πάσχουν ακόμα από έλλειψη οικονομίας στις συνθέσεις τους, αλλά μ' αρέσει η φάση τους. Παρά τη ροκιά. Μπορεί να φταίνε και οι μουσάκλες δεν ξέρω. Αλλά θα μου πεις "κι άλλοι διαθέτουν". Γουστάρω και Kylesa ρε, θα απαντήσω.
Δεν είναι κακός ο δίσκος. Πιστεύω αν τον ακούσω καμιά τριανταριά φορές ακόμα (όχι τις δύο κατά την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) παίζει και να το λατρέψω. Και να ξεπεράσω και τη Floydίλα που εκπέμπει... Σα μυρωδιά δεν είναι; Η λέξη Floydίλα; Και άσχημη κιόλας. Γι' αυτό και τον Παπακωνσταντίνου το λέω "Βασίλα". Σκέτο. Σα δυσάρεστη οσμή είναι ο τύπος. Βλέπεις μπάντα να βαράει, ελληνόφωνη κι έτσι, και σου σκάει η Βασίλα. "Βρωμάει Βασίλα αυτή η μπάντα ρε". Και ορίστε. Δισκοκριτική. Στο Πυρ το Εξώτερον.
Υ.Γ.: Το "The Astounding Wolfman" είναι καλύτερο απ' το "Invincible". ΚΑΙ από το "Walking Dead". Ω ναι.
Τώρα, αυτοί οι Crippled Black Phoenix... Ας πούμε ότι κατά κάποιο τρόπο έχω συνδεθεί συναισθηματικά μαζί τους λόγω στρατού. Ναι, πάλι. Άκουγα το ντεμπούτο τους στη σκοπιά. Πάσχουν ακόμα από έλλειψη οικονομίας στις συνθέσεις τους, αλλά μ' αρέσει η φάση τους. Παρά τη ροκιά. Μπορεί να φταίνε και οι μουσάκλες δεν ξέρω. Αλλά θα μου πεις "κι άλλοι διαθέτουν". Γουστάρω και Kylesa ρε, θα απαντήσω.
Δεν είναι κακός ο δίσκος. Πιστεύω αν τον ακούσω καμιά τριανταριά φορές ακόμα (όχι τις δύο κατά την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές) παίζει και να το λατρέψω. Και να ξεπεράσω και τη Floydίλα που εκπέμπει... Σα μυρωδιά δεν είναι; Η λέξη Floydίλα; Και άσχημη κιόλας. Γι' αυτό και τον Παπακωνσταντίνου το λέω "Βασίλα". Σκέτο. Σα δυσάρεστη οσμή είναι ο τύπος. Βλέπεις μπάντα να βαράει, ελληνόφωνη κι έτσι, και σου σκάει η Βασίλα. "Βρωμάει Βασίλα αυτή η μπάντα ρε". Και ορίστε. Δισκοκριτική. Στο Πυρ το Εξώτερον.
Υ.Γ.: Το "The Astounding Wolfman" είναι καλύτερο απ' το "Invincible". ΚΑΙ από το "Walking Dead". Ω ναι.
Ρε ξέρεις κάτι;κι εμένα ο πατέρας μου γούσταρε pink floyd και δεν τους μίσησα γι' αυτό.ρε ξέρεις εγώ σκέφτομαι πως όντως σου αρέσουν ακούς πήγες στο λάιβ δεν το ξεπέρασες.αυτό.αλλά σαν μυρωδιά ρε πούστη μου ναι.σαν aρρώστια σαν πανκ.προσωπική άποψη μου αυτό και αν ακούσω τώρα ούτε καν.αλλά αγάπησα κάτι κλάματα κιθάρας κάτι together we stand divided we fall κάτι έι You κου λου που ΚΑΙ ΤΙ ΩΡΑΙΑ ΠΟΥ ΓΑΜΑΝΕ ΟΙ CBP!Nα τα λέμε όλα αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ'αρέσει που επιχειρηματολογείς για την ταμπέλα σου. Λες και δεν υπάρχει κανείς που να λιώνει στα σπα, τα γυμναστήρια και τις κρέμες νυκτός που να δηλώνει και punk.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα high-5 και μια κούπα Lady Grey για την απέχθεια των φλοϋντάδων.
Το crafty ape θα το ακούσω όταν το βρω σε καλύτερο rip από της ντροπής των 64-128kbps... (ΕΛΕΟΣ! ποιος ακούει ακόμα μουσική από τα ηχεία του pc γμτ;)
μετά τις πρώτες 2-3 ακροάσεις, το δισκάκι μου φαίνεται εξίσου υπερφιλόδοξο & άνισο με τα προηγούμενά τους. η φλοϋντίλα δεν μ' ενοχλεί (ειδικά εκείνο το α-λα echoes break στο 'a letter concerning dogheads' γαμάει), όμως όταν μπαίνει η ντηπερπίλα μου γυρνάνε τ' άντερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήon another note, fuck yeah beardly!
Ναι, παίζει μια ντηπερπίλα όντως... Ο Τζον Λορντ έχει περάσει στο DNA τους, κατά τα φαινόμενα. Δεν έχει τσιρίδες όμως. Και πάλι πρόκειται για ένα "καλό" ροκ δίσκο, όπως και να το δει κανείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε γαμάνε οι CBP. Και γαμάνε γιατί είναι υπερφιλόδοξοι χωρίς να είναι επιτηδευμένοι. Μου βγάζουνε ρε παιδί μου οτι το γουστάρουν πολύ αυτό που κάνουν. Και δεν έχουν κυκλοφορήσει αδιάφορο άλμπουμ (βασικά και τα 3 γαμούν). Για να δούμε τι λέει κι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήP.S. Υπάρχει 320k rip στα γνωστά private trackers...
μαν με εκπλήσεις ακόμα μία φορά! (περίμενα σκατό γι' αυτό χαχαχα!)
ΑπάντησηΔιαγραφήοι Crippled Γ-Α-Μ-Α-Ν-Ε ρε!...ίσως είναι η μοναδική μπάντα (μαζί και οι Mogwai) κάτω από την "παρεξηγημένη" ταμπέλα του ποστ ροκ που απoδεικνύει σε κάθε τις album ότι αξίζει κάποιος να ασχοληθεί μαζί της.
τώρα όσο αφορά το crafty ape θα έλεγα ότο ξεφεύγει από την τόσο pink floyd ατμόσφαιρα των προηγουμένων και γίνεται πιο "rock" (σε σημεία νόμιζα ότι ακούω black moyntain να φανταστείς!)
υγ: και μιας και ανοιχτήκαμε τόσο θα το πω και δημόσια: ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΙ/ΜΙΣΩ ΘΑΝΑΣΙΜΑ τους pink floyd!...(αν θες να με βασανίσεις να τα ξεράσω όλα βάλε μου ν' ακούω το the wall...)
To "The Wall";;;; Τόσο εύκολα νομίζεις θα τη γλιτώσεις; Όχι, φιλαράκι, εσύ θα φας "Division Bell" στο τέρμα!!!!
Διαγραφήχαχα!...γιατί ρε?...τόσο κακό έκανα σ΄αυτή τη ζωή πια?
ΔιαγραφήΌλα κι όλα. Άμα είναι να τα ξεράσεις δεν πρέπει να γίνουν μισές δουλειές...
ΔιαγραφήΠαιδιά thanx για την τσακιδών βοήθεια αλλά το βρήκα στα 320, κομπλέ. Τώρα είναι στο repeat με άυξων αριθμό #εμπεδώνω. Οκ, χαλάλι τα m-audio. "Με αρέζει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΡάγγεντυ.. 2 στα 2 ρε! Γουάου δηλαδή!
Κι εμένα με αρέσουν πάρα πολύ. Αλλωστε αυτοπροσδιορίζομαι ως πρώην πάνκ, νυν επαναξιολογητής του προγκρεσιβ ροκ. Φοβόμουν, να πω την αλήθεια, πριν διαβάσω την κριτική, ότι θα τους έθαβες. Ευτυχώς όχι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαναξιολογητής του Προγκρέσιβ Ροκ; ΙΚΑ ή ΤΕΒΕ σ' έχουν; Ένας φίλος γι' αυτή τη δουλειά παίρνει βαρέα και ανθυγιεινά πάντως. Κρίση ξε-κρίση ψάξ' το.
ΔιαγραφήΑυτή τη στιγμή, στη δουλεια, ακούω το Ομαντόν του Μάικ Ολντφιλντ, μόνο αυτό σε λέω. Κι όχι, δεν με πληρώνουν για αυτό.
ΔιαγραφήΈχεις κι εσύ λίγο Bob Flanagan μέσα σου... Σε νιώθω. Τις προάλλες έπεισα τον εαυτό μου να δει ολόκληρο βίντεο των Immortal...
ΔιαγραφήΠρώτα με στέλνεις να γκλουγκλίζω ποιος διάλο είναι αυτός ο Φλάναγκαν, και μετά συνειδητοποιώ ότι για αυτόν -και το βιντεοκλίπ των 9 ιντς νέηλζ- είχε ένα άρθρο ενα Φράκταλ Πρες του 93, νομίζω αυτό που έδινε το 45αρι των Ζίγκι Γουόζ. Αντε να σκαλίζω πάλι το μπαούλο δηλαδή.
ΔιαγραφήΑντί να με ευγνωμονείς για τη δωρεάν εγκεφαλική εκγύμναση που σου προσφέρω, γκρινιάζεις;;;; Απ' αυτό το γκόζμο έχει χαθεί το φιλότιμο, τέρμα.
Διαγραφήthe wall? division bell? οι floyd έβγαλαν και άλλα album μετά την απομάκρυνση του Barrett...?
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το ξέρει και πολύς κόζμος, αλλά δυστυχώς το έκαναν...
Διαγραφήto ysterografo sou einai akros prodwtiko!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ρε;;;; Walking Dead βαρέθηκα, Invincible όχι, αλλά και πάλι...
ΔιαγραφήOι Pink Floyd γαμήσανε.Άλλο που δε μπορούμε να ακούσουμε πια.Πάει αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο δισκάκι CBP με άρεσε πολύ,αν και συμφωνώ με Σπάιραλ θυμίζουν ντιπ περπλ σε κάποιες φάσεις.Anyway θα μου «μείνει» σα δίσκος μόνο και μόνο για το The Heart Of Every Country...
8 μαρτιου κυτταρο ε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι τριάντα;και δύο;και πανκ; ορκίσου στην περούκα σου.χα! ή έστω στα βινύλια των dead kennedys.
ΑπάντησηΔιαγραφήεγώ αυτές τις μέρες είμαι 69.κι όταν ακούω τις λέξεις pink floyd θυμάμαι αυτό(http://www.youtube.com/watch?v=aHNQCdWOfdM&feature=player_embedded).και δεν μπορώ να τους μισήσω.και το ξέρω ότι ήταν λαοπλάνοι(από ένα σημείο και μετά).και το ξέρω ότι κορόιδευαν την κοινωνία την άτιμη.και θέλω κι εγώ να τους μισήσω αλλά δεν ημπορώ.δεν δύναμαι.δεν προλαβαίνω.άσε που,εδώ που τα γράφουμε,μου φαίνεται πολύ pretender-ίστικο το 2012 να αυτοπροσδιορίζεσαι ως hater των pink floyd.σα να λες ότι γαμιέται το μνημόνιο ενα πράμα.αυτό που θα μας έσωζε.πρετεντέρη,ε πρετεντέρη(σας παρακαλώ μη βρίζετε μας βλέπουν και παιδιά λέμε).σόρρυ ξέφυγα.
ΥΓ. οι συλλογές της delerium γαμούσαν όντως.μεχρίς εκεί όμως.
ΥΓ.2 (άσχετο αλλά) ανέβηκες ΠΟΛΎ στην εκτιμησή μου όταν σε προηγούμενο post αναφέρθηκες στο nme ως Η nme.
"άσε που,εδώ που τα γράφουμε,μου φαίνεται πολύ pretender-ίστικο το 2012 να αυτοπροσδιορίζεσαι ως hater των pink floyd."
Διαγραφή+1000
Μπα, τα περίπου οιδιπόδεια μου φταίνε. Όσο θα τους γουστάρουν οι γονείς μου τόσο θα τους μισώ εγώ. Δεν μπορώ να καταλάβω που κολλάει η Chrissie Hynde. To να μην μπορείς να τους μισήσεις είναι πρόβλημα, το καταλαβαίνω, αλλά σου 'χω τη γιατρειά εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=OrCkwlORQ4U&feature=related
Διαγραφήτι κομματάρα είναι αυτή ρε συ raggedy!!!τεράστια διασκευή...
Διαγραφήγκάβλα.
τελικά αυτό το 'έχω συνδεθεί συναισθηματικά μαζί τους λόγω στρατού' παίζει σαν γενικότερη κατάσταση ε? νόμιζα ότι ήταν μόνο δικό μου... αλλά για πιο λόγο να δενόμαστε συναισθηματικά με αυτά που ακούγαμε στο στρατό (και δη στη σκοπιά)???
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε ντε... Ίσως γιατί είναι το μοναδικό πράγμα που γεμίζει ουσιαστικά το γαμημένο δίωρο που περιμένεις να τελειώσει για να πας για ύπνο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν και χειρότερα από φλόυντ, ε; Πχ ο δικός μου ο γέρος γουστάρει τσιτσάνηδες κι έχει μια μουστάκα σαν τον Κολοκοτρώνη, να λες ευχαριστώ πού 'χεις μπαμπά χιπιό.
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλός ο δίσκος τελικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήWe all burn in different ways.And I burn like a Phoenix.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους λατρεύω, αφού εδώ μιλάμε εγωκεντρικά!