Αυτή η μπάντα μου θύμισε μια στήλη στο φανζίν The Thing που λεγόταν NEAT NEAT NEAT... Με τη μία. Εκεί, λοιπόν, ο συντάκτης του οποίου το όνομα δε θυμάμαι, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ήταν αρσενικός, παρέθετε τις πιο γαμάτες κυκλοφορίες από τις πιο άγνωστες πανκ μπάντες της υφηλίου...
Ξέρεις τώρα, κακοφωτοτυπημένα εξώφυλλα, χάλια κολλάζ, φωτογραφίες από τύπους του διπλανού δωματίου στην εστία με κιθάρες, πανκ όσο δεν πάει... Ήθελα να τα αποκτήσω όλα αυτά, φαινόταν οικεία και παράλληλα συναρπαστικά, ήξερα τι θα έβγαινε από τα ηχεία μόλις έβαζα κάποιο από αυτά να παίξει, όπως ήξερα κι ότι θα μου τίναζε το μυαλό στον αέρα αν το έκανα. Ο αυθορμητισμός, το "γίνεται για να γίνει" της φάσης, επειδή η σκατούπολη στην οποία ζω πρέπει επιτέλους ν' αρπάξει φωτιά και δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να επιτευχθεί αυτό...
Θα 'θελα να διασαφηνίσω κάτι εδώ... Όπως είναι σαφές τόσο καιρό τώρα, ακολουθώ τον "γράφω όπως μιλάω" τρόπο γραφής. Έχω κατηγορηθεί, παράλληλα, για υπερβολική χρήση αποσιωπητικών. Ο λόγος που το κάνω είναι γιατί καπνίζω συνεχώς, καπνίζω όταν μιλάω και τα αποσιωπητικά συμβολίζουν την αναγκαία "παύση για τζούρα"...
Συνεχίζω...
...
Τέτοιες μπάντες βγάζεις να μεγαλώσεις ακούγοντας τα "Killed By Death"... Τους The Lewd μου θύμισαν. Και το proto - punk των Pagans... Η γοητεία της αμεσότητας. Η απλότητα σα μορφή τέχνης. Δε χρειάζεται τίποτα ουσιαστικά και τίποτα ουσιαστικό. Φρόντισε μόνο να είσαι νέος, να έχεις μια κιθάρα της πούτσας και να ακούς Emerson, Lake and Palmer και να ξερνάς ποτάμια... Και δε θα απογοητεύσεις.
...
...
...
Πρέπει να ξεθάψω τα φανζίν μου οπωζζζδήποτε...
...
Πάντως, μια παλιά γνωστή μου ήθελε να γίνει συγγραφέας επειδή της άρεζαν τα αποσιωπητικά, ο Λουντέμης και η αδερφή της με τ' αγόρι της ήταν το ωραιότερο ζευγάρι στη Γλυφάδα (με αυτή τη σειρά...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠωωωωωωωωω... Κι εμένα με αρέσει ο Λουντέμης... Ο πατήρ έχει όλη τη βιβλιογραφία. Αυτή που είναι δερματόδετη στα βυσσινιά. Δίπλα απ' το Διακογιάννη, βεβαίως βεβαίως.
ΑπάντησηΔιαγραφή