Religious Knives - Smokescreen

Killing Indie Music... Μακάρι να ήταν τόσο απλό. Ξεκίνησα πριν από δύο χρόνια αυτό το αίσχος έχοντας σαν έναυσμα ένα είδος μουσικής κατά βάση βαρετό και πεθαμένο, που συνέχιζα να λατρεύω για όλους τους λάθος λόγους. Ένας απ' αυτούς ήταν το ίδιο το παρελθόν του, το παρελθόν μου, οι άλλοι. Όχι το τώρα, όχι το σήμερα.
... Και μέσα από ύβρεις και κατάρες, μες στο κεφάλι μου σήμανα το τέλος του και το μετέδωσα όσο μπορούσα καλύτερα. Θα 'θελα να 'ναι αστείο, αλλά δεν είναι. Αλλά δεν πρέπει να μειώνω τον αντίκτυπο που είχε. Στην τελική είμαι ο πρώτος άνθρωπος που κατάφερε το ακατόρθωτο. Έκανα τη μαλακία εργόχειρο. Και ποια δε θα 'θελε κάποιον με τέτοια προίκα; Ρητορική είναι η ερώτηση...
... Και συνεχίζεις να κυνηγάς, πρώτα για να εντοπίσεις τη γελοιότητα, αλλά στην πορεία συναντάς μερικά που αξίζουν τον κόπο, σαν αυτό του τίτλου, που λες "γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ;", αλλά καλύτερα, μου δόθηκε έτσι η ευκαιρία να χαθώ μέσα του, στα σωστά του. Γιατί αν το είχα κάνει εγώ απλά θα του έβρισκα ψεγάδια. Συνεχώς. 
... Και οι θετικές ψήφοι δε μου είπαν ποτέ τίποτα, η επιβεβαίωση είναι πάντα λίγη για 'μένα. Κάποια πράγματα απλά δε γίνονται για το "μπράβο", γίνονται για να γίνουν. Για τη φάση. 
... Και ζεις για τη μέρα που θα σκάσει αυτός ο δίσκος που θα έχει αυτό το ασύλληπτο Groooooove του "Chill Haze" σε όλη του τη διάρκεια και θα σε γαμήσει τόσο που θα ξεχάσεις ότι έχεις ένα μπλογκ να ταΐσεις, ένα εθισμό της πούτσας και θα κάτσεις να γράψεις γιατί δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς και το αποτέλεσμα θα έχει ουσία, ακόμα κι αν αναφέρεται στη δουλειά κάποιου άλλου και θα στάξεις τα ωραία σου λεφτά για να το αποκτήσεις, γιατί πρέπει να το βλέπεις εκτός από το να το ακούς, πρέπει να δεσπόζει στη δισκοθήκη σου και να πας μετά απ' αυτό για το επόμενο...