Hawks and Doves - Year One

Οι Hawk and Dove είναι ένα ζεύγος πανηλίθιων υπερηρώων της DC Comics. Ο μεν είναι και καλά βίαιος, σκλερός, πολεμοχαρής κι έτσι η (πλέον, ξεκίνησε ο) δε, είναι peace, bro φάση, όλα λύνονται με το διάλογο και λοιπές μαλακίες. Για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να φανταστώ η DC τους ανέστησε στην επανεκκίνηση του Universe της που συντελείται τους τελευταίους μήνες. Δεν ξέρω που τα βρίσκουν τα ναρκωτικά, αλλά θέλω γνωριμία με το dealer τους και άμεσα.

Μια ζωή μαλακίες. Από τότε που "ανέλαβε" αυτός ο Geoff Johns δεν αξίζει ν' ασχοληθείς με σουπερήρωες. Γενικά. Η Marvel άλλωστε πάντα για τον πούτσο ήταν. Εκτός του Daredevil, φυσικά. 

Είπα να τσεκάρω, μέχρι τη δεύτερη σελίδα του πρώτου τεύχους έφτασα, κι αυτό με μεγάλη δυσκολία. Νταξ, δε γούσταρα ποτέ σουπερήρωες ιδιαίτερα, εκτός απ' αυτούς της Vertigo. Doom Patrol, ρε μουνιά και ποιος γαμάει τους X-Men. 

Σουπερήρωες ρε... Η μέγιστη βλακεία των Αμερικανών. Το "κακό" είναι απλά κάτι που το κοπανάς μέχρι να λιποθυμήσει και καθάρισες. Απλά τα πράγματα. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι το "διασκεδαστικό" βρίσκει ο εκάστοτε αναγνώστης σ' αυτό το χάλι. Τέλος πάντων... Όσο υπάρχει ο Animal Man μπορώ να συμμετέχω κι εγώ στο παράλογο. Για λίγο. Κι από απόσταση.

Οι Hawks and Doves τώρα, είναι άλλο πράγμα. Για την ακρίβεια, όλο το αποπάνω το είδα σαν αφορμή να κράξω, σε κείμενο για μπάντα που δε χωράνε αρνητικά σχόλια. Και για να βάλω πολύχρωμες εικονίτσες κακοντυμένων λογοτεχνικών (χα!) δημιουργιών.

Ναι...

Οι Hawks and Doves, λοιπόν, είναι σόλο πρότζεκτ του τραγουδιστή των ανυπέρβλητων Planes Mistaken for Stars, του οποίου η φωνή, όσο έπαιζε με τη μπάντα καλυπτόταν κάτω από τόνους feedback. Μεγάλο λάθος, όπως αποδεικνύει το πόνημά του.

Συνεχίζει να παράγει με τρομερά αποτελέσματα το avant-grunge-core αίσχος (με την καλή έννοια) που παρήγαγαν οι Planes, αλλά σε πιο βαθιά κατάσταση, πιο σκοτεινή. Πιο προσωπική. Οι περιορισμένες εκτελεστικές του δυνατότητές τον... εχμμμ... περιορίζουν, βέβαια, ίσως αν τα έγραφε με κάνα κιθαρίστα της προκοπής αυτά τα κομμάτια θα έλαμπαν. Όχι ότι τώρα η σαπίλα τους δε συγκινεί. Κάθε άλλο. Είναι άμεσο όλο αυτό. Είναι πράγματα που έπρεπε να βγουν.

Δεν ξέρω ρε, όταν μεγαλώνουν οι πανκς είναι σα λυσσασμένα σκυλιά τις περισσότερες φορές, δεν ξέρω αν φταίει η επανάστα που τους πουλάει, η ελευθεριακή πλάνη, ό,τι κυκλοφορούν μετά είναι εκατοντάδες φορές ουσιαστικότερο απ' όσα είχαν δώσει μέχρι τότε. Στάζει δηλητήριο ρε. 

Αυτό το "wish you were her(e)" αν το είχε γράψει κανένας από τους μαλακογκραντζάδες που ξέρετε και λατρεύετε θα χύνατε από τα μάτια τώρα, αλλά όχι, αυτοί το πούλησαν το πανκ. Κι αυτό με τη σειρά του τους ξέρασε, και τους άφησε να βγάζουν "ukulele songs"... Για να γελάμε εμείς οι έξυπνοι.