...

Καινούριο section πριν την εκπνοή της χρονιάς. Γιατί; Γιατί έτσι. Για καλή αρχή. Γιατί δεν έχω φράγκα (προς το παρόν) να τυπώσω φανζίν. Γιατί δε θα αντέξω άλλη χρονιά να ψάχνω κάτι καλό ή κάτι κακό να ακούσω, να μην τα βρίσκω, και να πιάνω τελικά τον εαυτό μου να ασχολείται με άλλες μορφές τέχνης, που, μεταξύ μας, παρουσιάζουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον από οποιαδήποτε indie μπάντα σήμερα. Όχι punk. Indie. 

Ή απλά θέλω κάτι να απελευθερώνω περισσότερα από τα ευαίσθητα προσωπικά μου δεδομένα. Γιατί παίζει και να μην είμαι τίποτα παραπάνω από μια ατάλαντη, σιχαμένη attention whore. Στ' αρχίδια μου.

Και μια που μιλάμε για την αλήθεια ο αγαπητός κύριος Indie Sessions on the Radio (sic) έγραψε χτες ένα απίστευτα αληθινό κείμενο που μ' έκανε να αισθανθώ αμήχανα, ίσως γιατί είχα καιρό να διαβάσω στο ίντερνετ κάτι τόσο ουσιαστικό. Από τότε συγκεκριμένα που η Bruise δημοσίευσε αυτό. Κάτι τέτοια σου υπενθυμίζουν ότι το blogging δεν έχει ψοφήσει ακόμα όσο και να αναπαράγεται η εν λόγω δήλωση σε εκατοντάδες μαλακοtweets και αλλαγές στην κατάσταση στα οποιαδήποτε Facebook.
Πίσω στα δικά μου όμως.

Ίσως να έχω κουραστεί να γράφω συνεχώς για το "καινούριο". Τι ίσως, σίγουρα. Κι αφού αναφέρθηκε το "καινούριο", έκανα μια σελίδα στο DeviantArt (λινκ είναι, πάτα το) για να πείσω τους πάντες ότι εκτός από ατάλαντος συγγραφέας, είμαι ένας εξίσου ατάλαντος ζωγράφος. Πέρα από μαλακίες, τα αγαπώ αυτά τα έργα, γάμησέ τα, το ξέρω ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο, αλλά είναι από τα λίγα πράγματα που έχω κάνει με τα χεράκια μου για τα οποία είμαι περήφανος. Και η μπάντα, φυσικά, αλλά δε μ' αφήνουν οι υπόλοιποι να μιλήσω γι' αυτή εδώ. Ποιος ξέρει, μπορεί και να τους πείσω.

Επίσης, μετά κόπων και βασάνων, αφού δεν παίζει τεχνικός στο μπλογκ πλέον, κατάφερα να εγκαταστήσω ξανά το google analytics, και στα keywords που οδηγούν σ' αυτό εδώ το αίσχος, κάποιος/α με βρήκε γράφοντας "Διάσημοι κριτικοί τέχνης του 21ου αιώνα". Ευχαριστώ πολύ, ρε γκουγκλ, με τιμάς δεν ξέρεις πόσο.
Τώρα, τι θα παίζει με το section. Θα είναι σαν εξέλιξη του προηγούμενου "Γκόνζο", ξέρω 'γω. Με τη δημιουργία του θα περάσουν σε αχρηστία κάμποσες παλιότερες "κατηγοριοποιήσεις" γιατί πολύ απλά βαριέμαι να σκέφτομαι. Σαν κριτικός κι έτσι. Θα βάζω και φωτογραφίες. Και δικές μου, ναι, γιατί είμαι ωραίο παιδί. Και ό,τι μου καυλώσει. Όχι παλιατζούρες, τώρα φάση. Και ηχητικά δείγματα. Και τέτοιες μαλακίες. Και ό,τι στο διάολο μου έρθει εκείνη την ώρα. Ναι, γάμησέ τα. Ημερολόγιο κάπως. Ή μπορεί και όχι. Ή δεν ξέρω. Μια αλλαγή ρε πούστη, κάτι. 
Αυτό χρειάζομαι. 
Αυτό θα υποστείτε. 
Αυτά.
Λίγες αναφορές μνημειωδών έργων έχουν μείνει και το καθιερωμένο τοπ της χρονιάς και μπαίνουμε στο καινούριο. Άντε, γιατί το σιχάθηκα το φετεινό με τα σκατά του και τα όλα του. Τουλάχιστον το 2012 θα είναι μικρότερο. Μόλις 357 μερούλες και μετά μπουμ.