Είχα βάλει κάμποσους δίσκους στο winamp να παίζουν με τη σειρά, άλλους τους είχα ακούσει, άλλους τους είχα λιώσει, άλλους μόλις τους είχα κατεβάσει, άραζα και διάβαζα τυχαία σελίδες από το "Rum Diary" του Hunter S. Thompson. Όχι, φανταστείτε τη στιγμή. Έχεις μπροστά σου ένα τέρας της λογοτεχνίας και ξαφνικά από πίσω μπαίνει αυτό. Σταμάτησα το διάβασμα. Με τη μία. Σηκώθηκα να κλείσω τη χαζοχαρούμενη μαλακία που έπαιζε από πίσω. Και κατέληξα τελικά να στήνω αυτί και ν' ακούω... Δεν το περίμενες αυτό ε; Ούτε εγώ. Εκεί στο "I Want You" έγινε η ζημιά. Η παύση της λογοτεχνίας. Ή όχι ακριβώς...
Πριν συνεχίσω, θα 'θελα να εξομολογηθώ ότι δεν ανήκω στη σέχτα των βιβλιομανών, ούτε των μουσικομανών αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Και συνεχίζω...
Όσο προχώραγε ο δίσκος ήμουν σε φάση "πρέπει να συνοδέψω την ακρόαση με κάτι". Δεν πήγαινε μόνο του, δε γουστάρω και επαγγελματικές βλακοφάσεις "μελετάω το έργο, μη με ενοχλείτε" κι έτσι. Όφειλα (στον υπερπολύτιμο εαυτό μου) να βρω κάτι που να ταιριάζει όμως. Σε φάση βιβλίο. Κάνω συχνά τέτοια παιχνίδια μ' εμένα γιατί είμαι πάρα πολύ έξυπνος, ιδιαίτερος και "εμείς οι εστέτ αισθανόμαστε μόνοι τα βράδγια". Άλλοι απλά αυνανίζονται, εγώ το πάω παραπέρα. M χμ...
Που είχα μείνει; Α ναι...
Ποιος ταίριαζε; Κανείς ίσως; Σαν καλή Αγγλίδα νοικοκυρούλα που είμαι γουστάρω τρελά Jonathan Coe, ας πούμε. Είμαι και στα μισά του "Ιδιωτικού βίου του Μάξουελ Σιμ" τι πιο φυσιολογικό; Δεν έκανε... Άλλο...
Που είχα μείνει; Α ναι...
Ποιος ταίριαζε; Κανείς ίσως; Σαν καλή Αγγλίδα νοικοκυρούλα που είμαι γουστάρω τρελά Jonathan Coe, ας πούμε. Είμαι και στα μισά του "Ιδιωτικού βίου του Μάξουελ Σιμ" τι πιο φυσιολογικό; Δεν έκανε... Άλλο...
Το "Είμαστε όλοι στοιχειωμένοι" του Chuck Palahniuk. Γιατί όχι; Οι αντιθέσεις γαμάνε, άλλωστε. Αυτή δεν έλεγε και πολλά όμως...
Μετά William Burroughs, Charles Bukowski, Jack Kerouac, Irvine Welsh, Thomas Pynchon, πρέπει - να - σταματήσω - το - name dropping - τώρα.
Αυτός ο δίσκος δεν έχει λογοτεχνία. Τέλος. Ή τουλάχιστον δεν έχει λογοτεχνία που να αρέσει σ' εμένα. Κόμικς όμως; Αυτό είναι άλλο θέμα.
Για παράδειγμα, όταν διαβάζω το Invisibles του Grant Morrison - το κάνω συχνά, περιέχει την αλήθεια - πρέπει από πίσω να παίζει μόνο Twee. Αλλιώς δε βγάζει νόημα. Σοβαρά.
Καλά, δεν παίζει να αρχίσω πάλι να αναφέρω διάφορα. Πάμε απευθείας στη λύση του μυστηρίου: Love & Rockets - New Stories. Αυτό. Ο Jaime Hernandez. Ναι. Πρόσεξε όμως: New Stories. Όχι τα παλιά. Αυτά θέλουν old school HxC. Όοοοχι. Τα καινούρια. Με χοντρή Maggie και ενήλικη (γερασμένη) Hopey. Ταιριάζει γαμώ. Σα μια μικρή νότα αισιοδοξίας στη μελαγχολία της ενηλικίωσης. Δοκίμασε και πες.
Προσπάθησα, τότε που διάβαζα το Rotter's Club του Κόου, να το διαβάσω ακούγοντας τον ομώνυμο δίσκο των Χάτφιλντ εντ δε νορθ, τους οποίους άλλωστε ο ήρωας του βιβλίου άκουγε. Ήταν αδύνατο. Και να φανταστείς ότι με αρέσει γενικά το Καντερμπούρι και το προγκ ροκ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα, αυτοί οι Σάμερ Καμπ δεν ξέρω τι λένε, θα πάω να τους ακούσω.
To Rotters Club είναι το αγαπημένο μου. Από prog rock προτιμώ βραστά αυγά στις μασχάλες...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε, δν παιζει ρε.. έχω διαβάσει τόσα κείμενα σου και σκάλωσα εδώ. Ο αυτοσαρκασμός σου, φτανει σε ύψιστα επίπεδα. Πραγματικά τη στιγμή που αρχίζεις να σκέφτεσαι "άρχισε την επίδειξη δύναμης" , στο καπάκι το προσγειώνεις τόσο έξυπνα. Επίσης είναι και το γεγονός ότι μου θυμίζεις την δικιά μου ιδιοφυΐα (ναι είμαι τόσο απίστευτα γαμάτος). Λοιπόν για να κόψω το ηλεκτρονικό γλείψιμο και την αποτυχημένη απόπειρα αυτοσαρκασμού θέλω απλά να πω ένα ευχαριστώ για τα βιβλία που παραθέτεις, κι ας πέσει χάμο. Χάρη στο blog έπεσαν στα χέρια μου κατι R. Carver, H.S.Thompson και Bukowski (με την λογοτεχνία δεν..). Αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ, και το δισκίο γαμάει ..
Akoma diavazeis Bukowski re kaila?To diskaki katevainei an kai den exw katalavei peri tinos prokeitai.
ΑπάντησηΔιαγραφή@TON
ΑπάντησηΔιαγραφήO Κάρβερ είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία του είδους που είπε κάτι αξιοποιώντας τη γραφή...
@Scary Rabbi
Εσύ θα το γουστάρεις σίγουρα αυτό.
"Για παράδειγμα, όταν διαβάζω το Invisibles του Grant Morrison - το κάνω συχνά, περιέχει την αλήθεια - πρέπει από πίσω να παίζει μόνο Twee. Αλλιώς δε βγάζει νόημα. Σοβαρά."
ΑπάντησηΔιαγραφήτο γάμησες και ψόφησε. σοβαρά.
(μα twee ρε?!)
επίσης, εχω να πω οτι το scary rabbi ειναι απειρως πιο γαματο νικνεημ από το κανονικό, και εισηγουμαι στην ομηγυρη να μονιμοποιηθεί.
(αδερφούλη ραγκμαν, σου έφερα την παραγγελία σου. κανόνισε μέρος, μερα και ωρα για να γινει το ντήλι)
Είδες HTRK ε; (...............................) Πώς ήταν; (................................) Άσε δε θέλω να ξέρω...
ΑπάντησηΔιαγραφήehm...prepei na th psaxw gia thn evraikh katagwgh mu.Giati polakis exei anaferthei oti an den hmoun ellinas tha hmoun evraios (logw myths!!!) ktlp.Exw adynamia sta kounelia (kai s ayta tu playboy) alla kyriws sto kouneli tu donnie darko,opote to nickname de (xana)allazei.
ΑπάντησηΔιαγραφήEpanerxomai sto diskaki.To akousa kai ta symperasmata mu einai ta exhs:a)To NME exei akomh logo yparxhs.
b)ki ayto giati to diskaki einai pollllly kalo
c)m aresoun poly bandes me omorfa blogs (http://summercampband.blogspot.com/).Des kai to blog twn Bodies of water.Gamhste re ta officials kyrile.Texnh den einai mono h musikh alla kai h fotografia kata kapoio tropo as poume.
Entaxei de lew alla...
Spiral kalwsirthes :)
Ρε μην του μιλάς ρε... Είδε HTRK λέμε, κοντεύω να πάθω εγκεφαλικό απ' τη ζήλια μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το live των htrk λογικα θα γραψω δυο πραγματα αυτες τις μερες. η αληθεια ειναι οτι με προβληματισαν, δυστυχως δε νομιζω να την παλεψουν για πολυ ακομη οι δυο τους. παιζει το work... να ηταν κυκνειο ασμα :-(
ΑπάντησηΔιαγραφή@scary: στην καρδια μας θα εισαι παντα ενας ραβινος απο την κολαση. καλως σας βρήκα :-)