Kode9 & the Spaceape - Black Sun

Η σχέση μου με τη Dubstep είναι επιδερμική στην καλύτερη, γούσταρα Grime όταν πρωτοέσκασε, αλλά τώρα πια δε μου λέει τίποτα. Ανακάλυψα τη φάση γύρω στο 2006 όπως και ο περισσότερος κόσμος φαντάζομαι, στη φανταρία συγκεκριμένα, όπου το "Memories From the Future", μαζί με το τελευταίο των Blood Brothers και κλασσικότερα ακούσματα τύπου Smiths και Madness, έπαιζε συνέχεια στο πρώτο και τελευταίο i-pod που μου αγόρασε ο πατέρας μου, σα δώρο, για να επιβιώσω στη σκοπιά.

Μου άρεσε, βασικά. Στο καμμένο απ' το Hip Hop μυαλό μου, μεταξύ άλλων, ακουγόταν καινούριο, ξεχωριστό. Ήταν. Παρότι προτιμούσα την ταχύτητα του Dizzee Rascal. Δεν έχει να κάνει. Γούσταρα την αγγλουριά, τα μπάσσα. Όπως ο περισσότερος κόσμος φαντάζομαι... 

Πέντε χρόνια μετά σκάει το δεύτερο χτύπημα. Και το γουστάρω εξίσου. Κι ας μην είναι με την καμία σ' αυτά που θ' ακούσω ξανά και ξανά, ψάχνοντας δεν ξέρω 'γω τι... Future Music καταστασάρα... Δεν είναι για 'μένα ρε. Αλλά έχει κάτι που με τραβάει. Που μου θυμίζει φάσεις. Έχει αυτό το σακατεμένο groove που σέρνεται, που αρνείται να εγκαταλείψει... Κολλάω...
Δεν υπάρχει κάτι ν΄αναλύσω ρε. Το έργο είναι αυτό που είναι, το αν έχει εξελιχθεί η φάση, καλύτερα να το διαβάσετε κάπου αλλού, εγώ δεν έχω ιδέα, το ίδιο μου ακούγεται. Το ίδιο γαμάτο για να είμαι ακριβής.... Όπως και στον περισσότερο κόσμο, φαντάζομαι...