Κατά τα φαινόμενα έχω κοντά δέκα χρόνια να γράψω εδώ. Ανατρέχω σε προηγούμενες αναρτήσεις, πόσα μα πόσα αποσιωπητικά, πραγματικά. Δηλαδή ο οιοσδήποτε αναγνώστης έπρεπε να ξεριζώσει τους βολβούς των ματιών του, τόσο επίπονο μου φάνηκε.
Εντάξει, μετά από αυτό έβγαζα τα εσώψυχά μου στο Slackerblud για κάμποσο καιρό, αλλά τώρα πάει. Δεν με πειράζει.
Τι συγκλονιστικό έγινε τώρα μέσα σε όλο αυτό το διάστημα. Πολλά, αναμφισβήτητα. Η Faction δισκογραφήθηκε πολλάκις, έκανε κάμποσες εμφανίσεις, ξενιτεύτηκε και διέλυσε. Συνεχίσαμε με διάφορα πρότζεκτς, όλα αποθηκευμένα στη Ghost Armour. Από ήχο αυτά τα ολίγα.
Κάπου στην πορεία τα μουσικά με άφησαν, δεν τα άφησα και είπα να αφιερωθώ στη συγγραφή. Έγραψα, λοιπόν, ετούτο, κυκλοφόρησε, βραβεύτηκε και ετοιμάζεται το επόμενο. Στα καλλιτεχνικά εν ολίγοις, πάμε καλά. Με τη μουσική σκυλοβαρέθηκα λίγο, δεν ενθουσιάζομαι όσο παλιότερα με τις νέες κυκλοφορίες, δεν ξέρω, έβλεπα σήμερα για παράδειγμα, ένας τύπος από μια μπάντα indie ξέρω 'γω (tuna-yards? cloud somethings? κάποια άλλη εξίσου βαρετή;) έβγαλε σόλο δίσκο, με κάτι moog και κάτι τέτοια. Δε γίνονται έτσι με τα κιθαριστικά ρε γαμώτο πια, δεν ενδιαφέρεται ο κόζεμος, δεν πουλάτε που να πάρει η οργή. Προτιμώ τη φάση των The Armed ας πούμε, που έβγαλαν αριστούργημα φέτος - ή και όχι - δεν επαναπαύθηκαν όμως, τα ίδια τα τραγούδια του ενός μόνο δίσκου τους τα προωθούν συνεχώς, με χίλιους δυο τρόπους. Και μέσα σε COVID περιβάλλοντα, δηλαδή γάμησέ τα.
Anyway.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου