17/12/10

Foetus - Hide

Κύριε Thirlwell...
Είστε ο αγαπημένος μου καλλιτέχνης εδώ και κάμποσο καιρό... 
Βασικά θα 'θελα να ξεκαθαρίσω κάτι πριν προχωρήσω. Η πιο ξεχωριστή για μένα μπάντα είναι οι Swans, ο ζωγράφος που έχω μελετήσει κάθε μουτζούρα του είναι ο Basquiat, ο άνθρωπος που 'χω λατρέψει κάθε λέξη που 'χει γράψει στο χαρτί είναι ο Hunter S. Thompson... Εσείς είστε λίγο παραπάνω από δαύτους... Δεν έχει να κάνει τόσο με τη μουσική σας, όποια προσωπικότητα και να διαλέξετε... Είτε αποφασίσετε να ονοματιστείτε Foetus, Wiseblood, Steroid Maximus, Baby Zizanie, Clint Ruin, ή ό,τι στο διάολο σας καυλώσει εκείνη τη στιγμή, να ξέρετε ότι θα είμαι εκεί να τσεκάρω το εκάστοτε προϊόν της μεγαλοφυΐας σας... 
Σας παρακολουθώ από το 2000, άργησα, το ξέρω, έβλεπα μονίμως το όνομά σας να φιγουράρει σε λίστες με τους πρωτοπόρους industrial μουσικούς, αλλά δεν τολμούσα να τσεκάρω... Όταν τελικά το έκανα, με το "Hole" συγκεκριμένα, έμεινα άφωνος... Σαν να ανακάλυψα κάτι που έψαχνα χρόνια...
Ήθελα καιρό, βασικά, να γράψω για σας, είναι πολλοί οι βλάκες εκεί έξω που δεν έχουν ιδέα για το τι σκατά έχετε προσφέρει, ναι, ναι, είναι αστείο, το ξέρω, δε μου 'χε δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία και τώρα που μου δόθηκε, με πετύχατε σε τρελές ανεμπνευσιές... Θα ήθελα να με συγχωρέσετε γι' αυτό... Εντάξει, είναι το δεύτερο γράμμα που γράφω σε κάποιον που πραγματικά θαυμάζω, οι πρώτοι ήταν οι Sonic Youth, στην τρυφερή ηλικία των δεκαπέντε... Δε μου απάντησαν ποτέ... Δε με πείραξε... Όχι, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας, δε με πείραξε πολύ... Τέλος πάντων, τα ξεχνάμε τώρα αυτά...
Θα σας φανεί γελοίο... Είχα γράψει τους δίσκους σας σε ενενηντάρες κασέττες, στη μία πλευρά ο ένας, στην άλλη ο άλλος, με τη σειρά που κυκλοφόρησαν, ώπα, μισό, ναι... Ξέχασα να αναφέρω ότι έχω όλη σας τη δισκογραφία ως Foetus... Ναι... Δεν είναι και τόσο μεγάλη, σιγά το κατόρθωμα, μου κόστισε παρόλα αυτά μια μικρή περιουσία... Όλα τα χρήματα από δουλειές που δεν καθόμουν πάνω από μήνα, για να μαζέψω αρκετά να πάω ένα ταξίδι, κάτι, έγιναν δίσκοι που κυκλοφορήσατε στα '80s και λίγο πιο μετά... Και πάμε πάλι πίσω στις κασέττες... Είχα ένα γαμημένο walkman, μαύρο, ναι, μιλάμε για χρόνια πριν, το οποίο είχα πάντα μαζί μου και είχα θέσει σαν όρο να μην ξεπορτίζω από το σπίτι με άλλους ήχους... Ήταν σημαντικό για μένα να αφομοιώσω αυτή τη μουσική, αυτή την όχληση, μόνο εγώ, μόνος, μόνο στ' αυτιά μου, να περάσει μέσα μου κατά κάποιο τρόπο, να μου μείνει... Το κατάφερα...
Αυτό το ανελέητο κοπάνημα των αισθήσεών μου, που περνούσε από τον εγκέφαλό μου μέχρι χαμηλά, στα κάτω άκρα, η εμπειρία ήταν ξεκάθαρα σωματική, παντού... Καύλα, κύριε Thirlwell... Η στιχουργική σας δεινότητα ήταν άλλο κεφάλαιο τελείως, όπως και το artwork στους δίσκους σας... Ένα αναρχικό concept που γαμούσε την όρασή μου με χίλιους δυο διαφορετικούς τρόπους...
Σας ακολουθώ μέχρι σήμερα πιστά, έχω κάνει και μερικούς φίλους μου να αγαπήσουν κάποιες από τις προσωπικότητές σας, ο καθένας τους έψαχνε "κάτι" και έτυχε να το βρει στους ήχους σας, μεγάλο κατόρθωμα, σας το αναγνωρίζω, βγάλατε και καινούριο δίσκο πρόσφατα, εντάξει, δε μου άρεσε όσο το σύνολο της προ δύο δεκαετιών παραγωγής σας, λείπει το industrial στοιχείο, αλλά κάτι τέτοιο φαντάζομαι θα σας είναι αδιάφορο σήμερα, κατανοητό και απολύτως σεβαστό...
Κόψατε και το αλκοόλ έμαθα, σας είχε στείλει στο διάολο απ' όσο ξέρω, εγώ παλεύω δύο χρόνια τώρα, ανεπιτυχώς δυστυχώς, παραμένω ελλιπώς συγκεντρωμένος και παραδομένος στην πλάνη του, με καταλαβαίνετε ελπίζω, είναι δύσκολη φάση... Αλλά που θα πάει... Θα καταφέρω κι εγώ ν' απαλλαγώ από τον ψευδομανδύα του αυτοκαταστροφικού καλλιτέχνη κι ας ανήκω μόνο κατ' ευφημισμό στο ευγενές αυτό σκατοσινάφι... Τα λέτε ακόμα με τη Lydia; Το εύχομαι...
Σας κούρασα; Μάλλον... Θα 'θελα να σας πω πολλά ακόμα, ίσως στο μέλλον να μου ξαναδοθεί η ευκαιρία... Ίσως... Έχει σφιχτεί το στομάχι μου βασικά, μου συμβαίνει όταν συγκινούμαι, δεν το πιστεύω ότι έφτασα στη θέση να σας μιλάω κατά πρόσωπο, το ξέρω ότι δεν ισχύει ακριβώς αυτό, αλλά προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου για το αντίθετο, ειλικρινά, δεν ξέρω τι θα γινόταν σε μια ενδεχόμενη μελλοντική μας συνάντηση, το πιθανότερο είναι να έφευγα τελείως ντροπιασμένος χωρίς καν να συστηθώ... Μου συμβαίνει με άντρες πιο προικισμένους ανατομικά απ' ό,τι εγώ... Ναι, έχω δει τις ταινίες... Είστε κούκλος με τα δερμάτινα παρεμπιπτόντως...
Κοίτα να δεις... Πέρασε η ώρα... Πρέπει να φύγω. Πάω κάπου να πιω τον κώλο μου και να ξεφτιλιστώ. Το συνηθίζω. Είμαι σίγουρος ότι έχετε βρεθεί σε παρόμοια φάση... Τέλος πάντων... Σας χαιρετώ... Και να μην απαντήσετε, δεν πειράζει...


Με απεριόριστο σεβασμό,
Indiefuck       

11 σχόλια:

  1. Αγαπητέ Indiefuck,
    το album είναι δείγμα της μεγαλοφυίας του καλλιτέχνη. Δεν είναι εύπεπτο (αλλά πιο από τα album του είναι;). Δεν κάθεται εύκολα σε γούστα ειδικά αν δεν αρέσει η avant garde και τα cellos.... Διαφωνώ στο ότι απουσιάζει το industrial στοιχείο, αρκεί να ακούσεις το "Concrete" το οποίο είναι industrial καθώς και το "You`re trying to break me" στο οποίο το εν λόγω στοιχείο είναι κρυμμένο (αν και όχι καλά) αφού αναγνωρίζεται παιγμένο "κλασσικά" και όχι μόνο (εδώ προσκυνώ αντίληψη). Δεν θα παραθέσω πλήρες review για το album (αν και το αξίζει), γιατί θέλει πολλές σελίδες και δεν ξεχνώ ότι βρίσκομαι σε "ξένο σπίτι".
    Σε χαιρετώ με το "O putrid sun (for Yuko)" ασπαζόμενη για άλλη μια φορά την οντότητα του πολλή κύριου Foetus...

    Υ.Γ.: Το album έχει "κάτι" να μας πει...
    όποιος ήθελε ακούσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. To "You 're trying to break me" ιδίως είναι τεράστιος ύμνος... Ξενερώνω που είμαι δουλειά και δεν μπορώ να το ακούσω αυτή τη στιγμή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Indiefuck ακούω εγώ και για όλους όσους δεν δύνανται ν`ακούσουν καθ`ότι τελώ υπό ρεπό. Την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν είχα πρωτοακούσει δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου...πλεόν και όσο περνάει ο καιρός αλλάζω γνώμη ολοένα και περισσότερο...Το Hide δεν το έχω ακούσει ακόμα,αλλά δύσκολα θα ξεπερνάει το αριστουργηματικό Nail.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. To Nail γούσταρες περισσότερο; Χμμμμ... Νταξ, γαμάει, αλλά παίζει επειδή άκουσα 1ο το hole, να έφαγα εκεί το blast...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Nαι ρε αυτό το "The Throne of Agony" και το "Enter The Exterminator" γάματα.
    Αν και το Hole σπέρνει γιατί είναι πιο Post-Punk απο τ'άλλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σεβάσμιε indiefuck,

    Μιλάς γι αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=05J9bPMYDzo ?

    Ή γι αυτό; : http://www.youtube.com/watch?v=4Yakd2jlRtg ?

    Αν ναι, προσκυνάω, όλως τυχαίος τον ανακάλυψα πριν μια δυο βδομάδες. Ναι, δύσπεπτος όσο δεν πάει αλλά χαρισματικός μέχρι αηδίας. Περιμένω περεταίρω υποδείξεις

    Αν όχι, πάλι περιμένω υποδείξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. "Σεβάσμιος"; ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Πορνόγερος ναι, σκατόγερος όχι (ακόμα)... Τσέκαρες venture Bros? Γαμάει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, σπέρνει ο δίσκος. Χάζεψα. Είδα και κάτι excerpts από αυτή τη ρομποτική συναυλία. Χαοτική ιδιοφύια το παληκάρι.

    Θα πάρω σβάρνα όλα τις μορφές του μου φαίνεται, έχει ενδιαφέρον.

    Εντωμεταξύ, παραμένω πιστός στα καταπληκτικότατα παρακλάδια του μέταλ (όσο και αν προσπαθείτε να με μετατρέψετε μουχαχαχαχα!) και ανακάλυψα τούτους : http://www.youtube.com/watch?v=1Ho4-tExpTE

    O Tosi Abasin έχει στείλει το είδος αλλού. Ξέρω ότι δεν είσαι φαν της φάσης αλλά σίγουρα θα εκτιμήσεις αυτό το "κάτι" που έχει. 8χορδες κιθάρες για όνομα...!

    http://www.youtube.com/watch?v=-2e3WcsCHQY Πιο light...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ως συνήθως δεν σκαμπάζω από τις μουσικές που λες, αλλά ο Hunter Thompson είναι μορφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εννοείται πως o infiefuck είναι ενας σεβάσμιος πορνόγερος... To ένα δεν αναιρεί το άλλο!

    Για τον Thirlwell το μόνο που έχω να πω είναι, γκαύλα ατέλειωτη. Θεός.

    ΑπάντησηΔιαγραφή