Τους παρακολουθώ από τις DIY μέρες τους... Ως Hardcore Punk Freak που είμαι και το παινεύομαι, ψιλοξενέρωσα με την απορρόφησή τους από τις μάζες... Μαλακία; Ίσως... Χέστηκα... Η απόλυτη αλήθεια είναι, βέβαια, ότι τα όσα προσέφεραν όντας σε "μεγάλη" εταιρία δε με συγκίνησαν και ιδιαίτερα... Μου φάνηκαν πολύ flat, βασικά... Γάματα... Ψιλο-typical φάση, αναμενόμενα... Κλασσικά riffs, η φωνή του παίδαρου τελείως "συγκεκριμένη", αυτό το ακατάπαυστο γαύγισμα με κούραζε ρε πούστη... Το 'χω ακούσει άπειρες φορές στο παρελθόν και μάλιστα καλύτερα... Άσε που γούσταρα πολύ περισσότερο τους Career Suicide...
Και σκάει ετούτο εδώ... Ψήθηκα να το τσεκάρω όταν έμαθα ότι συμμετέχει και η θεάρα η Zola Jesus... Ντάξει, έχουμε και τα κολλήματά μας... Η πρώτη έκπληξη μου 'ρθε όταν πρόσεξα τη διάρκεια των δύο κομματιών που συνθέτουν το εν λόγω ΕΡ... Το πρώτο δεκατρία και το δεύτερο δώδεκα λεπτά... Μαλάκα, σοβαρά τώρα, ποιος στον πούτσο μπορεί ν' αντέξει πάνω από τρία λεπτά σε ένα κομμάτι Hardcore Punk; Στο 90% των περιπτώσεων όλες οι ιδέες έχουν αναπτυχθεί από τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα... Κι όμως...
Ντάξει, δεν παίζουν τίποτα αβαντγκαρντίλες, στα γνωστά τους είναι και τα τσέλλα που χώσανε περιττά μου φάνηκαν, αλλά, ρε πούστη, το πόνημα έχει ενδιαφέρον... Ναι ρε, οι συνθέσεις είναι γαμηστερές, τα ριφφς αν και παραμένουν μονότονα, στο ύφος των Fucked Up τέλος πάντων, έχουν μερικές αλλαγές που σου γαμάνε το στομάχι... Κι αυτά ισχύουν μόνο για το ομώνυμο κομμάτι...
Το αληθινό μπριγιάν εδώ είναι το δεύτερο... Η Β' πλευρά... Το "Solomon's Song"... Μεγάλη κομματάρα, που κι ο Greg Ginn θα το ήθελε για το "Slip it in"... Υπερβάλλω; Στον πούτσο μου... Παρά την τεράστια διάρκειά του και την προβλέψιμη εξέλιξη, περνάνε δώδεκα λεπτά και θες κι άλλο ρε, δεν - είναι - αρκετό... Και η φάση με τα σαξόφωνα από τη μέση και προς το τέλος... Αρρώστησα...
Και είναι απ' τον Καναδά... Όχι, σοβαρά από 'κει είναι. Το 'ξερες; Εγώ όχι. Ναι, ναι, κι ας τους ακούω χρόνια, τώρα το πρόσεξα. Τι να πεις... Τι να πεις κι εσύ, δηλαδή. Άει γαμήσου.
Και σκάει ετούτο εδώ... Ψήθηκα να το τσεκάρω όταν έμαθα ότι συμμετέχει και η θεάρα η Zola Jesus... Ντάξει, έχουμε και τα κολλήματά μας... Η πρώτη έκπληξη μου 'ρθε όταν πρόσεξα τη διάρκεια των δύο κομματιών που συνθέτουν το εν λόγω ΕΡ... Το πρώτο δεκατρία και το δεύτερο δώδεκα λεπτά... Μαλάκα, σοβαρά τώρα, ποιος στον πούτσο μπορεί ν' αντέξει πάνω από τρία λεπτά σε ένα κομμάτι Hardcore Punk; Στο 90% των περιπτώσεων όλες οι ιδέες έχουν αναπτυχθεί από τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα... Κι όμως...
Ντάξει, δεν παίζουν τίποτα αβαντγκαρντίλες, στα γνωστά τους είναι και τα τσέλλα που χώσανε περιττά μου φάνηκαν, αλλά, ρε πούστη, το πόνημα έχει ενδιαφέρον... Ναι ρε, οι συνθέσεις είναι γαμηστερές, τα ριφφς αν και παραμένουν μονότονα, στο ύφος των Fucked Up τέλος πάντων, έχουν μερικές αλλαγές που σου γαμάνε το στομάχι... Κι αυτά ισχύουν μόνο για το ομώνυμο κομμάτι...
Το αληθινό μπριγιάν εδώ είναι το δεύτερο... Η Β' πλευρά... Το "Solomon's Song"... Μεγάλη κομματάρα, που κι ο Greg Ginn θα το ήθελε για το "Slip it in"... Υπερβάλλω; Στον πούτσο μου... Παρά την τεράστια διάρκειά του και την προβλέψιμη εξέλιξη, περνάνε δώδεκα λεπτά και θες κι άλλο ρε, δεν - είναι - αρκετό... Και η φάση με τα σαξόφωνα από τη μέση και προς το τέλος... Αρρώστησα...
Και είναι απ' τον Καναδά... Όχι, σοβαρά από 'κει είναι. Το 'ξερες; Εγώ όχι. Ναι, ναι, κι ας τους ακούω χρόνια, τώρα το πρόσεξα. Τι να πεις... Τι να πεις κι εσύ, δηλαδή. Άει γαμήσου.
Ωχχχ κουφό!!Σου άρεσε;;;Όταν το άκουσα σκέφτηκα ότι αυτό το άλμπουμ αποκλείεται να αρέσει του indiefuck κατ`αρχήν από την μεγάλη διάρκεια των κομματιών, θα σου έδινε αυτό και μόνο αρκετή "θαπταία ύλη". Δεν περίμενα καν ότι θα έμπαινες στον κόπο να το ακούσεις. Μπράβο με εντυπωσίασες για άλλη μια φορά! Αλλά παραδέξου το, αν δεν έπαιζε το όνομα Zola Jesus θα ασχολιώσουν καθόλου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει το album δεν είναι και "the chemistry of common life" αλλά έχει μια μεγαλοπρέπεια και ανορθόδοξη ενορχήστρωση για το είδος, πράγμα που με κάνει να τσιμπάω χαλαρά και λόγω του "πνευστού μουσικού" παρελθόντος μου...
Χεχεχε... Δε θα ασχολιόμουν, ναι...
ΑπάντησηΔιαγραφήSee i told ya...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα, μετά από Natural Law, από χάρντκορ έκλεισα για φέτος. Αυτό το ΕΡ το άκουσα σε φάση indie... Μ' άρεσε αρκετά πάντως, γι' αυτό που ήταν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχεις και άδικο. Εγώ πάλι έχω και με τους Guidelines το δικό μου κόλλημα, το γνωρίζεις να μην επαναλαμβάνομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε screamo δεν ασχολούμαι και πολύ πια... Από τα σκλερά ακόυω μόνο old school HxC, αλλά όχι dude-core, με την καμία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αλλά GOD τι screamo!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ καλοί, δε διαφωνώ... Απλά έχω "φύγει" από 'κει.
ΑπάντησηΔιαγραφήOh well....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως το τσέλλο ήταν εντελώς άκυρο και με ξενέρωσε. Τα σαξόφωνα όμως στην από πίσω πλευρά καραλένε. Περιμένεις να δεις τον Λύντς να σκάει μύτη από τη γωνία... Αυτό μέχρι να αρχίσουν οι γκαρίδες. Μετά είναι ένα άλλο στόρυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα σαξόφωνα ΠΑΝΤΑ λένε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τσέλα μου κάνουν σε πολύ "επική" φάση, που ήταν πάντα το κόλλημα του μεταλλά, όχι του πάνκη...
τους είδα live και μου φάνηκαν εντελώς βαρετοί. βασικά η φωνή του χοντρού (no offence) με τα υπόλοιπα όργανα έμοιαζε άσχετη.
ΑπάντησηΔιαγραφή"..οι συνθέσεις είναι γαμηστερές, τα ριφφς αν και παραμένουν μονότονα, στο ύφος των Fucked Up τέλος πάντων, έχουν μερικές αλλαγές που σου γαμάνε το στομάχι... Κι αυτά ισχύουν μόνο για το ομώνυμο κομμάτι..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο συγκεκριμένο EP είναι εξαιρετικό. Ό,τι πιο εντυπωσιακά απρόσμενο έχουν κυκλοφορήσει οι Fucked up. Όσες φορές και αν το ακούσεις θα μένεις με το στόμα ένα μέτρο ανοιχτό.
@Yourmusicride
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι στη φάση σου ρε... Με την καμία όμως...
@mystery
... εντυπωσιακό, απρόσμενο αλλά και πάλι Fucked Up. Νομίζω αυτό από μόνο του το κάνει ιδιαίτερο...
Πότε βγήκε αυτό; Θα το τσεκαρω asap.
ΑπάντησηΔιαγραφή