Tired of Waking up Tired

 Ήρθε αυτή η ημέρα του χρόνου. Ο πλανήτης ολοκλήρωσε το ταξίδι του γύρω από τον ήλιο, εμένα κάπως όλα μου πάνε καλά από τον Νοέμβρη, δεν έχω να γκρινιάξω για τίποτα. Καλά, ίσως η καψούρα που με έχει πιάσει με τη νέα μου δουλειά να μου φρενάρει προς το παρόν τα καλλιτεχνικά, αλλά δεν πειράζει. Ίσως να ήρθε και για 'μένα η μέρα να ενηλικιωθώ. Τέλος πάντων. Έλιωσα στο hardcore, ίσως γιατί ήταν δύσκολα στο υπόλοιπο της χρονιάς, όχι, σίγουρο αυτό, επομένως το σύνολο διαμορφώθηκε αναλόγως. Τα φετινά, λοιπόν, έχουν ως ακολούθως:

1. The Armed - Perfect Saviors: Αδιανόητα γαμάτος δίσκος από την καλύτερη μπάντα στον πλανήτη αυτή τη στιγμή. Από όποια λίστα λείπει, καλά θα κάνετε να μην εμπιστεύεστε το γούστο του συντάκτη της. Αν μάλιστα δεν την έχετε εντάξει στη δικιά σας, μην εμπιστεύεστε ούτε το δικό σας. 
2. Angel Du$t - Brand New Soul: Ο δίσκος που έπαιξε στο στέρεο φέτος πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο. Καλά, ίσως όχι από το από πάνω.
3. Scowl - Psychic Dance Routine: EP, εντάξει, παρόλα αυτά μιλάμε για απόλυτη τελειότητα σε ελάχιστα κομμάτια.
4. The HIRS Collective - We 're Still Here: Ευτυχώς. Ευτυχώς είναι ακόμα εδώ.
5. Truth Cult - Walk the Wheel: I miss '90s Dischord και φαίνεται.
6. Gel - Only Constant: Hardcore onslaught, μοντέρνο όσο old school
7. The Tubs - Dead Meat: Κάτι για να σπάσει η καφρίλα
8. Shackleton & Zimpel with Siddhartha Belmannu - In the Cell of Dreams: Καμιά φορά τρυπώνουν και τα περίεργα, αυτά που δεν χωρούν περιγραφής
9. Baxter Dury - I thought I was better than you: Κι από μένα, κι από ένα σωρό άλλους
10. Young Fathers - Heavy Heavy: Δεν του έδωσα τον χρόνο που του έπρεπε, αλλά πόσο λάθος να είμαι;
11. Loma Prieta - Last: Το Screamo των μικράτων μας εξελίχθηκε σε κάτι μεγαλειώδες
12. Filth is Eternal - Find out: Το πανκ σοβαρεύει με τα χρόνια, οι μουσικοί εξοικειώνονται περισσότερο με τα όργανά τους, ξέρεις τώρα. 
13. Dream Wife - Social Lubrication: το κλασσικό Witchy Number 13. Συνήθως είναι πιο κυριολεκτικό, τώρα απλά είναι εντελώς γαμάτο και κατά της πατριαρχίας. Και για το Leech μόνο έπρεπε να μπει (σε κάποια, σ' αυτή τη) λίστα.
14. Πυρ Κατά Βούληση - Θύματα Ειρήνης: Αν ζούσαμε σε φυσιολογική χώρα, με ανθρώπους έτοιμους να εκφράσουν τον θυμό τους, αντί νωχελικών ανδρείκελων, αυτό θα ακουγόταν από τα ηχεία σπιτιών και αυτοκινήτων, θα έβγαζε κόσμο στους δρόμους, έτοιμους να διεκδικήσουν, να ζήσουν.

Babylon Zoo, ρε μαλάκα, θα τρελαθώ λέμε. Άιντε και του χρόνου, να ακούτε true Reggae Compilations, να έχετε υγειά.