Fun With Nuns - Untitled 3" EP

Αναρωτιέμαι, υπάρχει άραγε κάποιος τρόπος να μετρηθεί η τέχνη; Ή η ποσότητα αυτής σε ένα έργο; Υπάρχουν συγκεκριμένες σταθερές; Κάποιες παράμετροι, έστω, η κάλυψη των οποίων θα οδηγήσει στη λύση του συστήματος, την πολυπόθητη βαθμολόγηση - αξιολόγηση του εν δυνάμει αριστουργήματος ή ανοσιουργήματος; Μπορεί να περιγραφεί η ποιότητα - με τη λαϊκίστικη έννοια του όρου - ενός πονήματος που ανήκει αναμφισβήτητα στη σφαίρα του ξεχωριστού; Του ιδιαίτερου; Του καινούριου; Του πρωτοποριακού; Μπορεί να εξηγηθεί όλο αυτό με μαθηματικούς όρους; Μπορεί εν τέλει να αποδοθεί μια κάποια βαθμολογία, μια επιβράβευση, κάτι, στους Fun With Nuns;


Αρχίδια μπορεί.

Μια καλή εκκίνηση για την πρώτη μου, ας πούμε κατά παραγγελία, δισκοκριτική - τα παιδιά απ' τη More Mars μου δώσανε το EP, είναι φίλοι μου - θα ήταν να προσπαθήσω να περιγράψω την πιο ιδιαίτερη μπάντα της πολύπαθης, και ενίοτε πολυαγαπημένης, εγχώριας σκηνής, πράγμα που δε θα κάνω, όχι σαφώς τουλάχιστον...
Πολυμελέστατοι, πολυτάλαντοι, με μια προσήλωση στα φυσικά όργανα, καταφέρνουν να παράγουν τέχνη, μέσα από τόνους θορύβου, οργανωμένο χάος, τελείως άρρωστοι, σου δίνουν μια αίσθηση ότι μέσα σε όλο αυτό δεν έχουν τίποτα να χάσουν απολύτως, πλήρης άγνοια κινδύνου, ανένταχτοι σε genres, αδύνατο να τυποποιηθούν... Αυθόρμητη απελευθέρωση ποσοτήτων κόλασης από τα ηχεία, μια ξεκαρδιστική αντιμετώπιση στον τρόμο του κενού. Γαμημένη ποίηση. Οι σχέσεις ανθρώπων και μουσικών οργάνων, υπερηχητική βαβέλ, γλωσσολαλιά με φθόγγους, έκσταση....
Σε τρεις γαμημένες ίντσες συγκεντρώνεται μια απ' τις καλύτερα οργανωμένες επιθέσεις στις αισθήσεις μου, που έχουν λάβει χώρα μέχρι σήμερα. Κι αυτά τα πνευστά, ρε πούστη, σε στέλνουν στο διάολο τελείως, το μπάσσο... Γάμησέ τα. Ταυτόχρονα σου μένει μια απολύτως Punk αίσθηση... Δεν υπάρχει φλυαρία εδώ... Κάπως έτσι "άκουγα" τη jazz στο κλασσικό "Στο Δρόμο" του Κέρουακ... Την άκουγα "ενδιαφέρουσα"...
Το έργο θέλει απόλυτη συγκέντρωση για να γίνει αντιληπτό, ένα όμως είναι σίγουρο: δεν το 'χεις ξαναδεί...

Μετά απ' όλο αυτό, φαντάζομαι τα μούτρα τους όταν διαβάζουν τα παραπάνω να είναι σε φάση "είναι σοβαρός ο τύπος - ο μαλάκας (whatever);" Σοβαρός παίζει και να μην είμαι, σίγουρα όμως είμαι αντικειμενικός...

Cheers