Crystal Castles - Crystal Castles II

Ήμουνα απ' τα λίγα παιδιά στη γειτονιά με PC... Όλοι οι υπόλοιποι είχαν Amiga, Atari ST, τις λεγόμενες "παιχνιδομηχανές" του τότε... Με τα ωραία γραφικά, 32 ολόκληρα χρώματα στην οθόνη ταυτόχρονα, εγώ έπρεπε να βολευτώ με τα μισά, και το γαμάτο ήχο. Θυμάμαι ακόμα τη μουσική του Shadow of the Beast II και του Agony, τα ξανατσέκαρα σ' ένα emulator πριν από κάποια χρόνια, γι' αυτό άλλωστε παίζουν τόσο ζωντανά στο κεφάλι μου...

Όπως προείπα, όμως, εγώ είχα PC... 8086... Κοινώς, η "μουσική" που άκουγα από τις παιχνιδάρες που αγόραζα, ήταν ό,τι μπορούσε να "μεταφράσει" ο καταραμένος PC Speaker. Καλή μαλακία. Στους εφιάλτες μου ακόμα ακούω το ψηφιακό "βντουπ" που ακουγόταν κάθε γαμημένη φορά που ο μαλάκας ο Rick Dangerous έτρωγε καμιά αδέσποτη... Πέθαινε θεαματικά πάντως... Κουνώντας χέρια πόδια κι έτσι. Anyway...

Το μεγαλύτερο δράμα όλων, βέβαια, ήταν η μουσική του Leisure Suit Larry. Του πρώτου. Σε φάση, σκάει με την γκόμενα στη ντίσκο, την πετάει, την κάνει σβούρες, κι από πίσω, αντί ο ρυθμός να σε γαμάει τόσο, ώστε να αισθάνεσαι ότι όπου να 'ναι σκάει ο νάνος με τις κοκαΐνες στο κεφάλι του, έσκαγε πάλι αυτό το ψηφιακό αίσχος, σα ξυπνητήρι που έπεσε στην πρέζα. Εκμηδένιζε την προσπάθεια που είχε γίνει από τους προγραμματιστές ώστε το ορθογώνιο ροζ, άσπρο και μαύρο πράμα να μοιάζει με καυλιάρη άντρα με κοστούμι. Αθάνατη EGA...
Prince of Persia (με το κορυφαίο animation και το τρομερό cheat, που έγραφες στο MS-DOS "prince megahit" και πατώντας στη συνέχεια το κατάλληλο F-πλήκτρο άνοιγες τα πάντα), Another World, Bard's Tale, όλα της Sierra...
Μου λείπει αυτό το μηχανηματάκι. Που κάθε φορά που άνοιγε μου έβγαζε το μήνυμα "Your PC is now Stoned!"... Κι όμως υπήρχαν ιοί και πριν γίνει απαραίτητο το διαδίκτυο. Μεταδίδονταν μέσω δισκετών 5 & 1/4.  Ο συγκεκριμένος ιός ήταν υπεύθυνος για το καλύτερο score που έκανα ποτέ στο Tetris...
Θυμάμαι τον αρχαίο PC Writer... Εκεί έγραψα τις πρώτες μου σουρρεαλιστικές μπούρδες. Ο πατέρας μου μου είχε φέρει μια γραφομηχανή σε κάποια φάση, αλλά όταν η ταινία που πατούσαν τα γράμματα στέρεψε, δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να του πω να μου την αντικαταστήσει. Σ' αυτή είχα γράψει και τα πρώτα μου διηγήματα. Pulp ιστοριούλες από ένα 11χρονο, που τα ονόματά των πρωταγωνιστών τους ήταν εμπνευσμένα από τραγούδια των Cure... Ακόμα στο δωμάτιό μου παίζει να είναι η εν λόγω μηχανή. Λες να δουλεύει ακόμα; Λες;

Τι; Ο δίσκος των Crystal Castles;  Α ναι... Γάμησε...