Sleigh Bells - Treats

Τι να πω τώρα, ρε πούστη. Μου φαίνεται η προϋπηρεσία στο HxC Punk, σε προετοιμάζει ιδανικά για μια λαμπρή μετέπειτα καριέρα στο Electro - Disco - Noise - Punk - Whatever... Τα ίδια με τους Cold Cave πέρυσι... Δεν ξέρω αν οι Sleigh Bells θα μου "μείνουν" μέχρι το τέλος του έτους, αλλά ο Indiefuck (ναι ρε, εγώ) σε δυο μέρες έχει γενέθλια και αυτό χρειαζόταν ακριβώς για να ανανεωθεί το ενδιαφέρον του για τη μουσική επί του γενικοτέρου...

Γαμημένα beats, τσιρίδες, κιθάρες ναι ναι, έτσι θα γούσταρα το τελευταίο των Jaguar Love... Ωμότητα. Γύμνια. Μινιμαλισμός. Έκφραση. Έχω ήδη ξεχάσει το, ομολογουμένως πολύ καλό, δεύτερο χτύπημα των Crystal Castles... Μου φαίνεται λίγο πια... Κομμάτια όπως το "Run the Heart" ευθύνονται γι' αυτό.  Με το που σκάει δε το "Crown on the Ground" είναι σα να βλέπω όλα τα coolness meters στον πλανήτη να γίνονται κομμάτια ταυτόχρονα... 

Θεωρούνται και Pitchfork darlings... Σαν τους Vampire Weekend ένα πράγμα. Αλλά καμία σχέση, φυσικά. Δεν παίζουν βλαμμενέ ρυθμοί και φλωρο - δε - γαμάω - που - δε - γαμάω - δεν - το - ρίχνω - στο - τραγούδι - φωνητικά. Ουσία φουλ...

Kαι το στυλάκι αυτής της τύπισσας... Είναι σα να βγήκε από τις σελίδες του αγαπημένου μου Love and Rockets... O Jaime Hernandez θα τους κωλογούσταρε αν δεν ήταν τόσο γαμημένα Old School... Είναι και στην εταιρία της Μ.Ι.Α.... Φαντάζομαι και αυτό θα πει κάτι σε κάποιους...

Όπως πολύ χαριτωμένα επεσήμανε ο Pasqual σε συνομιλία μας, το εν λόγω δεν το γούσταρε γιατί του θύμισε αμερικάνικη ταινία, φάση High School κι έτσι. Αυτό όμως που δεν ήξερε είναι ότι τις συγκεκριμένες ταινίες τις κωλογουστάρω, όλο αυτό το μύθο με jocks, nerds, prom kings, prom queens, Alpha Omega Τheta (το πήγα college τώρα), παιδαράδες καθηγητές φλερτάρουν με μαθήτριες (τις γαμάνε), γκομενάρες καθηγήτριες φλερτάρουν με μαθητές (δεν τους γαμάνε), το χάλι το ίδιο, ρομαντισμός της πούτσας, ο Shakespeare περασμένος από ένα τελείως μαλακισμένο πρίσμα... 

Θα μπορούσα να παρακολουθώ ώρες ολόκληρες τέτοια συναισθηματικά ξεράσματα, με πόσους τρόπους μπορεί ο geek της τάξης να κρεβατώσει την cheerleader, θα μεταμορφωθεί από ασχημόπαπο σε υπερήρωα, θα της την πέσει στο tutoring στα math (σε φάση η ύλη του αμερικάνικου λυκείου φτάνει μέχρι διαίρεση) κι αυτή θα του κάτσει για να περάσει το μάθημα, αλλά θα τον ερωτευτεί κιόλας, όταν ο jock γκόμενος πιαστεί να χαμουρεύεται με την κολλητή της θα βρει παρηγοριά σε κάτι πιο φλώρικο, αλλά με στύση διαρκείας, όπως θ' αποδειχθεί, με τόσο παραμύθι οι αδερφοί Γκριμμ θα παρτουζιάζανε το Χανς Κρίστιαν Άντερσεν προκειμένου να μην πιάσει κανείς τους πένα, σώζοντας το μέλλον... Προφανώς και όλα αυτά δε θ' ανεβάσουν το δίσκο στην εκτίμηση πολλών, αλλά στ' αρχίδια μου κιόλας...

Βασικά, έχω κι αυτό το μεγάλο κόλλημα με τις Le Tigre...  Ετούτα τα ΝεοΫορκεζάκια μου θυμίσανε πόσο μου λείπουνε, αλλά το κενό που έχουν αφήσει δε φαίνεται να είναι και τόσο δυσαναπλήρωτο πια. Ρε, μετά από πολύ καιρό ανυπομονώ να τρέξω σπίτι για ν' ακούσω ένα δίσκο. Ναι, ειναι τόσο καλό. Χορευτική μουσική για θορυβομανείς. Πόσο μα πόσο γαμάτο είναι αυτό;

Από τη στιγμή που άκουσα το αριστούργημα πρώτη φορά και την ταυτόχρονη έναρξη συγγραφής του παρόντος μέχρι τη δημοσίευσή του, έχουν μεσολαβήσει δύο βδομάδες... Και μ' έχει αρρωστήσει τελείως, δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο... Ακριβώς ό,τι μου έκαναν οι Cold Cave πέρυσι... Το ξανάγραψα αυτό ε; Δε γαμιέται...