The National - High Violet

Caution:

Το κείμενο που ακολουθεί είναι προσβλητικό, υβριστικό, κατάφορα άδικο για τους National και την προσφορά τους στη μουσική και, αν για κάποιο λόγο σας αρέσουν ή σας άρεσε ο τελευταίος τους δίσκος, ενδέχεται να προκαλέσει ανεπανόρθωτη βλάβη στα νεύρα σας... Επίσης, θα ήθελα να επισημάνω ότι όσα περιέχονται τα πιστεύω, τα εννοώ απ' τα βάθη της ψυχής μου και είμαι έτοιμος να δεχτώ οποιαδήποτε συνέπεια ακολουθήσει, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι αρκετοί από σας θα με μισήσετε τόσο πολύ που παίζει και να σταματήσετε να αυνανίζεστε με τις φωτογραφίες μου, κάτι που θα με λυπούσε πολύ.

Ευχαριστώ για την κατανόηση,
Indiefuck

Μισώ τις μπάντες που στηρίζουν πολιτικούς. Προεκλογικά, μεθεκλογικά, χέστηκα. Όταν άκουσα το "Fake Empire" στην προεκλογική καμπάνια του Ομπάμα, τους σιχάθηκα. Η πικρή αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δε μου άρεσαν ποτέ ιδιαίτερα, πολύ κλαψομούνηδες, τραγικά άσχημοι, φτυσμένοι απ' το θεό, όχι άσχημοι απλά, ζωντανές αποδείξεις ότι ο άνθρωπος είχε προπάππου πίθηκο και μάλιστα ουρακοτάγκο, και η ξεψυχισμένη ερμηνεία αυτού του τύπου για να με κάνει να συγκινηθώ, θα 'πρεπε ταυτόχρονα ο κιθαρίστας να μου λιώνει τ' αρχίδια με βαριοπούλα...
Φυσικά, η κλαψομουνίαση του πονήματος είναι κυρίαρχος όπως σε κάθε έργο των National (καλά, ονοματάρα έτσι; Πώς στον πούτσο το σκέφτηκαν;), καμία έκπληξη εδώ, χάνει τρελά στον τομέα της έμπνευσης και της πολιτικής προπαγάνδας. Τι κρίμα. Γι' αυτούς.
Θα 'θελα να τους ξεχέσω τελείως, αλλά ρε πούστη, τους λυπάμαι. Μου φαίνονται κακομοίρηδες. Δημοκρατικοί αηδιαστικοί φλώροι, παραμυθιασμένοι ψηφοφόροι βλάχοι απ' το Σινσινάτι, αλλά μένουνε Μπρούκλυν. Το σπρώξιμο που τρώνε δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους μου, δεν έχουνε τίποτα μα τίποτα ιδιαίτερο, τους είδα και live πριν από 2 χρόνια και κρατούσα τη μασέλα μη μου φύγει από το χασμουρητό. Νταξ, όλοι έχουν δικαίωμα στην κακογουστιά, εγώ λίγο περισσότερο γιατί τη δηλώνω ευθαρσώς, γι' αυτό και καταλαβαίνω όσους τους γουστάρουνε. Κλάψα και δυσωδία.
Aν και η λέξη που χαρακτηρίζει επαρκώς το εν λόγω τελευταίο πόνημα των "Εθνικών" (μπλιαξ) είναι η λέξη "εμμηνόπαυση"... Ανέμπνευστο, χλιαρό "ροκ", δίχως ίχνος τέχνης, εξέλιξης, πρωτοπορίας, κουρασμένο και κουραστικό... Άνοστο αμερικάνικο προϊόν, σα δολοφονικό πρέτζελ έτοιμο να πνίξει κάποιον αδαή πολιτικό με τα μηδαμινά θέλγητρά του. 
Μακριά...