28/9/10

Autechre - Oversteps

Είναι κάποιες μπάντες που 'χεις συνδυάσει με την εφηβεία σου κι είναι και κάτι άλλες που έχουν κολλήσει στο κομμάτι που λέγεται "ενηλικίωση"... Οι Autechre, για μένα, κολλάνε στη δεύτερη κατηγορία...
Όταν πρωτοέσκασαν μας τους σύστησε, μεταξύ άλλων, ο μεγάλος αδερφός κολλητού μου, ένα βράδυ στο σπίτι του στη συμπρωτεύουσα, ενώ είχαμε γυρίσει από τα ψώνια μας... Οι σακούλες είχαν Fugazi, Shellac, Green River, Big Black και κάμποσα άλλα που δεν τα θυμάμαι. Τα ψαξίματα του τότε... Κι έσκασε η "εναλλακτική πρόταση", "ακούστε κι αυτό", και έσκασε και, χωρίς να καταλαβαίνουμε ακριβώς τι συνέβαινε, μείναμε μαλάκες...
Στους μήνες που ακολούθησαν, στα φανζίν της εποχής, τα οποία καταβρόχθιζα με μανία, είχε ξεσπάσει μια σύρραξη, η διαφωνία, το έναυσμα ήταν ετούτοι εδώ... Το ερώτημα ήταν "αν η ηλεκτρονική μουσική είχε συναίσθημα"... Βλακώδες, το ξέρω... Αλλά στα μυαλά των κολλημένων με Mudhoney συντακτών, είχε λόγο ύπαρξης, συζήτησης, διεξαγωγής συμπερασμάτων... 
Αυτό που δεν μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν, θα φταίγανε τα μικροσκοπικά κρανία τους, ήταν το εξής απλό: η μουσική αυτή καθεαυτή δεν έχει συναίσθημα, τα συναισθήματα τα έχεις εσύ, στα ξυπνάει υποτίθεται, σου λέει ό,τι θες ή δε θες ν' ακούσεις, με τον τρόπο του ο εκάστοτε καλλιτέχνης. Το έργο είναι ένα, το πως το βιώνεις διαφέρει... Κατανοητό; Βεβαίως και είναι... Αυτομάτως, αυτό που τελικά έχεις στα χέρια σου είναι μια μαθηματική εξίσωση σε στρογγυλή μορφή, και πέρα από το = έχεις κενό... Το οποίο συμπληρώνεις με ό,τι σου καυλώσει. Ό,τι σου ξυπνήσει...
Γίνεται προφανής ο συναισθηματικός πλούτος που μπορεί να κρύβει η οποιαδήποτε εξίσωση από τα παραπάνω; Μάλλον όχι... Αλλά τα παραπάνω είναι λέξεις και μόνο. Δεν είναι τέχνη, ούτε καν. Είναι μια προσπάθεια περιγραφής κάτι αόριστου. Μια προσέγγιση στο τίποτα. Μόνο αυτό...  

9 σχόλια:

  1. Απ' τα πιο γαμηστερά κείμενα που έχω διαβάσει στο μπλόγκ αυτό και όχι μόνο. You hit the nail right on the fucking head!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλα ρε συ, έρχονται οι Camera Obscura στις 30/10 και σε μας τους νησιώτες δε λες τίποτα?
    Έχω κλείσει ήδη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εννοείται, έχω ήδη αρχίσει να τρέμω απ'το άγχος:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Θα κρατάω ένα κόκκινο τριαντάφυλλο... Χεχεχε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χμμ, στην τελευταία παράγραφο, ενώ η αφετηρία τού συλλογισμού σου ("..η μουσική αυτή καθεαυτή δεν έχει συναίσθημα..") είναι λανθασμένη, κάτι κάνεις στη συνέχεια και καταλήγεις σε ορθό -ορθότατο- συμπέρασμα ("..συμπληρώνεις με ..ό,τι σου ξυπνήσει..")!

    Σε κάθε περίπτωση, ωραία προσέγγιση στο ανεξάντλητο ζήτημα της διάστασης απόψεων ανάμεσα στους αποδέκτες ενός έργου, αλλά και ανάμεσα στους αποδέκτες και στο δημιουργό του..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χμμμμ... Δεν εννοούσα ότι ο ερμηνευτής ή οτιδήποτε δεν έχει συναίσθημα, δεν το εκδηλώνει κλπ... Απλά αντιμετωπίζοντας τους ήχους ως "προϊόν"... αυτών των εκδηλώσεων ξέρω 'γω, το ότι έχει κάποιο "ανθρώπινο" χαρακτηριστικό είναι άτοπο... Τέλος πάντων... Αυτόματη γραφή είναι το αποπάνω όχι προϊόν σαφούς και ωρίμου σκέψεως πάνω σ' ένα θέμα... Thanx, anyway...

    ΑπάντησηΔιαγραφή