Σκάνε κάτι φίλοι, σε άσχετες φάσεις, από το πουθενά τελείως, που έχεις να τους δεις καμιά πεντακοσαριά χρόνια… Χτυπάει το τηλέφωνο, στην άλλη άκρη ακούς μια γνώριμη φωνή, αλλά όχι ακριβώς, «ποιος είσαι ρε φίλος;», «έλα ρεεεεεεεεε, με ξέχασες;», προφανώς και τον ξέχασες, δεν είχε δα και τόσο μεγάλο αντίκτυπο στη ζωή σου, αδιάφορος τύπος, ήσουν και σε άλλη φάση όταν τον συναναστρεφόσουν, γάματα…
Παρόλα αυτά είσαι περίεργος, σαν τι θα μπορούσε να ‘χει κάνει όλα αυτά τα χρόνια, μπορεί να εξελίχθηκε σε στελεχάρα σε καμιά πολυεθνική, σε αλκοολικό συγγραφέα με ψευδαισθήσεις μεγαλείου, στον απόλυτο άρχοντα των σκοτεινών δυνάμεων, επομένως αποφασίζεις τελικά να τον πιεις αυτό το ρημαδοκαφέ, έτσι, για τη φάση… Σάμπως τι έχεις να χάσεις; Λίγο από το χρόνο σου μόνο…
Το μέρος το επιλέγεις εσύ, αυτός πήρε στην τελική, είσαι στην ώρα σου, εκείνος όχι, προειδοποιεί, βέβαια με μηνυματάκι, ένα απλό «θ’ αργήσω», ούτε πόσο ούτε τίποτα, ανόρεχτος ο δικός σου, σκέφτεσαι…
Με τα πολλά σκάει, θρονιάζεται στην πολυθρονάρα του καφενείου, εσύ τον παρατηρείς, σα να μην πέρασε μια μέρα ρε, ίδιο στυλ ακριβώς, μερικές ρυτίδες παραπάνω μόνο, τίποτα άλλο και ανοίγει το στοματάκι του… Όχι για να καπνίσει ή να ρουφήξει καμιά γουλιά... Για να μιλήσει… Δυστυχώς…
Σ’ ένα μισαωράκι πάνω έχεις σκυλοβαρεθεί τη ζωή σου, δε γίνεται, ο τύπος έχει μείνει ίδιος και απαράλλαχτος, στην ίδια φάση ακριβώς, δε λέει να σταματήσει να αναμασάει τις ίδιες, παλιές ιστορίες, στιγμές που, όσο και να προσπάθησες, δεν κατάφερες να αποκλείσεις από τη μνήμη σου, όχι ότι σου μείνανε, δε μιλάει για κάτι «έντονο», κοσμοϊστορικό, αδιάφορα παραμένουν όλα, ακόμα και ο τρόπος του, φροντίζει να κάνει τις διηγήσεις του ακόμα πιο υποτονικές, πιο κενές, τίποτα λέμε, εντάξει όμως, μην γκρινιάζεις, στην τελική τι περίμενες; Ούτε τότε τον πολυγούσταρες, άλλωστε. Μια αυθόρμητη ημισυμπάθεια έτρεφες για το άτομό του, σιγά πια… Σε φάση "καλό παιδί αλλά..."...
Υ. Γ.: Έχω την εντύπωση ότι και για τους Interpol το ίδιο κείμενο θα κάνω copy/paste… Αλλά δεν το ‘χω τσεκάρει ακόμα όπως πρέπει, επομένως βλέπουμε…
Ρεε δεν παιζει αυτό απλά! Αποκλείεται να μην σ'αρέσει το Suburbs όχι όχι κάτι δεν πάει καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓάματα... Μου το λέει η μάνα μου από τα 12...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε, δεν παίζει αυτό, αποκλείεται να ...διαβάζω review για το Suburbs εδώ μέσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο ξενερωτικό και από το δίσκο τον ίδιο, το γεγονός ότι o τιτανοτεράστιος Indiefuck έγραψε review γι' αυτόν. Φαντάζομαι βέβαια ότι, για να ασχοληθεί, να θελήσει να συμμετάσχει κι αυτός στην στα όρια της ιλαρότητας διαμάχη (που διεξάγεται εδώ και καιρό, αν δεν έχει λήξει ήδη) για το Suburbs και να μην παραμείνει στο "κάποιοι από μας χεστήκανε για το καινούριο των Arcade Fire", θα είχε τους λόγους του... Αλλά, πάλι, μας ξενέρωσαν που μας ξενέρωσαν οι Acrade Fire, έπρεπε να μας ξενερώσει κι ο Indiefuck;!
Παρά το ανείπωτο ξενέρωμα, χαιρετώ μεθ' υποκλίσεως
Περνάω τη φάση "τσαλακώνω την εικόνα μου" τελευταία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε το αλμπουμ είναι μαγεία. απλά άκου το και χάσου (όχι αι χάσου :P)
ΑπάντησηΔιαγραφήμόνο άμα είσαι κακός άνθρωπος δεν θα σ'αρέσει χμμμ τώρα που το λέω... χεχε!
μία λέξη μόνο : GRINDERMAN
ΑπάντησηΔιαγραφήο Νικολάκης και η παρέα του ήρθαν και μας ξαναγάμησαν.
άσχετο: indiefuck ρίξε και μια ματιά στους Black Math
χειροκροτώ !!ε πιτέλους και ένας άλλος που δεν του άρεσαν οι αρκειντ. βλέπω να μας στέλνουν στη σπιναλόγκα εξορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ξερα οτι θα γαμάει αυτό το ρηβιού... Indiefuck you never disapppoint!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο άλμπουμ μου άρεσε αρκετά αλλα κι εγώ το ιδιο πράγμα νιώθω.. "Ακόμα ενας καλός δίσκος Arcade Fire", πρωτοτυπία μηδέν.
.. Ναι μιας και τώρα τελευταία έχουμε κατακλυστεί από δισκάρες που σκάνε μύτη ακατάπαυστα είναι λογικό να μην πολυγουστάρουμε το δίσκο των Arcade!!! Εεεεεεε συνέλεθετε εκεί έξω!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασικά, παρά την καθόλου λεπτή ειρωνεία της δήλωσης, έχεις απόλυτο δίκιο... Έχουνε βγει τόσες δισκάρες που χέστηκα(με) για τους Arcade Fire...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως δεν θυμάμαι άλλη χρονιά που να χουν βγεί σερί τόσες πολλές δισκάρες... Και οι AF ειναι καλώς ή κακώς κάπου στη μέση της κατάταξης...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ απόρησα πώς ασχολήθηκες με το suburbs. Ευτυχώς που τα χώνεις τουλάχιστον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα δεν μπορώ να πω ότι δεν μου άρεσε, μάλλον καλύτερα, δεν μπορώ να πω ότι είναι κακός δίσκος. Απλά απώλεσαν - ίσως και να πούλησαν - το πιο σημαντικό και αναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό τους. Την τόσο δικιά τους ασυμμετρία και ασυνέχεια (καταραμένα μαθηματικά...).
Το νου σου!
ΥΓ. Το ''κακό'' είναι ότι μάλλον θα συμφωνήσω - δυστυχώς - και για Interpol. Και το ακόμα πιο κακό είναι ότι συμφωνώ μαζί σου συχνά τελευταία...
νταξ και γω αν ήμουν εσυ δεν θα μ'αρεσε.ότι και αν σημαίνει αυτό..
ΑπάντησηΔιαγραφή(κατεβάζω grinderman παρόλο που μου του δίνει ο νικόλας)
Όχι, ειλικρινά τώρα. ΤΙ σημαίνει αυτό; Δε νομίζω να υπονοείς ότι δε μου άρεσε "εσκεμμένα";
ΑπάντησηΔιαγραφήόχι ρε,καμία σχέση.εννοώ με τα ακούσματά σου.απορώ και γω πως έκανες review.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦταις κι εσύ για το ρηβιού... Μ' έβαλες να το ξανακούσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μεγαλύτερη μπάντα μετά τους πυξ λαξ ρε
ΑπάντησηΔιαγραφήTo city with no children, δε θυμιζει Καχι Καχιασβιλι? Το εξώφυλλο δε φέρνει στο poster (μιας εκ των εξοχοτέρων) ταινιας Cobra (1986).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε φωνάζει το milf μου για να με ταϊσει το μιλφέιγ, που άφησα από την τελετή περιτομης μου
(Πιντιγιόν Αμπέν)οπότε επιστρεφω στο παράλληλο συμπαν μου, για να μη βαυκαλίζεστε πώς είστε κοτόπουλα.
είστε?
πράοι?