Wolf & Cub - Science and Sorcery

Όποιος δεν τους ξέρει είναι μαλάκας. Τόσο απλά. Με είχαν στείλει στο διάολο το 2006 με το "Vessels". Στη 4AD. Φυσικά.

To "Science and Sorcery" είναι το καινούριο... Το ακούω την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές... Ομολογουμένως με αφήνει με κάποια, ας πούμε, ερωτηματικά. Η αλήθεια είναι, βέβαια, ότι δεν το 'χω ξανακάνει αυτό. Να ακούω κάτι πρώτη φορά και να γράφω ταυτόχρονα γι' αυτό... Συνήθως περιμένω να έχω μία πιο ολοκληρωμένη άποψη... Μετά την τρίτη ακρόαση δηλαδή βγάζω το cd (CD... το πιάσατε το αστειάκι;) κι αρχίζω να σκέφτομαι για το τι άκουσα κλπ...

Λοιπόν, η πρώτη εντύπωση που δίνει ο δίσκος είναι μία: Hippies... Στην προσπάθειά τους, υποθέτω, να διαφοροποιήσουν τον ήχο από το ντεμπούτο τους (Jesus&MaryChain meets Blue Cheer meets Spacemen3 meets Dronenoisewhatever meets 4AD Records), κάνοντάς το πιο πειραματικό, το διανθίσανε με περισσότερα κρουστά, κάτι Hammond, Mellotron, με αποτέλεσμα να ακούγονται σαν μπάντα από τα '70s...

Ξεχωρίζει σαφώς το σχεδόν Dub "Restless Sons"... Κομματάρα... Και το "The Loosest of Gooses" που είναι σεβεντίλα με μπόλικη κακία και superstellar riffs, αλλά και κάτι τρομπέτες τελείως μαλακισμένες (με την καλή έννοια)... Το κομμάτι που κλείνει το δίσκο, το "Burden" μου θύμισε τους αγαπημένους μου Brian Jonestown Massacre για κάποιο λόγο και το αγάπησα αμέσως... Την έχει τη γκοθιά του, βέβαια...

Κλείνοντας αυτό το απαράδεκτο κείμενο, θα έλεγα ότι σε γενικές γραμμές μ' άρεσε ο δίσκος, αλλά δε θα τον πρότεινα κιόλας... Ψάχτε το "Vessels" καλύτερα... Ότι είναι Αυστραλοί το είπαμε; Όχι; Το λέμε, λοιπόν, και πρέπει σαφώς και να θεωρηθεί υπέρ τους...

P.S. Μόλις διδαχθήκατε πως είναι μια υποδειγματική κριτική ενός ροκ δίσκου. Λυπάμαι, δε θα επαναληφθεί.