Rock 'N' Roll Adventure Kids - Hillbilly Psychosis

Σημαντική προειδοποίηση: ο δίσκος αυτός δεν είναι twee...

Είναι αυτό το καρακαταβλαμμένο (πάντα μα πάντα με την καλή έννοια) παρακλάδι του indie rock... Το λένε Garage Punk (ναι, το ξέρω, ο όρος προηγείται ιστορικά του indie, αλλά πραγματικά τώρα, ποιος δίνει σημασία σ' αυτές τις μαλακίες;)... Έγινε μια εμετική προσπαθεια να γίνει mainstream (σοβαρά, θυμάται κανείς τους Strokes;) στις αρχές της δεκαετίας που διανύουμε για λίγο καιρό ακόμα... Παρά τα σημεία των καιρών, παρέμεινε underground και, τελευταία, γνωρίζει μια πρωτοφανέστατη άνθιση... Με μπάντες όπως οι Black Lips, NoBunny, Thee Oh Sees και... τούτους 'δω... Οι οποίοι, λέει ο μύθος, ήταν η backing band του NoBunny... Αυτά για εισαγωγή...

Κάποτε αγόραζα πολλά fanzines... Πάρα πολλά... Το γραμματοκιβώτιο του σπιτιού ήταν πάντα γεμάτο... Οι υπάλληλοι στο ταχυδρομείο με γνωρίζανε με το μικρό μου... Είχε πέσει στα χέρια μου, λοιπόν, κι ένα φανταστικό που ασχολιόταν με το Garage... Αποκλειστικά... Στήλες τύπου: Grow Up With Vinyls, Fuck CDs, 7" Pleasures etc. etc. etc. Κοιμόμουνα κάθε βράδυ μ' αυτό στο προσκεφάλι μου, χωρίς να έχω ακούσει ούτε ένα δίσκο απ' αυτούς που ενδελεχέστατα αναλύανε οι μουρλαμένοι που ήταν υπεύθυνοι για το σύγγραμμα...

Βέβαια, τα εν λόγω τυπάκια, ήταν απίστευτα κολλημένα με το συγκεκριμένο είδος, τόσο που, αμφιβάλλω αν δεχότανε ποτέ να βάλουν κάτι άλλο να παίξει στο cd... συγνώμη Record Player... Αυτός ο φανατισμός βασικά ήταν που με τράβαγε τόσο πολύ και διάβαζα τα "άρθρα" τους ξανά και ξανά και ξανά...

Στις περιγραφές χρησιμοποιούσανε χαρακτηρισμούς του τύπου: Λυσσασμένο Garage, μανιασμένο Punk, Υστερικό R'n'R και άλλα τέτοια... Όταν μετά από μερικά χρόνια τσέκαρα μερικούς απ' αυτούς τους δίσκους, περιμένοντας ν' ακούσω κάτι "λυσσασμένο, μανιασμένο, υστερικό", απογοητεύτηκα... Αντίθετα, όλοι ήταν κάτι λαλαλα, λουλουλου, my girl has left me μπούρδες με φαρφίσες, κιθαρίτσες, μαλλούλια, χαμογελάκια, δοντάκια, παπουτσάκια, κουστουμάκια, μάκια, μάκια, μάκια...

Και πάμε στην υπερμπάντα που μόλις ανακάλυψα και σαφέστατα σας προτείνω, αγαπητοί μου αναγνώστες/τριες... Έχουν όλα αυτά για τα οποία γράφανε οι φανζινάδες 15 χρόνια πριν... Λύσσα, μανία, τρέλα, groove, ροκεντρόλ, γάμησέ τα, punk ρε πούστη μου... Κάπου διάβασα ότι μέχρι και το "δύσκολο" Maximum Rock 'N' Roll - the king of zines, σχεδόν συνομήλικό μου και το χαρτί ακόμα λερώνει τα δάχτυλα, όπως τότε - αναγνώρισε την αξία τους... Ποιος σκατά είμαι εγώ να διαφωνήσω;

P.S. Μπλουζάκι Crypt Records ο μικρός τυμπανιστής... Η αξία τους είναι αδιαπραγμάτευτη...