Φυσικά και δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Έχω συνδυάσει τις καλύτερες και τις χειρότερες στιγμές της ζωής μου με τη μουσική τους... Από σχολείο, πανελλήνιες, πάρτυ, μέχρι την κατάθλιψη της εύρεσης απασχόλησης...Ο δίσκος μου άρεσε πάρα πολύ ομολογουμένως.
Όπως και το "Rather Ripped"... Θεωρώ το ότι πέταξαν έξω τον υπερεκτιμημένο (αρχίδια, ατάλαντος είναι) Jim O'Rourke τους έκανε ξανά ενδιαφέροντες... Πιο mellow απ' ό,τι παλιότερα, αλλά σίγουρα ο εν λόγω δίσκος αποτελεί μια φυσική συνέχεια στον ήχο τους και μία άξια προσθήκη στο σύνολο της ηχητικής παραγωγής τους...
Οι γνωστές κιθάρες επέστρεψαν, τα drones ακούγονται πιο φρέσκα και αυθεντικά από οποιαδήποτε μπάντα τους κοπιάρει σήμερα... Δεν είναι Evol, Sister ούτε καν Dirty, A Thousand Leaves, αλλά είναι εξαιρετικό. Βιρτουόζοι πια της μετάφρασης του Πανίσχυρου Ήχου σε παράφωνες συγχορδίες, παίζουν με τα αυτιά και τα μυαλά μας ξανά. Και ξανά. Και ξανά.
Μια μπάντα που δεν ήταν ποτέ αδιάφορη, αλλά πάντα σύγχρονη. Και πάντα cool... Σημείο αναφοράς για τους απανταχού hipsters (χρησιμοποιώ τη συγκεκριμένη λέξη γιατί είναι της μοδός τελευταία στη μπανανία, τόσο πολύ μάλιστα που καταντάει βρισιά αλλά...)
Σε ανεξάρτητη εταιρεία αυτή τη φορά. Λέμε τώρα... Στη Matador βγήκε. Αντίο, Geffen... Ε και; Αν και είναι απορίας άξιο το γιατί αποφάσισε τώρα να τους απελευθερώσει... Δεν έχω παρακολουθήσει το παρασκήνιο. Χέστηκα για να είμαι ακριβής...
Τον περίμενα πως και πως αυτό το δίσκο... Με έχει ανταμείψει 100% για να θυμηθώ κι ένα παλιό κομμάτι τους... Και ακόμα ανακαλύπτω καινούρια, ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ πράγματα, κάθε φορά που το βάζω να παίξει... Και στο βίντεο του "Sacred Trickster" εμφανίζεται και ο Mark Ibold των Pavement/Free Kitten... (waitaminnit... μόλις μου σφύριξαν ότι πλέον είναι ο μπασσίστας των SY... Τσεκάρω... Όντως... Τί καλά...) Μεγάλη αγάπη και οι πρώτοι... Πρόσφατα έμαθα ότι μια φίλη τους είχε δει live το '97... Η γνωστοποίηση του γεγονότος με συνέτριψε και κατέστρεψε τη στύση μου για ένα μήνα περίπου...
Οι Sonic Youth απ' την άλλη είναι πάντα εδώ. Και αυτό φυσικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου κακό. Πάντα επίκαιροι, πάντα ξεχωριστοί. Βάλτε το χέρι στην τσέπη, απομακρύντε τα καβούρια, αγγίξτε το ζεστό χρήμα και καταναλώστε (εννοείται ότι εγώ το έκανα...strictly vinyl as always). Αξίζει τον κόπο γιατί ενδείκνυται για πολλαπλές ακροάσεις. Σπάνιο πράγμα σήμερα. Άντε, γρήγορα.
άρρωστο
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκόμα ενας γαμάτος δίσκος στη δισκογραφία των SY.
ΑπάντησηΔιαγραφήbtw το alcatraz πολύ ωραίος χώρος για λάιβ...χαοτικά αλλά ταυτόχρονα καθόλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήdiskara alla eno itan etoimoi na erthoyn ellada o allos o pappous pige gia tennis
ΑπάντησηΔιαγραφήSonic Youth guitarist Lee Ranaldo broke his wrist playing ... tennis. As a result, the band has been forced to postpone its upcoming west coast tour until January
as ta tennis re mas gamises
panta san kritirio gia tous diskous ton sonic youth eixa ta kommatia tou rannaldo kai kata synepeia o diskos mou fanike toulaxiston asteios. oi stixoi itan anohtoi kai genikotera akougotan san kommatia tou moore pou den ta "kataferan" sti solo (eukola paravlepsimi) diskografia tou. to teleftaio syr wstoso gamouse (opws kai ta perissotera allwste)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα να δεις το φως...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναντίρρητη η αξία των SYR αλλά, εξαιρουμένων των 2 πρώτων, μου συνέβη κάτι αντίστοιχο με τους ελάχιστους δίσκους των Muse που έχω τσεκάρει... Kανένα δεν έβαλα ν' ακούσω 2η φορά. Kι έχω αγοράσει και το 3 και το 4... Μετά βαρέθηκα...
P.S. It's raNaldo...
μας εχουν ζαλισει τ' αρχιδια και οι σονικ γιουθ. για το πουτσο δισκος ειναι ο συγκεκριμενος. τους ειδαμε και στην πριμαβερα εκεινη τη χρονια και ηταν αθλιοι και ανουσιοι... οσο γοαα τον Τζιμ Ο' Ρουρκ, εκεινος επελεξε να φυγει. και σαν μουσικος ΓΑΜΑΕΙ... οταν αποφασισει να παιξει μουσικη και οχι ανουσια μπλιμπλικια
ΑπάντησηΔιαγραφή