Flying Nun Records

Πάντα πίστευα ότι η πρώτη δισκογραφική για την οποία θα έγραφα θα ήταν η 4AD... Δε γαμιέται...

Ο Τόλης μου 'χε ζαλίσει τ' αρχίδια χρόνια πριν γι' αυτή την εταιρία... Και γενικά για το σύνολο της μουσικής τελειότητας που έβγαινε και βγαίνει από Αυστραλία / Νέα Ζηλανδία... Τότε, βέβαια, άκουγα κάτι σκλερά και τον έφτυνα...

Χρειάστηκε να πέσει στα χέρια μου μια κασσέττα των Chills στη φανταρία για να αναθεωρήσω (ναι, ναι, κασσέττα, όχι, όχι, δεν είμαι τόσο μεγάλος, όλοι οι υπόλοιποι συφάνταροι είχαν i-pod, walkman είχαμε μόνο εγώ κι ένας μεταλλάς... Που μ' έβαζε ν' ακούω Carcass κι εγώ έχωνα Blood Brothers. Ούτε εγώ γούσταρα ούτε αυτός... Αλλά κασσέτες ρε πούστη... Γαμώ). Κατάλαβα, λοιπόν, ότι η μιζέρια η δικιά σου δεν καταπολεμάται με περισσότερη μιζέρια, άλλων συγκεκριμένα. Ο Φρόυντ θα ήταν περήφανος...

Κι έτσι πως σκάλιζα τις νέες κυκλοφορίες παρατήρησα ότι οι Clean, η πρώτη "μεγάλη μπάντα" της εν λόγω εταιρίας, είχανε βγάλει καινούριο δίσκο (Mister Pop, υπέροχος, θαυμάσιος, θεσπέσιος, εξαίσιος, μπορεί να γράψω κάποτε κάτι πιο αναλυτικό μπορεί και όχι)... Ήταν καιρός λοιπόν για μια βουτιά στο παρελθόν (γουστάρω κλισέ)...

Τον τελευταίο καιρό έριξα γερή μελέτη για να συνθέσω τα ολίγα που γράφονται εδώ... Δεν μπορώ να πω ότι άκουσα τα πάντα, διάβασα όσα έχουν γραφτεί, είδα το ντοκ, ούτε καν... Βέβαια, δεν ήταν και λίγα όσα τελικά ανακάλυψα...

Αλλά όπως και να 'χει κόλλησα... Μαγικές μπάντες (νταξ, οι Verlaines ψιλοβαρετοί - αν και για δυο - τρία σημεία της υφηλίου, βρέθηκαν στο ίδιο σανίδι με τους Sonic Youth, και οι 2οι γουστάρανε), ούτε μια νότα χαμένη, indie ethos, Νέα Ζηλανδία (wtf?), κιθάρες, twee, punk, pop, pop, pop... Και αγριάδες... Μια χαρά... Τι σκατά είχανε φάει εκεί κάτω στα '80s... Πολλές απ' αυτές είχανε κάνει κι εδώ αίσθηση, διαβάζω... Τότε... Η μάζα άκουγε Αγγλία, η ελίτ Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία... Γαμώ... Ως γνήσιο μέλος της πάμπτωχης, μποέμ, υπέρ του δέοντος μορφωμένης αριστοκρατίας αισθάνομαι υπερήφανος γι' αυτούς που προηγήθηκαν... Χα...

Πολύ twee κατάσταση σίγουρα... Ακριβώς η φάση μου τον τελευταίο καιρό, όπως έχω γράψει 500 φορές... Βέβαια, εκεί που η Nun έχει τους Chills, και μπορεί να ξεράσεις από την πολύ γλύκα (εγώ όχι, αλλά πότε μιλήσαμε σ' αυτό το μπλογκ για μένα;), σου δίνει τους Bailter Space που κάνανε στα '80s ό,τι κάνανε οι Sonic Youth στα '90s... Θορυβοκιθάρες και ποπ συνθέσεις... Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω κανένα έτσι; Απλά συμβαίνει να χωράνε θαυμάσια και οι δύο σε μία πρόταση...

Γενικά, για μαλάκες σαν και μένα που συνδυάζουν οποιαδήποτε στιγμή της ζωής τους με το κομμάτι που έπαιζε από πίσω, οι δίσκοι της Flying Nun είναι από τις πιο γλυκές αναμνήσεις μου...

Μια καλή αρχή - υπερβολική δόση είναι το 4πλό Box που κυκλοφόρησε το '06, για τα 25 χρόνια της. Επιμορφωτικότατο... Φοβερό... Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, όπως γράφανε τόσα και τόσα fanboys/fangirls στα '90s... Καλή αρχή...