Τι γίνεται τώρα... Έχουμε καμιά 300αριά νέους Jesus And Mary Chain, περίπου 200 επόμενους My Bloody Valentine, στην ντουλάπα περί τους 2500 νέους Radiohead - εξίσου σκατά όσο και οι αυθεντικοί, και καμιά 15 - 20 Interpol... Και 'γω ακόμα ψάχνω τους νέους Pavement. Ή κάποιους που να με συγκινούν εξίσου...
Η αναζήτηση για κάτι που να μοιάζει με κάτι που λάτρευα παλιότερα (όπως θέλετε πάρτε το, όλοι εσείς οι ρομαντικοί μαλάκες εκεί έξω) πάντα ήταν μάταιη... Από τους Fall ακόμα... Ναι, η πλήρης δισκογραφία τους δε μου ήταν αρκετή...
Αλλά πίσω στους Pavement... Ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα με "περιπετειώδη" ποπ ήχο που άκουσα... Και από τα πρώτα που έμαθα όλους τους στίχους από όλα τα τραγούδια, από όσους δίσκους τους μπόρεσα ν' αρπάξω στα υπέροχα '90s... Προφανώς και η απόφασή τους να το διαλύσουν δεν ήταν και ότι καλύτερο συνέβη στη δισκοθήκη μου...
Οι σόλο δίσκοι του Malkmus δε μου είπανε και τίποτα και από τότε ψάχνω κάτι αντίστοιχο... "Περιπετειώδες", ιδιαίτερο, ξεκούρδιστο, με χιούμορ, με κιθάρες, με φωνητικά, με μηδαμινά ηλεκτρονικά στοιχεία (ξερατά παντού, σφουγγαρίστρα γρήγορα, σκατά μου ξανάρχεται, δεν προλαβαίνω...), με δύο ντράμμερ, που να είναι cool χωρίς να χρειάζεται προσπάθεια...
Νταξ, ομολογουμένως δεν το βρήκα εδώ... Έχουνε βέβαια κανα δυο τραγουδάκια που μ' αρέσανε... Πραγματικά δεν υπάρχει κανένας μα κανένας λόγος να εμβαθύνω περισσότερο. Αλήθεια. Ακόμα ένα μέτριο review για ένα μέτριο LP... Δε μ' αρέσει να απογοητεύω τους αναγνώστες μου. Γι' αυτό, λοιπόν:
Αυτά.
Μέτριο..όπως ακριβώς το είπες
ΑπάντησηΔιαγραφή