The Dirtbombs - Party Store

Μόλις έμαθα ότι ο τυπάς στους Dirtbombs είχε τους Gories! Μαλάκα, έχω εκστασιαστεί... Γουστάρω Crypt Records σε φάση από το Γυμνάσιο που είχα διαβάσει συνέντευξη αυτού που την έχει στο Merlin's Music Box. Τότε που σκότωνα κουνούπια όταν έσπαγα τα σπυριά μου, κι ένα χαμένο στοίχημα σήμαινε επίσκεψη στο τσοντοσινεμά της γειτονιάς και χούφτωμα από γεροανώμαλο... Αααααααχ, αυτά ήταν χρόνια... Τι έλεγα; Α ναι... Τέρμα τσαμπουκάς, στ' αρχίδια μου όλα PUNK attitude... Και οι πιο γάματα μπάντες. Θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία μόνο για τα Back from the Grave, αλλά όχι, έπρεπε να κυκλοφορήσει και σημερινά (του τότε σημερινά) πράματα. Και βρήκε τα πιο γαμημένα. Στην αρχή, θυμάμαι, με είχε ξενίσει όλο αυτό, δηλαδή οι χάλια παραγωγές, σε στιγμές όλα αυτά ακουγόταν παράφωνα, άρρυθμα, παραήταν... Δεν ξέρω... Πρόχειρα κάπως... Απλά δεν καταλάβαινα. Ρε, δε γνώριζα καν το όνομα "Billy Childish"... Απαράδεκτος; Το ξέρω... Αλλά είναι από τις φάσεις που εκεί που επιβάλλεις στον εαυτό σου ν' ακούει το ίδιο πράμα ξανά και ξανά (το Cheapo Crypt Sampler συγκεκριμένα) γιατί είναι το τελευταίο Cd που αγόρασες και καινούριο θα πάρεις τον άλλο μήνα, αρχίζεις και την ψάχνεις και, μετά από λίγο η επανάστα σου σκάει σα σκατό στη μούρη... Κάπως έτσι δηλαδή... Μαλάκα, δεν έχει βγει τίποτα τόσο ωμό, τόσο ειλικρινές από τότε. Τουλάχιστον τίποτα δεν έχει "ακουστεί" στ' αυτιά μου έτσι. Ντάξει, ίσως καμιά χαρντκορίλα από Ιαπωνία μεριά, που είναι αγνά τα πράματα εκεί ακόμα. Λοιπόν, στο θέμα μας. Το τελευταίο των Dirtbombs είναι περίεργο. Πολύ περίεργο. Αλλά ρε μαλάκα, ο τύπος είχε τους Gories... Σε φάση θα το ακούω ξανά και ξανά μέχρι να 'χω τα ίδια. Τέλος, δε σηκώνω μαλακίες...