Είσαι δεκαεφτά εντάξει; Indie καυλωμένο τυπάκι, τραγουδάς μόνος σου στο δωμάτιο τα τελευταία hits των Afraid Crier και των Interbore και, σε φάση, ονειρεύεσαι τον εαυτό σου να γίνεται σαν κι αυτούς. Να φιγουράρει στα εξώφυλλα της ΝΜΕ κάθε βδομάδα, αλλά πάνω απ' όλα να παραμένεις ταπεινός, low profile και να φαίνεσαι μόνο μέσα από φιλανθρωπίες... Κανένας απ' τους φίλους σου, όμως, δεν είναι μουσικός, μαλακίες, δεν έχεις φίλους, αποφασίζεις λοιπόν, να βάλεις αγγελία σε γνωστό περιοδικό του χώρου...
"Κιθαρίστας, μπασσίστας και ντράμμερ ζητούνται για τη στελέχωση του συγκροτήματος Ελληνική Θαλάσσια Δύναμη".
Το όνομα σού ήρθε σ' ένα όνειρο...
Ο πρώτος που χτύπησε την πόρτα ήταν ένας παραφουσκωμένος σκινάς με σβάστικες και ελληνικές σημαίες, ο οποίος σου συστήθηκε σαν κιθαρίστας, γούσταρε το όνομα είπε, του θύμισε τη θητεία του στις ειδικές δυνάμεις και, αφού ήπιε όλες τις μπύρες από το ψυγείο, βίασε τη μάνα και την αδερφή σου κι έφυγε...
Ο δεύτερος ήταν ένας γέρος με ένα σταυρό στο χέρι ο οποίος δεν είπε και πολλά, μίλησε λίγο για "την αξία του να είναι κάποιος χριστιανός", έπαιζε φαγκότο, δεν σου έκανε, ξενέρωσε, κατάπιε, λοιπόν, ένα κουτί μπλε χάπια, βίασε τη μάνα και την αδερφή σου κι έφυγε κι αυτός...
Ο τρίτος ήταν μπάτσος ντράμμερ και, αφού βίασε τη μάνα και την αδερφή σου, τις συνέλαβε για αντίσταση κατά της αρχής και τράβηξε για τις φυλακές θηλέων.
Στο τέλος έμεινες μόνος, χωρίς μπάντα, χωρίς τίποτα, τι σου έμενε να κάνεις; Μα να βρεις την καλύτερη δυνατή κρυψώνα γιατί σε δέκα χρόνια θα έβγαιναν η μάνα σου και η αδερφή σου και, ένα ήταν σίγουρο... Θα σε έψαχναν...
Ο πρώτος που χτύπησε την πόρτα ήταν ένας παραφουσκωμένος σκινάς με σβάστικες και ελληνικές σημαίες, ο οποίος σου συστήθηκε σαν κιθαρίστας, γούσταρε το όνομα είπε, του θύμισε τη θητεία του στις ειδικές δυνάμεις και, αφού ήπιε όλες τις μπύρες από το ψυγείο, βίασε τη μάνα και την αδερφή σου κι έφυγε...
Ο δεύτερος ήταν ένας γέρος με ένα σταυρό στο χέρι ο οποίος δεν είπε και πολλά, μίλησε λίγο για "την αξία του να είναι κάποιος χριστιανός", έπαιζε φαγκότο, δεν σου έκανε, ξενέρωσε, κατάπιε, λοιπόν, ένα κουτί μπλε χάπια, βίασε τη μάνα και την αδερφή σου κι έφυγε κι αυτός...
Ο τρίτος ήταν μπάτσος ντράμμερ και, αφού βίασε τη μάνα και την αδερφή σου, τις συνέλαβε για αντίσταση κατά της αρχής και τράβηξε για τις φυλακές θηλέων.
Στο τέλος έμεινες μόνος, χωρίς μπάντα, χωρίς τίποτα, τι σου έμενε να κάνεις; Μα να βρεις την καλύτερη δυνατή κρυψώνα γιατί σε δέκα χρόνια θα έβγαιναν η μάνα σου και η αδερφή σου και, ένα ήταν σίγουρο... Θα σε έψαχναν...
πολύ ωραίο το κείμενο...ωραίοι κ οι ΒSP αρκεί να ξέρεις τι να περιμένεις από δαύτους, δεν θα γράψουν ποτέ ένα funeral αλλά (ευτυχώς) ούτε κ' the suburbs.. το τελευταίο με άρεσε...guilty as charged....thanasis
ΑπάντησηΔιαγραφήπάντως στα 17 πρέπει να ακους punk.
ΑπάντησηΔιαγραφή"έπαιζε φαγκότο"?...αχαχχα...κλαιω...
ΑπάντησηΔιαγραφήsa na diavaza kritiki gia ton teleutaio disko twn mystery jets
ΑπάντησηΔιαγραφήxaxaxa...καπως ετσι!
ΑπάντησηΔιαγραφή