Cut Copy - Zonoscope

Μαλάκα, το 'χω ακούσει δύο φορές ήδη και ακόμα δεν έχω βγάλει άκρη... Κουνιέμαι, εντάξει, αλλά κάθε φορά που τελειώνει δε μένει τίποτα. Κενό. Είμαι από τους λάτρεις του "εύκολου", γενικά, αλλά εδώ δεν ξέρω. Ποιο το νόημα, βασικά. 

Έχουν τα beats, τις μελωδίες που ακροβατούν στα όρια του kitsch, μάλλον δε χρειάζομαι κάτι τέτοιο. Το ακούω και το ξανακούω, λογικά δε θα 'πρεπε κάπως να "μεγαλώνει" μέσα μου; Η καταγωγή τους να φταίει; Όχι, αυτή πάει στα συν. Το ότι αναφέρονται σε μια περίοδο που όλοι θα ήθελαν να ξεχάσουν ότι υπήρχε, απροκάλυπτα, χωρίς να προσφέρουν κάτι νέο; Να φταίει το προ ετών σπρώξιμο από το pitchfork; Δεν είμαι τόσο στενόμυαλος. Τι να πω πια...

Μήπως τελικά το ότι ένας δίσκος με γέμισε με τόσα ερωτήματα καταδεικνύει αυτομάτως την αξία του; Ούτε καν. Ούτε καν ρε. Στ' αρχίδια μου ρε, δε θέλω να χορεύω φέτος, δε γουστάρω πως το λένε. Θέλω μιζέρια, σκοταδούρα, άγχος, να πάνε να γαμηθούνε τα χοροπηδάδικα... 

Αρκετά πια, μουσική βιομηχανία, δώσε μου κάτι ουσιαστικό επιτέλους, τι στον πούτσο δηλαδή, όλο το χάος ξέσπασε πέρυσι; Φέτος τίποτα; (Εκτός απ' τους Daughters of the Sun) Έτσι θα τη βγάλουμε; Με χορευτικά χάλια μαύρα, ρηχά και ανιαρά; (Ρεεεεε, Ghost with Chains, λέμε) Εκεί έχουμε φτάσει;

Βαρέθηκα ρε, λίγη ουσία επιτέλους, λίγη τέχνη, μόνο με Daughters of the Sun (ρε μουνιά!!!) δε βγαίνει το έτος, κακά τα ψέμματα, ένας ίσον κανένας, σκατοχρονιά μέχρι στιγμής, να δούμε τι στον πούτσο μας επιφυλάσσει το γαμημένο μέλλον...