Blue Valentine

Εντάξει, όχι Last Nite ακριβώς, τη Δευτέρα το είδα... Κι ας μη βλέπω ταινίες. Κάπου διάβασα ότι είναι σε φάση Cassavetes και, αφού έχουν γράψει οι Fugazi κομμάτι με τ' όνομά του, είναι φυσικό και επόμενο να  λατρεύω αυτόν και το σύνολο του έργου του. Και κάπως έτσι τραβήχτηκα. Και μ' άρεσε. Μ' άρεσε πολύ για να είμαι ακριβής... 

Δεν ξέρω τ' αρχίδια μου για τα γύρω απ' τη συμπαθή έβδομη τέχνη, ούτε απ' τις υπόλοιπες, μη λέμε και μαλακίες, αλλά μ' άρεσε ρε. Οι ερμηνείες ήταν γαμώ, του Gosling ιδιαίτερα και σε φάση με έπεισε. Όλη αυτή η παρακμή, η κατρακύλα με άγγιξε.

Τόσο πολύ μάλιστα που, γυρνώντας σπίτι, αποφάσισα να τσεκάρω τη μπάντα του πρωταγωνιστή, τους Dead Man's Bones... Ο ομώνυμος δίσκος τους είχε βγει το μακρινό 2009 και το σνόμπαρα για δύο λόγους. Ήταν δίσκος ηθοποιού (το μυαλό πάει με τη μία στον απολύτως ατάλαντο το Jared Leto - μπλιαξ) και κάπου είχα διαβάσει κάτι για country την οποία σιχαίνομαι. Πριν κατεβάσω το πόνημα, μπήκα μία youtube για ψιλο-έρευνα έχοντας την απογοήτευση δεδομένη. Κι έπεσα πάνω στο "Name in stone"... Και κόλλησα. Και θυμήθηκα αυτό το γαμάτο και αυτό που δεν πίστεψα λέξη του. Είμαι τελείως μαλάκας σε κάτι φάσεις.

Στο μεταξύ, γράφω γι' αυτή τη μπάντα που όλοι γνωρίζουν, εκτός από 'μένα, ρε, παραδέχομαι χωρίς καμία ντροπή ότι παίζει κάποιες φορές να κάνω και λάθος. Γαμώ; Το ξέρω. Δε συνηθίζω ως γνωστόν να γράφω και για δίσκους που κυκλοφόρησαν καιρό πριν, αλλά αυτός μου έκανε κάτι που είχε να μου συμβεί πολύ καιρό. Τον έβαλα ξανά από την αρχή χωρίς ν' ακούσω το τελευταίο κομμάτι έτσι ώστε να μην "τελειώσει" η εμπειρία...

Η ταινία πάλι... Ένας λόγος ακόμα που με ώθησε να την τσεκάρω ήταν ο τίτλος. Ο αγαπημένος μου δίσκος του Tom Waits ρε... Κι ας μην τον ακούω πια γιατί με στεναχωρεί...