Sun Araw - On Patrol

 

Αυτή η μπάντα κι αυτό το blog, είναι σε φάση αλληλένδετα... Ή μάλλον όχι ακριβώς... Η σύνδεση είναι μονόπλευρη. Δε γνωρίζω τον Cameron Stallones, ούτε καν. Απλά γνωρίζω τη μουσική του... 

... Την οποία έχω συνδέσει με αρκετές γαμάτες φάσεις στη ζωή μου... Για την ακρίβεια όταν τσέκαρα τον τύπο και τα όσα κάνει, είχα ήδη αυτό το αίσχος, άκουγα twee γάματα, έπινα όλη μέρα, προστατευμένος από την πρωτοπορία, την "ουσία" γιατί όχι, και σκάει απ' το πουθενά, το απρόσμενο τελείως, το αναπάντεχο και με φτάνει σε φάση να αναρωτιέμαι για επιλογές, στην αρχή μουσικές, αλλά άμα ξεκινήσεις να αμφισβητείς διάφορα, δε σταματάς εκεί...

Κι έχω φτάσει σήμερα να 'χω κόψει τα ξύδια, να 'χω ηρεμήσει αρκετά, και μου σκάει πασχαλινό δώρο το νέο πόνημα του έτσι... M' έστειλε στο διάολο, τελείως αναμενόμενο, το ξέρω... Ό,τι ακριβώς συνέβη με το "Heavy Deeds" λιγότερο από ένα χρόνο πριν... 

Δεν ξέρω ρε. Αυτά που σκάνε από το πουθενά είναι τα καλύτερα. Θα 'θελα να τα παρατήσω όλα, να τον ακολουθώ στις περιοδείες του, να είμαι παρόν στις ηχογραφήσεις του ή σε ό,τι σκατά κάνει, αλλά άμα έχεις στρώσει τη ζωούλα σου δύσκολα ξεκουνιέσαι, όσο και να γουστάρεις να τα γαμήσεις όλα. 

Όταν έγραφα το review για το προηγούμενο αριστούργημά του, το σκεφτόμουνα σοβαρά. Να τα γαμήσω όλα. Έτσι, για τη φάση, να εξαφανιστώ από προσώπου γης για ένα τριήμερο και να επιστρέψω, είτε μαζεύοντας ό,τι είχε απομείνει είτε για να πω αντίο. Όχι για τους Sun Araw, απλά για τη φάση. Για να τσεκάρω τι παίζει με την "ουσία" του πράγματος... Να φάω όλα μου τα φράγκα στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου περιμένοντας να μου σκάσει η επιφοίτηση, να ληφθούν οι απολύτως λάθος αποφάσεις και να με μαστιγώνουν οι συνέπειες, γιατί έτσι γουστάρω. Και θα 'χα οδηγό τους πιο τριπαρισμένους ήχους στην υφήλιο. Γαμώ... 

Τελικά τι έκανα; Τίποτα. Μια ξενέρα απ' το πουθενά με σταμάτησε. Η φάση ποια είναι; Ότι οι Sun Araw βγάλανε καινούριο δίσκο κι έχω αρχίσει να σκέφτομαι διάφορα... Όπως για παράδειγμα "αν ξαναδοκίμαζα;"...