Dag för Dag - Boo

Είναι στιγμές που αναζητάς το καινούριο σε γνώριμους ήχους, την εξέλιξη, την πρωτοπορία, αλλά ταυτόχρονα επιθυμείς να ικανοποιείται και η ελλειπής ποσότητα "παιδείας", μουσικής ή όχι, που έχεις αποκομίσει με τα χρόνια... Χρειάζεσαι κιθάρες, φωνές, μπάσσα, ντραμς παιγμένα με τον παραδοσιακό τρόπο, αλλά ελαφρώς διαφοροποιημένο από τα τυπικά, σίγουρα θα μπορούσα ν' ακούω twee και να γράφω γι' αυτό για το υπόλοιπο της ζωής μου, αλλά δε θα μ' έκανε βαρετό αυτό;
Μα είσαι βαρετός, ρε μαλάκα...
Άντε γαμήσου ρε... Και σκάει μια μπάντα απ' το πουθενά, τη Σουηδία συγκεκριμένα και γαμάει τόσο πολύ, θυμίζει όλες τις αγαπημένες στιγμές των '90s στα οποία ενηλικιώθηκες, έκανες τις μαλακίες σου, πήδηξες τις λάθος γκόμενες, πλήγωσες τις σωστές, καλλιέργησες ένα πρόβλημα με το ποτό που σε βασανίζει ακόμα...
Άρχισες τις μαλακίες πάλι...
... Εχμ... Ναι... Σε γράφω στ' αρχίδια μου, δεν ξέρω αν το πρόσεξες... Και στα θυμίζει όλα αυτά, την Polly Jean, τα Riot Grrrrls, τις κιθάρες που έχουν επηρεάσει το παίξιμό σου, το post punk που ανακάλυψες δύο δεκαετίες μετά την άνθισή του, ένα συγκρότημα που παρόλα αυτά ακούγεται "φρέσκο", ξεχωριστό, που αξίζει τον κόπο...
Για τους Cold Cave δε θα πεις τίποτα;
Κι εσένα τι σε κόφτει ρε; 
Δε με κόφτει. Απλά λέω...
Να μη λες. Υπάρχει κι αυτό το "Boxed Up in Pine" με τις γαμημένες διφωνίες του, τα βιολιά του, το ξεχώρισα με τη μία, κορυφαία φωνή η τύπισσα, γαμάτος δίσκος...
Δεν μπορώ να πω, με το τελευταίο συμφωνώ απόλυτα...
Πως το 'παθες; Γαμάει...
Ναι ρε, γαμάει άσχημα...
Τι κάνεις το βράδυ;
Πραγματικά τίποτα...
Γάμησέ τα, ούτε 'γω... Να το βάλουμε να ξαναπαίξει;
Μέσα... Ποτάκι;
Δεν πίνω πια ρε...
Ούτε εγώ. Δε σε ψήνει ένα γκομενίστικο μαρτινάκι; Μόνο αυτό παίζει στο κωλόσπιτο άλλωστε...
Βάλτο μωρέ δε γαμιέται... Με λίγο πάγο...

Τώρα το παραπάνω παραλήρημα τι το λες; Αστείο; Αυτοβιογραφικό; Σοβαρό review;

Ρε συ, πότε έγραψα σοβαρό review για να το κάνω τώρα;
Καλά λες... Ποτέ δε θα 'κανα τέτοια μαλακία...