My Mind Playing Tricks On Me...

Μάζευα τα πράγματα από το γραφείο μου όταν η είδηση έσκασε σα βόμβα... Ο διασημότερος, καλύτερος, τέρμα Gonzo μουσικοκριτικός, ο Indiefuck είχε εξαφανιστεί... Κάτι λέγανε για αίματα στο διαμέρισμα, όλα άνω κάτω... Νταξ... Με έπαιρνε για μια υπόθεση ακόμα πριν εγκαταλείψω τα πάντα...Το όνομά μου είναι Τζένη Βάν ντερ Γκρόιν, P. I.... Private Investigator... Και στη δουλειά μου γαμάω. Έχω και προϊστορία μ' αυτό τ' αρχίδι... Με πλήγωσε. Αλλά δεν του κρατάω κακία. Εξάλλου δεν περίμενα ότι ο τέλειος άντρας θα έμενε δίπλα μου για πάντα... Anyways. Πριν σκάσω στο διαμέρισμά του, δευτερεύουσας σημασίας ο τόπος του εγκλήματος, αν δεν έχεις στα χέρια σου το κίνητρο, ξαναμπήκα μετά από χρόνια στο blog του. Έχει εξελιχθεί, αλλά παραμένει γάματα καυλωμένος... Όπως τον θυμάμαι... Είχε πέσει στα χέρια μου κι ένα βιβλίο του. Δεν έλεγε και πολλά. Όχι ότι το διάβασα... Το έκλεισα με το που έπεσε το μάτι μου στη φωτογραφία του.

Άρχισα να τσεκάρω τα κόμμεντς... Οι καυλωμένες που επικοινωνούσαν είχαν πληθύνει. Τα σημείωσα ένα ένα δημιουργώντας ένα ξεχωριστό προφίλ για την κάθε μία... Δεν μπορεί... Μια απ' αυτές θα ήταν υπεύθυνη. Του τα 'λεγα ότι μια γκόμενα θα τον γαμήσει στο τέλος... Ήθελα να είμαι εγώ αυτή, αλλά μου ξεγλίστρησε. Απέρριψα με τη μία τις απλά καψουρεμένες κι άρχισα να επικεντρώνομαι στις κλινικές περιπτώσεις. Μία συνάντηση εδώ, ένα "σχολάω τότε" εκεί, ένα "δίνω κώλο απ' το πρώτο ραντεβού κι άμα δε σου φτάνει ο δικός μου δίνω και της κολλητής μου" παρακάτω, ένα "πασάλειψέ με με κουνέλι στιφάδο" παραδίπλα, ένα "fuck me like a prison punk" στο τέλος και το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται...

Χτύπησα το κουδούνι του πρώτου σπιτιού. Η τύπισσα μου άνοιξε απρόθυμα. Κυριλάτη γκόμενα, τακουνάρες κι έτσι... Με φράγκα. Για μια τέτοια με παράτησε το μουνόπανο. Έψαχνε χορηγό να αφιερωθεί στην τέχνη του, ο άχρηστος... Ο μαλάκας. Ο πούστης ο άντρας! Έλα.... Αυτοκυριαρχία.... Νταξ...

Η ντίβα της πούτσας μου τα μάσαγε στην αρχή, αλλά η γλώσσα άρχισε να τρέχει μόλις ακούμπησα το Luger 9mm με τον αυτοσχέδιο σιγαστήρα στο τραπέζι... Σε φάση S&M η έτσι, διάβαζε μανιωδώς το γαμωμπλόγκ για να καυλώνει και μόνο... Γούσταρε Yann Tiersen, έθνικ μπούρδες και τζαζ... Επικίνδυνα σκατά γούστο στη μουσική αλλά τίποτα περισσότερο. Έφυγα απογοητευμένη...

Η δεύτερη ήταν ένα βρωμερό χιπποειδές, Six Organs of Admittance άκουγε όταν μπήκα, που, απ' ό,τι έμαθα στη συνέχεια τραβιόταν και μαζί του (η πουτάνα)... Για Creepy Crawls σε σπίτια άλλων celebrities την είχε. Σκάγανε στα πάρτυ τους και δε φεύγανε αν δε γεμίζανε τους τοίχους τους με αίμα από γουρούνι(α)... Manson Family κατάσταση... Δική του ιδέα ήταν, απ' ότι μου είπε. Καμία έκπληξη εδώ.

Η τρίτη δε μου 'πε τίποτα. Δεν ψάρωσε ούτε με το όπλο... Indie γκομενάκι, με λίγο περίεργο βλέμμα. Ταλαιπωρημένο. Όμορφη. Ύποπτα πολύ. Έριξα μια ματιά δεξιά - αριστερά, πάνω - κάτω μπας και εντόπιζα κάτι που θα με βοηθούσε να ανακαλύψω την αλήθεια. Από το βάθος ακούγονταν οι Trembling Blue Stars... Πολύχρωμοι τοίχοι, κόκκινος καναπές, αφίσα από το "Simple Men" του Hal Hartley στον τοίχο, μια στίβα από περιοδικά, αποτσίγαρα, έτοιμα να αποδράσουν από τα τασάκια... Όλα νορμάλ, αλλά κάτι δε μου κολλούσε... Την έκανα κι από 'κει...

Αποφάσισα να κάνω μια επίσκεψη στο μπαρ της γειτονιάς παραδίπλα. Παρήγγειλα ουισκάρα... Ο μεθύστακας στην απέναντι γωνία του μπαρ με κοιτούσε και του 'τρεχαν τα σάλια... Τι την ήθελα την κοντή φούστα  μπορεί να μου πει κάποιος; Ρούφηξα την πρώτη γουλιά, άναψα τσιγάρο και μου έσκασε σα βυζοσφάλιαρο... Τα περιοδικά... Ήταν τεύχη του γαμημένου Juxtapoz... Η αγαπημένη ARTοφυλλάδα του αρχίδη... Πέταξα ένα εικοσάευρο στο μπάρμαν και γύρισα πίσω.
Έριξα κάτω την πόρτα με μια κλωτσιά. Η τύπισσα δε φάνηκε έκπληκτη... Φαινόταν θλιμμένη. Της φύτεψα μία στην κοιλιά και μία στο κεφάλι πριν προλάβει ν' αντιδράσει... Ήθελα να το χαλάσω αυτό το πρόσωπο απ' την πρώτη στιγμή που το είδα... Βρήκα ένα μαχαίρι στο διπλανό τραπέζι και το 'βάλα στο χέρι της προς αποφυγή μετέπειτα παρεξηγήσεων... Ακολούθησα τον ήχο της μουσικής. Field Mice "It isn't Forever"... Αυτό ξαναπέστο. Έρχομαι, σκέφτηκα, αγάπη μου αιώνια- Εεεε, ήθελα να πω, μουνόπανο, ή μάλλον "άγνωστο θύμα απαγωγής"...
Τον ανακάλυψα σε ένα δωμάτιο. Ήταν ολόγυμνος, μπροστά από μία γραφομηχανή μ' ένα τσιγάρο στο χέρι, ως συνήθως... Είχε αδυνατίσει κι άλλο από τότε που ήμασταν μαζί... Πρέπει να ήταν εξήντα κιλά μάξιμουμ... Δεν τον τάιζε η καριόλα. Την πρώτη του ατάκα ομολογώ πως δεν την περίμενα...

- Τι σκατά κάνεις εσύ εδώ;

- Ήρθα... Ήρθα να σε σώσω ρε...

- Από τι;

- Από την απαγωγή...

- Ποια απαγωγή;

- Ε... Είχε αίματα στο διαμέρισμα, ήταν σε όλες τις εφημερίδες...

- Σκηνοθετημένη μαλακία ήτανε ρε... Η γκόμενα που είδες έξω; Είμαστε ερωτευμένοι. Θέλαμε να μείνουμε μαζί χωρίς ενοχλήσεις. Έκλεισα και το μπλογκ... Περίμενε μισό λεπτό να τη φωνάξω να τη γνωρίσεις... Είναι γαμάτο άτομο θα-

- Εεεεεε... Δε χρειάζεται. Είναι απασχολημένη άλλωστε... Μαγειρεύει κάτι εξωτικό... Θα τη χαιρετήσω φεύγοντας...

Έφυγα βιαστικά με ένα πράγμα στο μυαλό μου... Ότι σίγουρα δεν παίζει να θέλει να με ξαναδεί μετά απ' αυτό...