Holy Fuck - Latin

Ο πιο πολυαναμενόμενος δίσκος της χρονιάς... Αδυνατώ να συλλάβω το γιατί... Ο προηγούμενός τους με είχε αφήσει με ανάμικτα συναισθήματα, μ' άρεσε γιατί άρεσε σε όλους, αλλά τότε ακόμη δεν ήμουν σουπερήρωας, δεν είχα alias, δεν είχα αναλάβει το σκληρό καθήκον του να προστατεύω την ανθρωπότητα από τη μουσική αδικία...
Βασικά, όλες οι "Fuck" μπάντες πάσχουν από το σύνδρομο του "αρκετά τώρα με το θόρυβο, ας κάνουμε μουσική"... Νταξ, όχι όλες, μόνο τους Fuck Buttons είχα στο νου μου, με πιάσατε, οι οποίοι με το περσινό είπαν να το γυρίσουν στο post - shoegazer - rock - whatever, καλά ούτε το προηγούμενό τους μ' άρεσε, βασικά σιγά την πούτσα που ασχολούμαι κιόλας. 
Πριν συνεχίσω οφείλω να ομολογήσω ότι μου τη σπάνε όοοολοι αυτοί που ξεκινάνε τη φάση τους διαλύοντας τύμπανα ακροατών με κατσαβίδια και κάπου στα μισά λένε "χμμμμ, μάλλον έχουμε κάνει κάτι λάθος, ας δοκιμάσουμε κάτι σε φάση Tears for Fears, τι λέτε; Ε;"...  Αν το κάνει ποτέ ο Merzbow θα τον κάνω τον γκόμενό μου στην κόλαση... Πριν τα τινάξει...
Για να μην παρεξηγηθώ, το "Latin" το οποίο, υποτίθεται, αναλύεται εδώ, δεν είναι κακός δίσκος, κάθε άλλο. Και λάιβ θα γούσταρα να τους δω να το μεταφέρουν οπωσδήποτε γιατί θα γαμάει αναμφισβήτητα. Αλλά ρε πούστη, γαμώ το σπίτι τους, θυμίζει σιχαμένους Chemical Brothers ρε... Τόσο ξεδιάντροπα big beat, που το δείπνο ετοιμάζεται να εγκαταλείψει τα σωθικά μου... Παλιατσαρία φάση. Όχι ότι περίμενα ότι θα έγραφαν δεύτερο Super Inuit (χωρίς αυτό, το LP θα ήταν ασύλληπτα "λίγο"), αλλά ξέρεις τώρα... Βράστα... Αν και οι Wet Hair (τι τεράστια μπάντα, α ρε Not Not Fun) το γυρίσουν σε metrosexual ultra disko, ξεχάστε τον τον Indiefuck...

Υ. Γ. Kylesa ποιος θα με πάει το βράδυ; Έχω τ' αμάξι συνεργείο (ψέμααααααα)...