Otouto Vs. Cocorosie

Προτιμώ τα "girl groups" από τα "boy bands"... Και μισώ τη folk... Απίστευτα. Ιδίως όταν έχει και country στο μείγμα ξερνάω ποτάμια... Ωραία...

Εδώ πέρα έχουμε δυο μπάντες που τον κύριο λόγο έχουνε κοριτσάκια (ο αρσενικός στις Otouto είναι αμελητέα ποσότητα), τα οποία τυγχάνει να είναι και συγγενείς πρώτου βαθμού μεταξύ τους. Τυγχάνει, επισης, και οι μεν και οι δε,  να αρέσκονται να χρησιμοποιούν τα όργανα και τις φωνές τους με ανορθόδοξο τρόπο. Και εδώ κάπου τελειώνουν τα κοινά στοιχεία των δύο συγκροτημάτων... 

Οι Otouto, στο ντεμπούτο τους με τ' όνομα "Pip", αξιοποιούν, πλην των συμβατικών οργάνων, μαγειρικά σκεύη με μεγάλη μαεστρία. Πειραματική φάση, άρρωστες συνθέσεις, freaks, ξωτικά. Ωραία μπάντα, βασικά. Αν μπορούσα με μία λέξη να περιγράψω τον εν λόγω πόνημα θα το χαρακτήριζα "ανορθόδοξο"... Αλλά ταυτόχρονα, θα το έλεγα και "ερωτεύσιμο". Δυο λέξεις, λοιπόν.

Δεν ξέρω... Μπορεί ν' ακουστεί ακραίο αλλά στιγμές νόμιζα ότι άκουγα τις πιο γαμάτες φωνές του κόσμου πάνω από τις συνθέσεις των Don Caballero, παιγμένες όμως πολύ πολύ χαμηλόφωνα... 

Και πάμε στις celebrities... Κανονικά, θα έπρεπε να βρίζω, να κατεβάζω καντήλια, η αλήθεια είναι ότι γι' αυτό το τσέκαρα, για να εμπνευστώ ένα κορυφαίο "αστείο" κείμενο για χίππισες και το πλούσιο παρελθόν μου με δαύτες και να χώσω χωρίς να υπάρχει αύριο. Έλα όμως που μ' άρεσε... Ντρέπομαι που εν έτει 2010 γούσταρα δίσκο των Cocorosie, ο θρόνος μου στο Kingdom of Indie Credibility τρέμει και θέλει να με ξεφορτωθεί, αλλά ναι, γούσταρα, υπερασπίζομαι τις επιλογές μου, έχω το θάρρος να το κάνω... 
Το "Grey Oceans" θυμίζει παλιές, καλές μέρες, παίζει να είναι και ο πιο "εύκολος" δίσκος που έχουν βγάλει... Στις αρχές τις γούσταρα λόγω attitude περισσότερο, έχω και μια αδυναμία στην Kahlo και στο έργο της, δε χρειαζόταν κάτι άλλο... Ήταν και στην Touch & Go ο πρώτος δίσκος... Περίμενα ν' ακούσω Jesus Lizard και άκουσα υστερίες... Δε με χάλασε βασικά. Τότε, ήταν πρωτοπορία φάση. Freak Folk ξέρω 'γω... Τώρα η φάση "Folk" ψόφησε και έμεινε το "Freak"... Ηλεκτρονικά ό,τι να 'ναι, χωρίς ίχνος διάθεσης για χορό, συναίσθημα χωρίς κλάψα, χωρίς φτήνια, ομολογώ ότι δεν το περίμενα...
Καταλήγοντας... Δεν παίζει να υπάρξει σκορ εδώ, όπως έκανα παλιότερα... Καλή ισοπαλία, για διαφορετικούς λόγους, δε γαμιέται, πρόκειται για δύο αξιολογότατους δίσκους... Πειραματικούρα, κωλοκατάσταση μεν, ικανοποιητική δε... Πάω να βάλω καμιά tweeλα τώρα...