Minks - By The Hedge

Βασικά, έχει διαρρεύσει από τα τέλη του πολύ κοντινού ακόμα 2010, αλλά νταξ, πρώτο ρηβιού για τη νέα χρονιά ρε... Έτσι για τη φάση, πριν ξεκινήσω να γράφω για τους δίσκους που μου ξέφυγαν πέρυσι.

Τους είχα τσεκάρει από το "Funeral Song" single τους, με τη γαμάτη τύπισσα στο εξώφυλλο, για δίσκος της Captured Tracks μ' άρεσε, γούσταρα και το βίντεο βασικά. Όχι, θα είμαι ακριβής. Γούσταρα το A-Side, απ' την άλλη δεν έλεγε και τρελά πράματα.  

Αυτή η εταιρειούλα ρε, το προσπαθεί το θέμα, αλλά ό,τι και να βγάλει μου βγάζει, μια μιζέρια, μια μετριότητα, σαν να έχει υπερεκτιμήσει τις δυνατότητες των συγκροτημάτων που σπρώχνει. Ακόμα κι αυτοί οι Soft Moon, που για ένα εικοσιτετράωρο του Νοεμβρίου έκαναν τη μπλογκόσφαιρα να γονατίσει από καύλα, λίγοι μου φάνηκαν. Post Punk μπάσσα... Πσσσσσς, πρωτοπορία. Ναι. Το '81. Δεν. Απλά δεν. Εξαντλήθηκε κι αυτωνών η φάση. Ντάξει, τα εφτάρια είναι ψιλοκαλά, αλλά στα full length LPs, όλες οι μπάντες της χωλαίνουν... Και η τραγική έμπνευση να κυκλοφορήσει τις, επιεικώς ανώριμες πρώτες ηχογραφήσεις των Monochrome Set... Μαλάκα, τι σκατά παίρνουν;

Τέλος πάντων, οι Minks, αν και ο ήχος τους είναι πάνω - κάτω στο ύφος του label που κράζω μέχρι εδώ, έχουν κάτι... Δεν το περίμενες αυτό ε; 

Πατάνε στα ίδια κλισέ ακριβώς με τους υπόλοιπους, παρόλα αυτά ξεχωρίζουν... Είναι ιδιαίτεροι ρε. Ο δίσκος, όλως παραδόξως, σε κρατάει. Τα κομμάτια, αν και με τη μία σε παραπέμπουν σε πρώιμους Cure, έχουν και λίγο Orange Juice, μια ιδέα Josef K, μια πρέζα Jesus & Mary Chain περιόδου "Darklands" και λίγο Sarah, αλλά όχι τα πολύ χορευτικά... Τα άλλα. Όλα τα σωστά εν ολίγοις. Και η μίξη πετυχαίνει άψογα. Οι επιρροές έχουν αφομοιωθεί και έχουν μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. Γνώριμο αλλά και καινούριο. Και, αφού φύγεις, θες να επισκεφτείς αυτό το μέρος μια φορά ακόμα... Μπορεί και παραπάνω. Την έχει τη μαγεία του... Τίποτα δεν πατάει σταθερά πάνω σε κάτι άλλο, κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα ερασιτεχνικότερο, άρα ελκυστικότερο...

Είναι αυτό ρε, η πραγματικά καλή pop, όχι με την έννοια του "popular", προφανώς, έχει αυτή τη μαγική ιδιότητα... Σαν καινούρια κιθάρα. Να θες να είσαι ξανά και ξανά εκεί... Να αφοσιώνεσαι, να περνάς χρόνο, καλά, δεν παίζει να χαθώ στα δικά μου, όσο και να θέλω, το γαμάω λοιπόν...  Δεν πήρα καινούρια, αλλά έχω μπανίσει μια Jaguar... ΣΤΟΠ!

Μουσική φέτος, ρε μουνιά. Αυτοβιογραφία στον πάγο, μέχρι νεωτέρας. Στ' αρχίδια σας; Τα δικά μου πρέπει να δείτε... 

Καλά ξεκίνησε το έτος, λοιπόν, λέω να το καθιερώσω, παράδοση φάση, να μην κράζω απ' την αρχή του χρόνου, θα δείξει αν θα 'χει τη διάρκεια που ελπίζω το πόνημα, ένα είναι σίγουρο, αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος της Captured Tracks μέχρι σήμερα, όχι, πιο συγκεκριμένα, αυτός είναι ο πρώτος άξιος λόγου δίσκος της Captured Tracks μέχρι σήμερα... Γι' αυτό και εμφανίζεται σ' αυτή τη μπλογκάρα άλλωστε...

Υ.Γ.: Δεν είναι τελείως θεά η Chantal Goya; Ε;