YellowFever - YellowFever

Μια τυπική μέρα στα γραφεία του Pitchfork:

- Καλημέρα ρε...

- Καλημέρα...

- Έφερες το ταχυδρομείο;

- Το 'φερα...

- Έχει τίποτα ενδιαφέρον;

- Για τον πούτσο όλα...

- Πρόλαβες και τ' άκουσες;

- Ρε μαλάκα, αφού ξέρεις, αν το πρώτο κομμάτι είναι για πέταμα, δεν πάω στο δεύτερο...

- Ναι ρε... Τουλάχιστον παίζει τίποτα τελείως αίσχος να γελάσουμε;

- Για άκου αυτούς εδώ...

- Για χώσε...

- (..........)

- Μαλάκα, είναι πραγματικά σκατά! Απ' τους Vampire Weekend είχα ν' ακούσω κάτι τόσο χάλια...

- Ρε, άκου και το καλύτερο, τους γουστάρει η Carrie απ' τους Sleater Kinney!

- Σοβαρά μιλάς; Ρε, έχει ξεκουτιάνει τελείως η τύπισσα...

- Δε λες τίποτα... 

- Είσαι για "Pitchfork Thang"?

- Εννοείς να τους εκθειάσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο, να τους κάνουμε indie superstars, και να γελάμε για κανα τρίμηνο με τις μπούρδες που θα γράφονται για λογαριασμό τους, με τις ανέλπιστα υψηλές πωλήσεις του πονήματος, όταν θα φιγουράρουν πάνω πάνω στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, είσαι, κοινώς, για πλύση εγκεφάλου της indie κοινότητας, για ακόμα μία φορά;

- Αν δεν αυτοκτονήσουν από το βάρος της δημοσιότητας δεν κάνουμε τίποτα...

- Κι εγώ γουστάρω... Θέλω ένα Kurt Cobain όλο δικό μου!

- Σου 'χω πει τελευταία ότι σ' αγαπάω;

- Σε χαλάει να μου το ξαναπείς;

- Σ' αγαπάω...

- Κι εγώ, καυλιάρη μου...

- Θα παίξει απ' τον κώλο σήμερα;

- Γιατί, γενέθλια έχεις;

- Εεεεε... ΄Οχι...

- Μαλάκα...