Inca Ore - Silver Sea Surfer School

"On the internet, there is no real underground anymore. So if you wanted to create an underground for yourself, the first thing you might do is generate a sort of lexical darknet by using keyterms search engines can’t parse."--Warren Ellis

Προφανώς τις τελευταίες μέρες έχω κολλήσει άσχημα μ’ αυτό το «νέο» genre, το Witch House… Καθόλου αδικαιολόγητο. Ό,τι έχω τσεκάρει μ’ έχει αφήσει στην καλύτερη με το στόμα ανοιχτό και στη χειρότερη απλά ικανοποιημένο. Ενδόμυχα ελπίζω να μη με απογοητεύσει η εξέλιξή του, βλέπε πασίγνωστο παράδειγμα Dubstep που, ενώ ξεκίνησε ενδιαφέρον και «περιπετειώδες», κατέληξε ανιαρό και στάσιμο…

Γουστάρω τη σκοταδούρα του, τη φάση με τα ungoogleable ονόματα, τα σύμβολα… Κάπου διάβασα ότι τις μπάντες τις οποίες κατά καιρούς ακολουθούσε με ιερή μανία ο εκάστοτε ακροατής, δεν το έκανε μόνο επειδή γαμούσανε, αλλά ταυτόχρονα γιατί ήταν και δύσκολο να εντοπισθούν. Η χαρά της ανακάλυψης… Ή μάλλον όχι… Της αναζήτησης…

Στο μεταξύ, παρατηρώντας την αλληλουχία των trends στη μουσική «βιοτεχνία», γνωστή και ως Indie scene, με προσήλωση τον τελευταίο καιρό το ότι έσκασε το (αλλιώς γνωστό και ως) Ghost Drone μου φάνηκε απολύτως λογικό. Ξαφνικά η αγάπη των αμερικανών για το Shoegaze έγινε ορατή, η Not Not Fun ξεπουλάει με κάθε κυκλοφορία της, το μέσο αυτί χρειαζόταν το delay του λίγο περισσότερο απ’ ό,τι πρωτύτερα. Ίσως να ‘ναι και μια αντίδραση στο post punk και το garage, με τις γυμνές ενορχηστρώσεις τους, που μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν. Ίσως να λέω και μαλακίες…

Και σκάει μια νέα φάση από το πουθενά, που διδάσκει στη μουσική βιομηχανία πως παίζεται το παιχνίδι… Μπάντες με ονόματα που είναι αδύνατο να googleάρεις, cd-r κυκλοφορούν σε ελάχιστα αντίτυπα και αρχίζει κάτι να κινείται ξανά… Οι κυκλοφορίες εξαντλούνται ταχύτατα, οι παραγωγές είναι φτηνές, σ’ ένα δωμάτιο γίνονται όλα, μυστήρια μαγισσόπαιδα βαφτίζονται καλλιτέχνες σε μια νύχτα, ένα καινούριο «ανήκειν» γεννιέται και χρηματικά μικροποσά αλλάζουν χέρια… Όλοι είναι ευχαριστημένοι...

Και με τους ακροατές τι παίζει; Αυτοί με τη σειρά τους χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Οι μεν που αντιμετωπίζουν την εμφάνιση ενός νέου genre με σκεπτικισμό (κοινώς ξερνάνε και μόνο στη σκέψη) και οι δε που πέφτουν με τα μούτρα… Μάλλον είναι τελείως περιττό να δηλώσω πού ανήκω… Όπως και να ‘χει και οι πρώτοι και οι δεύτεροι διεξάγουν τα δικά τους συμπεράσματα, τα εκφράζουν κ.ο.κ. Μέσα σ’ όλο αυτό, ο καθένας τελικά κάνει τις επιλογές του. Εγώ έχω αρρωστήσει… Αλλά ξέρεις, ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός…

Θα επανέλθω εκτενέστερα στο θέμα όταν χειμωνιάσει λίγο...

Τώρα, για τους Inca Ore…Ρε, δεν ανήκουν στο scene KAN! Καλοί είναι πάντως...