27/8/10

Bugs And Rats - ADIDAS

Δισκάρα...
Ωραία... Και τώρα που το έβγαλα αυτό απ' το σύστημα, ας πούμε κάτι πιο ενδιαφέρον...
Πρόκειται για να ένα από τους δίσκους που κατά καιρούς μου "προτείνετε", το συγκεκριμένο μου τον έκανε πάσα ο Μ., γνωστός για το αλάνθαστο γούστο του. Έχει, μάλιστα, "αποκωδικοποιήσει" τις προτιμήσεις μου με αποτέλεσμα να μην πέφτει ποτέ έξω στο τι θα γουστάρω...
Γενικά τη γουστάρω τη φάση τρελά. Ότι δηλαδή κάποιοι από σας θέλετε "να με μάθετε μουσική", αφ' ενός γιατί είμαι άσχετος ενώ ταυτόχρονα έχω καιρό να αισθανθώ τη χαρά της ανακάλυψης - όλα τα ξέρετε πριν από μένα και, αφ' ετέρου, χάνω πάρα πολλά, ίσως γιατί δεν ψάχνω αρκετά, φαντάζομαι... 
Βασικά, δεν περίμενα με την καμία να μαζευτείτε τόσοι πολλοί. Και, ναι, είστε πολύ περισσότεροι απ' όσους θα μπορούσα να διαχειριστώ. Φαίνεται νομίζω τις στιγμές που ερχόμαστε σε επαφή. Ουσιαστική. Ενώπιος ενωπίω. Γνωρίζω εκ των προτέρων ότι δεν πρόκειται να ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας, δεν ξέρω τι περιμένετε, ίσως κανα δίμετρο ψωλαρά, με σκουλαρίκια και μοϊκάνα, σκλερό κι έτσι και, αντ' αυτού, σκάει ένας μικροκαμωμένος, ψιλο-queer, τέρμα ντροπαλός τυπάκος με φωνή δεκαεφτάχρονου και εμφάνιση σαρανταεφτάχρονου... Quel dommage... Ναι, ναι, είμαι μια απογοήτευση, έχω συμβιβαστεί μ' αυτό... Δε γαμιέται...
Παρόλα αυτά, ρε πούστη, γουστάρω που, σε φάση "είστε κάπου εκεί έξω"... Ίσως γιατί δεν περίμενα ποτέ να συμβεί κάτι τέτοιο. Ποτέ. Και δεν το 'χω σπρώξει το πρότζεκτ και τρελά, για να αποφύγω ίσως την απόρριψη από γνωστούς που μπορεί να υποθέσουν ότι τους κράζω, όχι ότι δεν το κάνω, το όλο έχει διογκωθεί σε αρκετά απλησίαστα, αναπάντεχα, για μένα, μεγέθη. Δεν ξέρω ρε... Είναι στιγμές που θέλω να τα γαμήσω όλα, να μην ξαναγράψω λέξη, απλά να εξαφανιστώ - γιατί, κακά τα ψέματα, δεν έχει και που αλλού να πάει αυτό το πράμα, οι στόχοι έχουν επιτευχθεί προ πολλού - και σκάει ένα κόμμεντ, ένα μέηλ, κάτι και συνεχίζω...
Δε λέω ότι η συνέχεια αυτού εδώ οφείλεται αποκλειστικά στην προσφορά σας, ούτε καν, όλα εδώ μέσα είναι για να ικανοποιείται η εγωισμάρα μου, αλλά να... Γουστάρω που είστε εκεί, αυτό είναι όλο... 
Μετά την αυθόρμητη αυτή έκρηξη συναισθηματισμού, δέχομαι με ευχαρίστηση τα ξερατά σας και σας ευγνωμονώ και γι' αυτά... Φχαριθτώ ρε...  

7 σχόλια:

  1. Η Μπαντάνα του Λευτέρη27 Αυγούστου 2010 στις 8:12 π.μ.

    Θέλω να σου θωπεύσω το κρανίο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. *slaps him in the face*
    get a grip man, don't you turn all girlie on us!

    (μην κάνεις έτσι, εμείς σ' αγαπάμε κι ας είσαι φλώρος :P)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Diskaraaa!!!ksana thanx Makh.
    Indiefuck,na ypothesw oti s`epiase krish agaphs?
    Oti kai na`nai pantws ektimw.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. υγ 1: ...ρε αν περιμέναμε ένα δίμετρο ψωλαρά μάλλον δεν θα μιλούσαμε για "τέχνη" τώρα αλλά για "πίπες"!

    υγ 2 : ...η αλήθεια βρίσκεται εκεί έξω.

    υγ 3 : ...αλάνθαστο γούστο?ρε με υπερεκτιμάς τώρα!

    υγ 4 : ...εμείς ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στους καλύτερους θα σε τρέξω.Μην ανησυχείς παριζιάνε.
    traudl

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ωραίος ρε, μόλις ξεκίνησα να διαβάζω εσύ θες να την κάνεις...

    Ντροπή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κι εμείς γουστάρουμε που είσαι εκεί (μέσα;) indiefuck!!!

    Μη κάνεις καμια μαλακία και το κλείσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή