Και είναι ακόμα καλοκαίρι (τελικά) και με γαμάει τελείως το άκουσμα. Γαμιέμαι στη σκατοδουλειά και το μόνο που θέλω είναι ν' αράξω... Λίγο ακόμα. Δε λένε ότι ο τύπος που χρειάζεται περισσότερο απ' όλους διακοπές είναι αυτός που επιστρέφει απ' αυτές; Αλήθεια είναι. Η απόλυτη...
Τι έλεγα; Α ναι... Μαλάκα, είναι πολύ ευχάριστο, μετά από πολύ καιρό, να πέφτει στα χέρια σου ένας δίσκος που, σε φάση, ήθελε προσπάθεια να τελειοποιηθεί... Οι ποσότητες lo-fi music που καταναλώνω κατά κάποιο τρόπο έχουν ελαττώσει τις απαιτήσεις μου στον τομέα "παραγωγή"... Sound Enginnering, πιο σωστά...
Είναι κι αυτό το "Heart To Tell"... Δεν ξέρω πραγματικά πόσα χρόνια είχε να μου κολλήσει ένα κομμάτι στον εγκέφαλο, να μου σκάει σε άσχετες φάσεις, σε πρώτη φάση δεν ήξερα καν από ποιους είναι... Είχα ακούσει το δίσκο μία φορά και κάπως, το συγκεκριμένο τραγούδι, βρήκε τον τρόπο να ριζώσει στο υποσυνείδητό μου. Απίστευτο πραγματικά... Είχα ξεχάσει την αίσθηση... Όταν αυτή η μία συγκεκριμένη μελωδία χώνεται στον εγκέφαλό σου και επαναλαμβάνεται και σε γεμίζει ευφορία...
Το υπόλοιπο έργο είναι εξίσου υπέροχο, θεσπέσιο, το ότι ο εν λόγω τυπάκος πίσω απ' αυτό έχει παίξει όλα τα όργανα μου φαίνεται άθλος... Μια ωδή στην ποπ των Beatles και στη soul των '60s... Σαφώς και το 'χουν δοκιμάσει εκατοντάδες άλλοι, αλλά λίγοι έχουν πετύχει κάτι αξιόλογο, κάτι τόσο μνημειώδες... Κάτι τόσο γαμάτο...Όλο το καλοκαίρι το έλιωσα, θα μου μείνει και για το χειμώνα, σίγουρα...
P.S.: Lotsa wet kisses to the Suicide Dots... Thanx...
Γαμεί.. Ακομα ενας γαμάτος δίσκος που ξεχασα να περάσω στο στικάκι για το αυτοκίνητο πριν την κανω για διακοπες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς το παιδί! Μία πετσέτα παρακαλώ:) Αντε να δούμε τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα του φετινού χειμώνα..
ΑπάντησηΔιαγραφή