Αν και η φάση "οι Beach Boys είναι η καλύτερη μπάντα που πέρασε από τον πλανήτη", έχει ψοφήσει και το πτώμα ζέχνει, δεν ξέρω πως στον πούτσο βγαίνουν ακόμα μπάντες που, έχοντας αυτούς σαν έναυσμα, καταφέρνουν ν' ακουστούν "φρέσκιες"... Οι Beach Fossils, λοιπόν, δε διεκδικούν τίποτα δάφνες πρωτοτυπίας, αλλά το αποτέλεσμα που καταλήγουν να παρουσιάζουν είναι αρκετά ελκυστικό. Δεν ξέρω αν θα έλεγα τα ίδια αν τους άκουγα Δεκέμβριο, αλλά δε γαμιέται...
Παραλίες, geeks που ρεμβάζουν στο ηλιοβασίλεμα, γκόμενες που ούτε να τους χέσουν, όλη η αμερικανιά απλωμένη σε ήχους. Καλιφόρνια φάση, αλλά από Νέα Υόρκη μεριά... Το 'χουν το προχωρημένο, το και καλά τους, δε λέω, παρόλα αυτά γουστάρω ρε...
Είναι που ακόμα κι αυτή η lo-fi παραγωγή ταιριάζει τόσο γαμάτα με τον ήχο τους... Θα τους παίρνω μαζί μου όταν πλακώνομαι στα αντι-ηλιακά σε καμιά παραλιάρα, σίγουρα. Έτσι, για να σπάει λίγο η tweeλα...
Απ' όλες αυτές τις καινούριες 'κάνουμε πίπες στον Brian Wilson' μπάντες, αυτοί εδώ μου ειναι οι πιο συμπαθείς... Πολύ ωραίος δίσκος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου κάνω δώρο τα ηχεία εγώ αν θέλεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ, μ'αρέσουν πολύ!
Aυτή τη μπάντα την έχω συνδέσει με το μπλογκ σου, βασικά... Και, θα συμφωνήσεις, ότι δεν είναι τυχαίο... Πολύ ζμπρώξιμο ρε!
ΑπάντησηΔιαγραφήχαχαχαχαχαχα...ζμπρώξε ζμπρώξε κι εσύ:)
ΑπάντησηΔιαγραφήστην αρχη λεω, ωχ το πάει για κράξιμο, κάπου να κρυφτώ, αλλά μετά ανάσανα..χαχαχα
Δες το σχόλιο στους Two Wounded Birds.
ΑπάντησηΔιαγραφή