Μιλάμε τελικά για δύο μπάντες που το καλλιτεχνικό τους peak ήταν, για τους ΝΙΝ 15 χρόνια πριν, για τους Jane's Addiction 18 (20;)... Περιφέρουν τους θιάσους τους, λοιπόν, ενθυμούμενοι θριάμβους τύπου Lollapalooza πίσω στο μακρυνό '91, όπου όλος ο κόσμος κοίταζε... και περίμενε... Τώρα πιά, όπως και γράφτηκε και ειπώθηκε άλλωστε, το κοινό τους αποτελείται κατά 90% από νοσταλγούς (30+) και κατά 10% (ακόμα κι αυτό υπερβολικό μου φαίνεται) από κόσμο που περιμένει (θέλει) κάτι νέο απ' αυτούς (30-)...
Και η φάση δεν είναι ότι οι τύποι ξεχάστηκαν στα '90s και προσπαθούν να κάνουν τον κόσμο να τους ξαναθυμηθεί... Όοοοοοχι. Και οι δύο μας χάρισαν πραγματικά θλιβερούς δίσκους κατά τη διάρκεια των διαλειμμάτων τους... Ως γνήσιοι αμερικάνοι βλάχοι (συγγνώμη... ρόκερς), η καταξίωση έρχεται με τη σύναψη σχέσης με κανα κουνελάκι του πλέιμπόι και είχανε μπόλικες από δαύτες... Και με την καταξίωση, ως γνωστόν, ψοφάει και η έμπνευση... Και ο κόσμος βαριέται να περιμένει... Στην περίπτωση του Reznor βαριέται και τους μεσσίες...
Ο Perry είναι ιδιάζουσα περίπτωση... Και οι δίσκοι των Porno for Pyros, εδώ που τα λέμε, δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου κακοί... Και το φεστ του ήταν κάτι πολύ ιδιαίτερο και για όλους εμάς που είχαμε παρευρεθεί διατηρεί ένα πολύ ζεστό μέρος στη μνήμη μας (όποιος έφαγε αυτό το σιχαμένο ψέμα είναι πολύ μαλάκας...). Αν δεν ξανάφτιαχνε τους Jane's, θα παρέμενε για πάντα στην πεντάδα του Hornby... Αλλά όοοοοχι... Τα φράγκα για κάποιο λόγο πάντα ήταν και πάντα θα είναι σημαντικότερα από μένα...
Οι περισσότεροι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα πούνε ότι είμαι μια μίζερη αλεπού που όσα δε φτάνει, τα κάνει κρεμαστάρια και αυτό έχει μια μεγάλη δόση αλήθειας ομολογουμένως...
Αλλά ας δούμε λίγο και την άλλη πλευρά... Είναι σημαντικότερο να δεις φτασμένους μουσικούς που παίζουν τα ίιιιιδια κομμάτια για δεκαετίες, ή να προτιμήσεις τους νέους, ενδιαφέροντες, άπειρους τύπους που χαίρονται να γαμάνε τα δικά τους;
Αξίζει τελικά να πετάς τα λεφτά σου κάθε τρεις και λίγο για χρονομηχανές της πούτσας ή μήπως είναι λίγο πιο υγιές να κυνηγάς το τώρα;
Ξερω 'γω...
Νομίζω χρειάζεται λιγάκι κι απ τα 2 οσον αφορά το τελευταίο σου ερώτημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοί και οι παλιοί και οι νέοι.
Οπως και να χει, δε χρειάζεται νομίζω να το πολυφιλοσοφεί κανείς το θέμα.
Αν έχει κανείς όρεξη πάει στο λάιβ, αν δεν έχει δέ πάει, τόσο απλά, επίσης το να θεωρείς (πολύ σωστά συνήθως) οτι αυτά τα ρηγιούνιονς ειναι αρπαχτές δεν σημαίνει οτι δε μπορείς να περάσεις όμορφα ακούγοντας all time classic κομμάτια λάιβ.
Δηλαδή μη ταυτίζουμε τώρα π.χ. σκηνικά τύπου NIN/JA με... Scorpions ή Deep Purple γιατί κάτι τέτοια έχω δει να γράφονται γύρω στο νέτ.
Επίσης να δηλώσω πως ο Ρέζνορ, κατα τη γνώμη μου, μόνο ως redneck βλαχοαμερικάνος δε μπορεί να χαρακτηριστεί... Κάτι που φαίνεται απ την αντιμετώπιση του σχετικά με το θέμα διανομής της μουσικής.
Συμφωνώ 100% με το post σου , είμαστε νοσταλγοί κάποιες στιγμές, πράγμα καθόλου κακό , προσωπικά προτιμώ νέες μπάντες πάλι 100% , αλλά ρε indiefuck , κανείς δεν θα ξαναγεννηθεί Perry 100%
ΑπάντησηΔιαγραφήΆσε γάματα... Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο ευχόμουν να είναι άλλοι στη θέση των Jane's... Θέλω να κράξω και μου κόβεται η μιλιά... Και σίγουρα δε χρειάζεται να το πολυφιλοσοφεί κανείς το θέμα, αλλά εσείς πήγατε κι εγώ όχι... Άρα;
ΑπάντησηΔιαγραφή'Αρα έκανες μαλακία , έπρεπε να έρθεις .
ΑπάντησηΔιαγραφή^^^ What she said.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον... αλλά αφού δεν ήρθα, μια εκτεταμμένη ψυχανάλυση αρκεί για να ξορκίσω τούτη την άθλια προσπάθεια αυτοϊκανοποίησης... Κι επειδή οι γιατροί κοστίζουνε, βγάζω τα σιχαμένα εσώψυχά μου σε γραμμές σαν τις παραπάνω...
ΑπάντησηΔιαγραφή